พรชีวัน : จดหมายถึงคุณบ๊วย นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์

เรียนคุณบ๊วย นันทวรรณ 

หลังจากที่ดิฉันได้ชมละครเรื่องพรชีวันหนึ่งในละครชุดดวงใจเทวพรหมที่มีคุณบ๊วยเป็นผู้เขียนบทละครโทรทัศน์  
ซึ่งคุณเขียนบทโดยมีความเห็นต่างจากคุณร่มแก้ว เจ้าของนามปากกาผู้ประพันธ์นิยายเรื่องนี้ อย่างสิ้นเชิง 
แม้ว่าดิฉันจะไม่ได้เป็นหนึ่งในจำนวนผู้ที่ผิดหวังอย่างแรงกับแง่มุมที่คุณนำเสนอใหม่  และมิได้เป็นผู้ที่โกรธเกรี้ยว
กับการ " ยำ " บทประพันธ์ รวมไปถึงการชูพระ-นางขึ้นมาใหม่ แตกต่างจากบทประพันธ์ดั้งเดิม   

ที่ไม่ผิดหวังและไม่ขุ่นเคืองคับแค้นใจ  ทั้งนี้นั้นเป็นเพราะดิฉันไม่ได้อ่านนิยายเรื่องพรชีวันมาก่อน อีกทั้งไม่ได้ติดตามละคร
เรื่องพรชีวันโดยละเอียด 

แต่ในช่วงเวลาที่ได้รับชมละครเรื่องพรชีวันนั้น  มันเกิดความสงสัย  งุนงง  มากมายกับประเด็นต่างๆที่คุณนำเสนอ 
อีกทั้งรู้สึกแปลกใจกับพฤติกรรมของตัวละครนำในเรื่อง คือ คุณสรุจ และ ชีวัน ที่แม้ว่าทราบมาภายหลังว่าคุณมี
ความประสงค์อย่างมากมายในความพยายามจะลดบทบาทให้เป็นตัวรองแล้วสนับสนุนให้ " พรชีวา " กับ " รณภูมิ " เป็น
นางเอกกับพระเอกของเรื่องแทนก็ตาม  แต่ความพยายามในประเด็นนี้คุณทำไม่สำเร็จค่ะ  เพราะคนที่อ่านนิยายและ
คนที่ได้ดูละคร ซึ่งน่าจะเป็นส่วนใหญ่ไม่ยอมรับ รวมถึงรับไม่ได้กับแนวความคิดนี้ของคุณ  คงไม่ต้องใช้ตัวเลขจากแพลต
ฟอร์มต่างๆมายืนยันนะคะ

กลับมาที่คำพูดของคุณที่ว่า ...
" เพราะข้าพเจ้าเป็นคนดูละครสายโรแมนติค (เน้นฉากฟินจิ้น เกลียดฉากอุปสรรค) และสาย idealistic (บุคลิกของ
สุภาพบุรุษจุฑาเทพที่ดีงามสมบูรณ์แบบ  แบบมีรักแรกและรักเดียวคือนางเอก  และไม่ควรผ่านมือแฟนเก่าคนไหน) " 
-- คำพูดนี้มันแฝงนัยว่าแท้จริงแล้วมันคือความ ironic หรือ ความมี class division อยู่รึเปล่าคะ ? --

และ
" คน : ไม่มีคำว่าสมบูรณ์แบบ  มีช่วงเวลาที่ทำผิดพลาด  แต่เดินผ่านมาได้ด้วยความอดทน และเลือกกลับมาสู่ชีวิต
ในด้านดีงามทุกครั้ง " 
ประโยคนี้ได้กลายเป็น Theme กลายเป็นฉาก  ข้อถกเถียงมากมายที่อยู่ใน ep ต่างๆ เช่น  
สรุจเมาด่าคน / ห้าลิงด่าคน / สรุจกับแฟนเก่า / ชีวันทำผิดแบบเด็กๆ และ ep ท้ายๆ ดราม่ากลุ่มพรชีวาทั้งหมด
-- ตรงนี้ดิฉันเห็นด้วยกับข้อความที่ว่าด้วยคำว่า "คน " นะคะ --
แต่
1) สรุจเมาด่าคน : ถ้าคุณเลือกนำเสนอว่า สรุจนั่งร่วมวง แต่ไม่ดื่มสุรา(หรือน้ำท่อม) เพราะความมีสติและการรู้
ความควร-ไม่ควร  
ถ้าเป็นคุณบ๊วย ทุกครั้งที่ไปสังสรรกับเพื่อนที่มีการดื่มกัน คุณจะร่วมดื่มอีกทั้งยังดื่มจนเมาขาดสติไหมคะ 
มันจะมีระดับของการร่วมสังสรรและลิมิตของการดื่ม  จริงไหมคะ ? 
ส่วนจะปรับให้มีการใกล้ชิดออดอ้อน คงต้องหาทางออกอื่นน่ะค่ะ
2) สรุจกับแฟนเก่า  ความสัมพันธ์นานนับ 10 ปี มันจะนานมากพอที่ไม่มีเหตุผลมาสนับสนุนให้สรุจรักชีวันได้ควบคู่กัน
กับมัสลินนะ  ลองย้อนนับเวลาถอยอายุชีวันไปด้วย  อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ

และที่บอกว่า 
สรุจและชีวันได้ผ่านด่านการทดสอบจิตใจอย่างหนักหน่วงที่สุด  ชีวันที่เกิดมาแล้วไม่เคยอกหักเลย  และแต่งงานทันที
ที่เรียนจบ  จะไม่ลังเลสงสัยกับการเลือกครั้งนี้  สรุจเมื่อต้องเจอคนรักเก่าทุกครั้งเขาจะมั่นคงที่ชีวันคนเดียว  นี่คือ
วิธีการส่งตัวละครกลับสู่นิยายของข้าพเจ้าและทีมบท
-- ทั้งคุณและดิฉัน  เราต่างเป็นคนนอกค่ะ  ปล่อยให้ชีวันและสรุจ ได้ตัดสินใจ ได้ดำเนินชีวิตไปตามที่เค้าทั้งสองจะทำให้
เป็นไปเถอะค่ะ --
มันย้อนแย้งที่คุณบอกว่าคุณดูละคร romantic และ idealistic หรือจะบอกว่าคุณแค่ดูแต่คุณไม่ได้เป็น  ชิมิคะ (แฮร่     ) 

ขอพูดถึงข้อความเรื่อง "คน" อีกทีนะคะ 
การเลือกกลับมาสู่ชีวิตในด้านดีงามทุกครั้ง 
การพากันหนีไปต่างประเทศของสรุจและมัสลิน  ทำไมสรุจไม่แยกบ้านกับมัสลินเพื่อให้เป็นที่ประจักษ์ของทุกคนว่า สรุจ
ไม่ได้เกี่ยวข้องฉันท์ชู้สาวกับมัสลิน  แต่ได้ให้ความช่วยเหลือในฐานะ "เพื่อน " กัยแฟนเก่าแล้ว  และเป็นการแสดงความ
มั่นคงต่อชีวันด้วยอีกทางหนึ่ง

ไม่ได้ตั้งใจจะแสดงความลบหลู่ในการเขียนครั้งนี้นะคะ  และไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับคำตอบทั้งจากคุณบ๊วยและผู้กำกับ
ซึ่งจริงๆ ผู้กำกับจะมีคำถามในด้านการตัดต่อ การนำเสนอ(วิธีการเล่าเรื่อง)ด้วย
   
ละครเรื่องนี้ทำให้ได้รับรู้ถึงความเสียใจ ความผิดหวัง ของแฟนนิยายและแฟนละครอย่างมากมายค่ะ

(มีต่อที่ความคิดเห็นที่ 30)