คิดถูกหรือคิดผิดที่ลาออกเพราะสังคม toxic

เราเรียน ป. โท ที่มอหนึ่งในภาคเหนือ ซึ่งลงเรียนเป็น course work + ทำวิจัยสำหรับใช้ยื่นจบด้วย ซึ่งในรุ่นเรามีคนเรียนทั้งหมด 7 คน ซึ่งเราเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาท่านหนึ่งมีทุนผู้ช่วยนักวิจัยให้ ซึ่งใน 7 คนมีเรากับเพื่อนอีก 2 คนที่เลือก อ. คนนี้เป็นที่ปรึกษา พอเข้าเทอมเเรกเรารู้สึกเรียนหนัก วันที่เรียนทั้งวันหรือเลิกช้าเราก็จะไม่เข้าไปที่เเลป เเต่เรา 3 คน โดนอ.ด่าว่าเธอจะเลิกดึกหรือเลิก 5-6 โมง ก็ต้องเข้าเเลป ฉันยังนั่งทำงานถึง 4-5 ทุ่มเลย เธอจะมาเหนื่อยอะไร ถ้าเธอเครียดจงนึกถึงฉัน ฉันเครียดกว่าเธออีก ตอนนั้นเรายังเฉยๆกับเรื่องนี้ก็เข้าเเลปตลอด จนมาถึงเรื่องเรียนในระบบ CVS อาจารย์กดเด็ก ไม่สอนอะไรเลย ให้อ่านเอง ซึ่งต้องพรีเซ้นเคสด้วย ซึ่งไม่มีใครทำถูก เเกก็ไม่ชี้เเนวทางหรือให้คำปรึกษา ทำให้ไม่รู้เลยว่าข้อสอบเเกจะออกอะไร ทั้ง 7 คนไม่มีใครสอบผ่าน จนเพื่อนเราเป็นซึมเศร้าเเละลาออกไป 1 คน ผ่านไปเรื่อยก็ออกกันทีละ 1 จนเหลือ 4 คน เเน่นอนว่าเเลปเรายังอยู่ครบเพราะผูกมัดเรื่องทุน จนกระทั่งอ.จัดประเมินนิสิตทุกสัปดาห์ เพื่อนในเเลปเราโดนว่าเพราะตอบคำถามไม่ได้ ถามอะไรไม่ตอบ จนอ.ที่ปรึกษาสั่งให้เรา 3 คนจับตาดูกันเองเเละขู่ว่าใครไม่ตอบตามความจริงเดี๋ยวรู้กันเพราะเเกไปถามคนที่สอนมาเเล้ว ทำให้เราต้องพูดความจริงว่าคนนั้นทำอะไรบ้างตอนเรียน ซึ่งเรามองว่ามันจะทำให้นิสิตเเตกคอกัน เเต่ตอนนั้นเรายังไม่มีปัญหาเลยไม่รู้สึกอะไร จนเพื่อนลาออกไป 2 คน มีเพื่อนในเเลปเราด้วย 1 คน จนเหลือ 3 คน ซึ่งในเเลปเราจะมีพี่คนนึงที่เก่งมาก ชอบเเซะ ชอบบุลลี่คนอื่น เหมือนโลกหมุนรอบตัวเอง เวลาไปนั่นไปนี่ก็ชอบไปบอกอ. ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเเลป สิ่งที่ไม่ดีก็ชอบเอาไปบอกอ. สิ่งที่ดีไม่เคยพูด ซึ่งเเกเปนคนที่เก่งอ.เลยเชื่อฟังเเก รุ่นพี่ก่อนหน้าเราก็เคยบอกว่าไม่โอเคกับพี่คนนี้ เเต่อ.ตอบกลับมาว่า เรื่องของนิสิตอ.ขอไม่เข้าไปยุ่งนะคะ ตอนนั้นเราก็ยังเฉยอาจเพราะเรายังไม่โดน เเต่เพื่อนอีกคนในเเลปเราโดนไม่หยุดเลย จนตั้งลาออกไปเเละเพื่อนที่เรียนด้วยอีกคนก็ลาออกไป จาก 3 คน เหลือเราคนเดียว เราก็เลยใช้คำว่าฝืนมาตลอดเพราะอยากอยู่รอด เเต่ไม่ใช่เลย เราเรียนของเราไปเรื่อยๆ เวลาสอบผ่านสำหรับเราคือดีใจมาก เพราะเป็นเเบบpaper กับ oral เราเเค่หวังให้อ.ที่ปรึกษาชมบ้างพี่ที่เเลปชมบ้าง เเต่กับมาบอกเราว่าสอบผ่านด้วยเหรอ เรียกเราไปสัมภาษณ์หรือประเมินเราอีกรอบพอเราตอบที่เเกถามไม่ได้ก้ไปบอกอ.ว่าสอบผ่านได้ไง จนอ.ที่ปรึกษามาบอกว่าจะไปบอกอ.รายวิชาว่าให้สอบใหม่ปล่อยผ่านมาได้ไง คือเรางงมาก คือเราจะสอบผ่านไม่ผ่านคือให้อ.ที่สอนเป็นคนประเมินไม่ได้เหรอ ทำไมต้องมาประเมินเราอีก เเกคอยจับตา จับผิด เเอบฟัง หรือเเม้กระทั่งนั่งทำงานก็มาเเอบดูเราทำงาน เเกมาเห็นเราเปิดเปเปอร์ซ้ำกับวันที่ผ่านมาก็ไปฟ้องอาจารย์ว่าเราอ่านเปเปอร์นี้หลายรอบไม่จบสักที สมุดเเลปเราเอาไว้ที่เเลปก็มานั่งอ่าน ขีดเขียนในสมุดของเราทำ เวลาเข้าเเลปสายก็จะคอยฟ้องอาจารย์ ปกติเราเข้าเเลป 8-22.00 น เลย วันนั้นเราล้ามากจึงขอเข้าสาย เเต่กลับมาด่าเราว่าอู้งาน ทำให้เราไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย อยากเลิกเหมือนเเลปอื่นบ้าง เราเครียดมากจนขับรถไม่ได้ต้องให้เพื่อนที่รู้จักมาส่ง จนไปพบจิตแพทย์ เเต่ก็ยังดำรงชีวิตด้วยคำว่าฝืนจนผ่านเทอมเเรกไป พอเทอมสองมีรุ่นน้องเข้ามาเเลปใหม่ 3 อ.ให้เราเป็นคนสอนน้องเเละรายงานพฤติกรรมของน้อง จนสนิทกับอ.เเละพี่คนนี้ไปเรื่อยๆจนรู้นิสัยว่าคนพวกนี้ชอบบุลลี่คนอื่น เข้าหากันเพราะเอาเรื่องของคนอื่นมานินทา จนเรารับฟังไม่ได้เลย เราก็ยังทนเพราะคิดว่าไม่ใช่เรา พี่คนนี้ก็ยังทำนิสัย toxic ใส่รุ่นน้องจนรุ่นน้องออกกันไปทีละคน จนหมด เราเลยคิดว่าเราอยู่มาได้ยังไงวะ คุ้มค่ายาหรือเปล่า mental health เราเเย่ลงทุกๆวันเราก็ยังฝืนเเละเรียนคนเดียว จนอาจารย์รู้ว่าเราไปพบจิตแพทย์ เเกใช้คำพูดที่ว่า เเกจะเป็นจิตหรือเป็นอะไรก็เรื่องของเเกเเต่งานฉันต้องเสร็จ เรารู้สึกเเย่มาก กับการพรีเซ้นงานในเเต่ละครั้งเราต้อง progress งานทุกสัปดาห์ก็จะมีพี่คนนี้คอยติเรื่อย เเกเรียนมาเเล้วนี่ นี่ขนาดเรียนมาเเล้วนะ เหมือนบุลลี่ ทำท่ารังเกลียดเรา เวลาทำเเลปที่ผ่านมาทั้งๆที่เรากับเพื่อนผิดด้วยกันเเกก็จะด่าเราเเค่คยเดียวเรางงมาก เราจึงตัดสินใจลาออกกับอาจารย์ เราพูดว่าจะออก 3 รอบ เเต่อาจารย์ก็ไล่กลับไปคิดดีๆทุกรอบ ระหว่านั้นเราไม่เข้าเเลปเลย เเกก็ถามหาเราทุกวัน ทักให้เราไปเป็น TA คุมเเลปเเทนบ้าง ไปเรียนเสริมกับพี่ ป เอกบ้าง คือเราต้องไปใช้มั้ยงงมาก เราเห็นเเกเริ่มดีขึ้นเลยใจออ่อนจะอยู่ต่อ เเต่พอมาเจอพี่คนนี้อีกเราไปไหนมาไหนก็คอยบอกอาจารย์ เเม้กระทั่งการเรียนก็คอยบอกอาจารย์ อีกทั้งเเกทำนิสัยเเย่ๆต่อคนภาคอื่นรวมถึงอาจารย์ที่เข้ามาใหม่เเต่ละท่านจนเพื่อนเราที่สาขาอื่นก็ไม่ชอบกันเต็ม เวลาไปไหนมาไหนคนก็จะคิดว่าเราเป็นพวกเดียวกันกับพี่คนนี้เพราะเเลปเดียวกัน จนไม่มีใครคบเราเลย เราเลยคิดว่าไม่คุ้มเพราะพี่คนนี้จะสอบจบ โท เดือนนี้ เเละจะต่อเอก ที่นี้ต่อ เลยตัดสินใจลาออกจริงๆ เพราะที่บ้านกลัวเราจะเเย่กว่าเดิมด้วย
ปล. เราเรียนจบตรี 3.5 ปี เเละตัดสินใจต่อโทเลย เลยคิดซะว่าเรียน 4 ปีเหมือนคนอื่นเเละหาประสบการณ์เทอมนึงละกันงี้ เพราะเราเสียเวลาไปเเล้ว1เทอมเเละอีกเทอมกำลังจะจบตุลานี้ เเต่ไม่รู้ว่าคุ้มมั้ย  เเต่เราคิดว่าเราได้ประสบการณ์ทำเเลปเยอะมากเเละพยายามเก็บเกี่ยวให้ได้มากที่สุดก่อนลาออก เราเลยคิดว่าจะออกไปทำงานเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเเละหางานที่สนับสนุนเรื่องเรียนต่อด้วย คิดว่าภายใต้สังคมที่กดดันเเต่ได้เงินเดือนอาจจะทำให้เรามี passion มากกว่าหรือให้เราสู้ต่อได้มากกว่านี้