มีใครคิดว่าตัวเองรับทบาทเป็นตัวประกอบในโลกนี้เหมือนเราไหม

ถ้าโลกคือละคร เคยได้ยินว่าทุกคนคือตัวละครเเอกในชีวิตตัวเอง แต่สำหรับเราไม่คิดงั้นเลย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประกอบที่ถูกใช้แล้วทิ้งกลังดำเนินเรื่องพล็อตเสร็จก็ไม่สำคัญอีกต่อไป ใช้ชีวิตแบบไม่สุขไม่ทุกข์ไปวันๆ ราบเรียบเหมือนnpcในเกม ต้องกินก็กิน ต้องนอนก็นอน ต้องทำงานก็ทำ แต่ถ้าถามว่าอยากไปทำอะไรเป็นพิเศษในชีวิตไหมก็ไม่มีเรื่องแบบนั้น