คิดถึงเขาอ่ะเเต่ทำไรไม่ได้เลยเขาไปเเล้วคง ไม่หันกลับมาอีกเเล้วเเต่ ก็ยังหวังว่าเขาจะกลับมาถ้าหันมาก็จะเจอเราอยู่ที่เดิม

ทำไมคนเราต้องคิดถึงคนที่เขาไม่หันกลับมาหาเราแล้วด้วย. ผ่านมาแล้วเป็นปี. ก็ยังคิดถึงเขาตลอด. ทั้งๆ. ที่เราพยายามติดต่อเขา. แต่เขาไม่เคยติดต่อเรามาเลย. จนในที่สุด เรารู้ว่าเราหมดหนทางที่จะได้เจอเขาแล้วห

ตามหัวข้อแหละค่ะ อยากบอกว่าคิดถึงนะ คิดถึงมากๆเลย บอกไม่ได้ ขอพูดตรงนี้ละกันนะ

สวัสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเรา ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ และกระทู้นี้เป็นกระทู้ขอคำแนะนำกึ่งๆ ระบายความรู้สึก อาจจะเวิ่นเว้อไปบ้างนะคะ ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างขี

คือเราคุยกับผู้ชายคนนี้มาเกือบ4เดือนแล้ว เราคุยกันมาเกือบทุกวันเขาเป็นฝ่ายเริ่มจีบเราก่อนแรกเราก้อไม่ได้คิดอะไรแต่พอนานเข้าๆเราเริ่มรุ้สึกชอบเขามากๆเราคุยกับเกือบทุกวันโทรคุยกันทุกคืนก่อนนอน เราบอกเขา

คนที่กำลังคุยด้วย เค้ากำลังจะแต่งงาน เค้าไม่ผิดเลย หรือที่ผ่านมาเราคิดไปเอง มันเศร้ามากเลยนะ มันกระทันหัน ไม่มีวิธีไหนช่วยให้ทำใจได้หรอก นอกจากเวลา แต่มันจะช้าก็ตรงที่ เรายังต้องเจอกันอยู่ หรือว่าเรา

คิดถึงนะยังรออยู่เดิม ที่บอกว่าหันมาเมื่อไหร่ก็เจออะเรายังรออยู่ที่เดิมนะ เผื่อแกจะผ่านมาเห็นกระทู้นี้นะ

ตอนนี้เรากำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่ คือเราเลิกกันไปสองอาทิตย์ บังคับตัวเองไม่ให้คิดถึง เวลาที่นึกถึงจะหันหน้าไปอีกทางและพูดกับตัวเองว่าหยุดพยายามหาอะไรทำเพื่อให้ไม่ว่างคิดและหยุดร้องไห้มาอาทิตย์หนึ่งแล้วพ

เลิกกันมาจะปีนึงละ ลืมเขาคนนั้นไม่ได้เลยถึงแม้จะโดนเขาบล็อกไปแล้ว

ใครเคยรู้สึกแบบอยู่ๆๆก็เหงาขึ้นมาบ้างไหมค่ะ 🥺🥹