คือเวลาเห็นตามงานแห่ต่าง ๆ ถ้าย้อนไปยุคโบราณ จะเหมือนนุ่งซิ่นแล้วเหน็บชายกระเบน โชว์รอยสักที่ขา ข้างบนเปลือยอก โชว์รอยสักที่พุง
ภาษาเหนีย เรียก กางเกง ว่า เต่ว (เตี่ยว) ซึ่งถ้าพูดถึง ผ้าเตี่ยว จะนึกไปถึงกางเกงในแบบผู้ชายญี่ปุ่นโบราณ ประมาณการ์ตูน นินจาฮาโตริ
ซึ่งผ้าเตี่ยวแบบนั้น ภาษาเหนียน่าจะเรียกว่า "ผ้าต้อย" หรือ "ผ้าต้อย - ผ้าต่อง" มากกว่า
เวลามีงาน ให้แต่งชุดพื้นเมือง ผู้ชายจะเป็น เต่วโญ้ง เต่วสะดอ กางเกงเล แล้วอาจจะมีโพกหัวด้วย หรือเสื้อม่อฮ่อม กางเกงม่อฮ่อม ซึ่งไม่น่าจะเป็นการแต่งกายแบบไทเผ่ายวนแท้ ๆ น่ะค่ะ เหมือนรับมาจากไทอื่นในภายหลัง (ไทลื้อ ไทยอง ไทใหญ่ ไทเขิน ไทพวน ฯลฯ)
นอกเหนือจากนี้ น่าจะเป็นโส่ง หรือ โสร่ง สำหรับชาวขอม ชาวเม็ง ชาวลัวะ ชาวพม่า ฯลฯ
ผู้ชายไทเผ่ายวน ในยุคสุดท้าย ก่อนเข้าสู่ยุคปัจจุบัน แต่งกายอย่างไรคะ โดยเฉพาะท่อนล่าง
ภาษาเหนีย เรียก กางเกง ว่า เต่ว (เตี่ยว) ซึ่งถ้าพูดถึง ผ้าเตี่ยว จะนึกไปถึงกางเกงในแบบผู้ชายญี่ปุ่นโบราณ ประมาณการ์ตูน นินจาฮาโตริ
ซึ่งผ้าเตี่ยวแบบนั้น ภาษาเหนียน่าจะเรียกว่า "ผ้าต้อย" หรือ "ผ้าต้อย - ผ้าต่อง" มากกว่า
เวลามีงาน ให้แต่งชุดพื้นเมือง ผู้ชายจะเป็น เต่วโญ้ง เต่วสะดอ กางเกงเล แล้วอาจจะมีโพกหัวด้วย หรือเสื้อม่อฮ่อม กางเกงม่อฮ่อม ซึ่งไม่น่าจะเป็นการแต่งกายแบบไทเผ่ายวนแท้ ๆ น่ะค่ะ เหมือนรับมาจากไทอื่นในภายหลัง (ไทลื้อ ไทยอง ไทใหญ่ ไทเขิน ไทพวน ฯลฯ)
นอกเหนือจากนี้ น่าจะเป็นโส่ง หรือ โสร่ง สำหรับชาวขอม ชาวเม็ง ชาวลัวะ ชาวพม่า ฯลฯ