ยอมรับว่าเป็นเพราะความเชื่อใจ จึงยอมโง่เองครับ พอกลับมาคิดได้ คงหลาบจำไปอีกนาน เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ยอมออกรถให้เพื่อน เพราะตอนนั้นเขาพึ่งผ่านช่วงเวลาลำบากมา เลยเห็นใจ ก่อนออกก็อ้างว่าจะจ่ายให้ทุกงวด พอหลังออกช่วง 1-2 เดือนแรกก็จ่ายตรง พองวด 3 เป็นต้นมาเริ่มจ่ายช้า จ่ายบ้างไม่จ่ายบ้าง ผมก็ออกให้ไปก่อน (โครงสร้างแรก 2,9xx/เดือน) แต่ผมรอเขาจะจ่ายจนบางเดือนเลยวันชำระ ติดเลยไปงวด 2 ก็มี จนผู้ติดติดตามหนี้ของไฟแนนซ์ขอให้เปลี่ยนสัญญาลดค่างวดให้ (เป็นบริการช่วยเหลือใหม่จากไฟแนนซ์) ค่างวดก็ถูกลง แต่โครงสร้างสัญญาอันนี้ผมผ่อนให้ทุกงวด ไม่ขาดครับ (ที่จริงก่อนหน้านี้ก็ไม่ขาดหรอก แต่มีจ่ายล่าช้าบ้าง ไฟแนนซ์เลยยอมให้ปรับโครงสร้างให้) ขนาดปรับฐานโครงสร้างแล้ว ก็ยังไม่จ่าย อ้างโน่นนี่นั่น จนผมเริ่มท้อแล้ว ทักไปหาก็ไม่ตอบ ผมเลยนึกขึ้นได้ว่า เขาได้เอาชื่อญาติไปอ้างว่าเขา(ญาติคนนั้น) เอารถไปใช้ ผมเลยไปสืบมาจนได้คำตอบว่า พี่เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย พอพี่เขารู้เรื่องนี้เขาโมโหมาก และแนะนำให้ไปฟ้อง พวกเขาน่าจะคุยกัน และเพื่อนผมก็ใช้ Facebook ใหม่แอดมา แต่ผมไม่รับ เขาจึงทักมาว่า รถไม่ได้อยู่ที่พี่เขา อยู่ไหนไม่รู้แล้ว (อารมณ์แบบไม่สลดไม่อะไรเลย) พอเข้าไปเช็คหน้าฟีด คือพึ่งสร้างตอนวันที่ผมทักไปหาเขาล่าสุดแล้วไม่ตอบกลับ ถึงบางอ้อเลยว่า คิดจะชิ่ง ถ้าเรื่องไม่แดง ไม่สาวถึงตัวเอง ก็คงไม่มีทางจะแอดมายอมรับผิด ผมเลยยอมกัดฟันว่าจะผ่อนให้หมด แล้วค่อยฟ้องเพื่อนทีเดียวจะดีกว่าไหมครับ หรือว่าควรดำเนินการตั้งแต่ตอนนี้เลย ผมลองไปค้นหาข้อมูลแล้ว ถ้าฟ้องตอนนี้อาจจะเสี่ยงถูกดำเนินคดีไปด้วย เพราะยังผ่อนไม่หมด รถยังเป็นกรรมสิทธิ์ของไฟแนนซ์อยู่ ผมไม่อยากให้คนที่บ้านรู้ครับ อยากจัดการปัญหาคนเดียว แต่ไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่นอนครับ เลยอยากทราบความคิดเห็นกับวิธีชี้แนะจากพี่ๆหน่อยครับ ยอมรับว่าตัวเองโง่จริง เป็นคนหัวอ่อนด้วย คงเก็บเป็นบทเรียน เข็ดหลาบไปอีกนาน ขอบคุณครับ
ขอสอบถามการออกรถชื่อเราแต่ให้เพื่อนใช้ ถ้าเราส่งต่อจนหมด สามารถฟ้องเขาได้มั้ยครับ