ปัจจุบันคนที่สร้างคอนเทนต์(เนื้อหา:contents) ในเครือข่ายโซเชียล เช่นเฟสบุคส์ ยูทูป และอื่นฯ ที่รู้สึกว่าดีงาม แต่น้อยคนที่จะได้เข้ามาดู หรือดูน้อยลง ก็ไม่ต้องแปลกใจใดๆ เพราะข้อมูลล่าสุดมีผู้สร้างคอนเทนต์แค่ในประเทศไทยมีทั้งสิ้น2ล้านคนแล้ว ทั้งๆที่หน้าจอในการดูสิ่งเหล่านี้แต่ละคน มีแค่จอเดียว นั่นก็หมายความถึง การที่จะได้เข้าถึงสื่อดีงามได้แต่ละเรื่อง ก็ต้องฝ่าคอนเทนต์ขยะมากมาย เพราะปัจจุบันจะสังเกตุเห็นได้ว่าต่างคนต่างก็หากลยุทธเรียกร้องความสนใจ แบบพิสดาร วิตถาร วิปริต เพื่อให้ผู้บริโภคเข้าไปสู่โลกของเขา เช่นตั้งหัวข้อว่า ถ้าคุณกิน10สิ่งนี้ จะตายโหงภายในไม่ถึงปี คนก็ต้องไปดูด้วยความกลัว แค่สื่อทางการแพทย์ ก็ดูดผู้ชมไปได้เกือบหมดแล้ว ยังไม่นับพวกที่ต้องโพสต์อะไรให้ได้1-3โพสต์ในแต่ละวัน เพราะมันเป็นสิ่งเสพติด แล้วมาวนเวียนตรวจสอบตลอดวัน ว่ามีใครกดไลค์ มีคอมเมนต์มากมายเท่าไหร่แล้ว ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยมีอาการเช่นนี้ แต่ดีขึ้นแล้ว ผมจะโพสต์อะไรลงไปในกลุ่มเฟส เมื่อรู้สึกจำเป็นและมีประโยชน์ต่อผู้อ่าน วันเดียวพอเห็นว่าอ่านกันพอก็จะลบออกทันทีภายในวันนั้น เพื่อตัดขาดความคิดที่จะโหยหาอะไรเพิ่ม มันรู้สึกหมดหลายอย่างภาระทันที ความจริงถึงผมไม่ลบมันก็ไม่น่าจะมีใครได้มาพบเห็นอยู่ดี เพราะมันมีพวกหลับหูหลับตาโพสต์แต่สิ่งบ้าๆบอๆไม่หยุดหย่อน เตะโพสต์ของผมให้จมหายไปในมหาสมุทร ผมเชื่อว่าผู้สร้างคอนเทนต์ย่อมอดไม่ได้ที่จะอยากได้ความนิยม และไม่อยากให้คนลืม คงมีน้อยคนที่จะแยกแยะความนิยมออกไปจากสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้สำเร็จ ผมรู้สึกเหมือนจะสอบผ่านด้านนี้ ผมสามารถเขียนข้อความได้อย่างเป็นวรรคเป็นเวนทั้งๆที่รู้ว่า นานๆจะหลงมาอ่านสักคน แต่มันกลับเป็นสถานที่ที่ให้ความสงบ ในการสร้างสรรค์สิ่งที่มาจากความคิดอันบริสุทธิ์ นานมาแล้ว ผมเคยเล่นเฟสที่มีคนนำโพสต์ของเราไปแชร์รวมๆกันเป็นล้านแชร์ เป็นแสนไลค์ แต่ไม่ได้ตังค์สักบาท ได้แค่ความรู้สึกว่าตูเป็นผู้มิอิทธิพลในโลกลวงนี้ หน้าตาตนเองก็ไม่มีใครรู้ ผมค้นพบว่าความอยากได้ความยอมรับ ความนิยมเป็นปัจจัยที่5 ที่เป็นสิ่งจำเป็นให้คนดำรงค์อยู่ได้ เป็นความต้องการด้านจิตใจ ขาดสิ่งนี้คนอาจจะขาดสิ่งที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ปัจจัย5เป็นความต้องการที่ไม่รู้จักพอ การที่ผมยังคงวนเวียนทำสิ่งนี้ก็คงยืนยัน ว่ามันน่าจะใช่ แม้มันรู้สึกได้ว่าเราโหยหาสิ่งนี้น้อยลงเรื่อยๆ ในหลายๆเดือน ผมจะโพสต์อะไรลงเฟสสัก1ครั้ง เหตุผลหนึ่งคือต้องการทดสอบความคิดว่าเรายังปรกติดีอยู่หรือเปล่า โพสต์นี้เป็นโพสต์2ในปีนี้ที่เขียนลงในนี้ เพราะเจอสิ่งที่น่าสนใจ น่าจะเขียนอะไรที่มีสาระได้ พอๆกับการเจอหนังดีๆ มีเวลาก็มารีวิว ผมเชื่อว่าการที่รู้สึกเหมือนไม่ได้รับความนิยม มันจะทำลายความสุข ทำจิตตก การขาดสารความสุขจากปัจจัยที่5 น่าจะเป็นต้นเหตุของโรคซึมเศร้า ชีวิตจะเข้าสู่สภาวะหดหู่ การที่ใครจะได้รับความนิยม ชมชอบน้อยลงไม่ได้เป็นความบกพล่องอะไรของเขา เพียงแต่ตอนนี้มันยากที่ใครๆจะฝ่าพายุข่าวสารมาถึงเราได้ มันยากที่จะได้รับในสิ่งที่เรียกร้อง การได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง ยอมรับความเป็นจริงในปัจจุบัน คือสิ่งที่เยียวยาจิตใจ