เราเป็นนักเรียน ม.6 สายวิท-คณิต เราไป รร กลับจากบ้านก็สักประมาณ17.30 หลังจากกลับบ้านเราต้องเอาน้ำแข็งใส่แก้วให้พ่อแบบนี้ทุกวัน แม่เราไปทำงานกว่าจะกลับบ้านมาก็มืด ส่วนพ่อเราก็ไปทำงานรับไปส่งเราทุกวันกลับบ้านมาอย่างแรกก็ใช้ให้เราเอาน้ำเเข็งใส่แก้ว พอจะทำกับข้าวก็ใช้เราไปหยิบของที่จะทำกลับไม่รู้จักเตรียมของให้เรียบร้อย วันไหนเขาให้เราเป็นคนทำกับข้าวแล้วเราหยิบของไม่ครบเขาก็จะว่าเราไม่รู้จักคิดเตรีนมให้เรียบร้อย แต่ทีตัวเองทำกับข้าวไม่มีแม้แต่ปัญญาที่จะไปหยิบก็ใช้ให้เราไปหยิบบางทีเขาบอกก็บอกให้ไปหยิบ บอกก็ไม่หมดเราก็ต้องหยิบให้ แต่ถ้าเป็นเราก็จะโดนบ่นไม่รู้จักเตรีนมให้ครบ  เราต้องทำแบบนี้แทบทุกวัน  บางทีเขาทำกับข้าวเราจะต้องล้างอุปกรณ์ที่เขาทำกับข้าว เราต้องหุงข้าวเองอีกทุกวัน เราก็ต้องทำการบ้าน+อ่านหนังสือสอบ ม.6มันก็เป็นปีสุดท้ายแล้วก็เหนื่อยมากๆเขาใช้เราเหมือนทาสแบบนี้ทุกวัน เขาคิดว่าเราว่างขนาดนั้นเลยหรอก็รู้ว่าเรามีก่รบ้านที่ต้องทำทุกวันแต่ก็ยังใช้เรา  ทำเหมือนเราไม่เหนื่อย เขาเป็นคนที่ชอบใช้คนอื่นไปทั่ว แม่แต่แม่เราก็ยังโดนเกิดมาสมประกอบมีมือแขนขาที่ครบทุกอย่างแต่ไม่มีปัญญาทำอะไรเอง ทุกวันเช้าจันทร์-ศุกร์เขาไปส่งเราที่ รร วันไหนเราแต่งตัวช้าเขาก็จะว่าเรา เราออกจากบ้านสายเขาก็ว่าเรา แต่ที่เขาสายกว่าเรา เรายังไม่เห็นพูดว่าอะไรเลย ปู่เราเขาก็จะรีดเสื้อผ้าให้ทุกคนในบ้านพอรีดเสร็จจะแขวนไว้หน้าบ้าน เสื้อของพ่อกับแม่อยู่หน้าบ้าน พ่อเราเห็นแต่ไม่เก็บไม่เคยเก็บเข้าบ้านสักครั้งเลย เขาจะบอกให้เราไปเก็บ แล้วพูดว่าต้องให้พ่อบอกประจำเลยนะว่าต้องไปเก็บทุกวัน และมีกางเกงของพ่อด้วย เราไม่เข้าใจทำไมไม่เก็บเองทั้งๆที่ไม่ใช่ของเรา กางเกงเรายังต้องพับเองเก็บให้เขาอีก เราเจอแบบนี้คือเหนื่อยมาก  ต้องมารับผิดชอบของเราเองกับของพ่ออีก พ่อเราเขาไม่เคยทำอะไรเอง เลยใช้แต่คนอื่น   ชอบบ่นคนในบ้านไม่ดูตัวเอง น่ารำคาญมากๆ ว่าเขาใช้ให้เราทำนู้นทำนี้เขาทำไม่ได้ดั่งใจก็พูดว่าแล้วจะไปอยู่ในสังคมได้ไหมจะเอาตัวรอดได้รึป่าวทำตัวเหมื่อนเด็กๆ เราไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนช่วงวันหยุดเลยตั้งแต่เกิดมา เคยไปเที่ยวแบบทัศน์ศึกษาที่ รร เท่านั้น เราก็ใช้ชีวิตในสังคมไม่ได้เพราะไม่เคยปล่อยให้เรามีชีวิตข้างนอกแล้วก็ว่ามาว่าจะใช้ชีวิตในสังคมได้ยังไงในเมื่อไม่มีประสบการณ์เลยสักนิด เราต้องโดนคำพูดที่ทำร้ายความรู้สึกมากมายแบบนี้ิอยู่บ่อยๆยิ่งกว่านี้อีก แล้วบางทีแม่เราอยู่บ้าน แม่จะทำกับข้าวในครัวมันก็จะร้อนแม่จะเปิดพัดลมในครัว พ่อเราก็ว่าแม่ว่าสำออย ทำเป็นผู้ดี บางทีพ่อเราทำกับข้าวเสร็จแล้วบ่นว่าร้อนเข้ามาในบ้านมาเปิดแอร์แล้วบอกว่าทำกับข้าวมามันร้อนเปิดแอร์ดีกว่า เราควรทำให้กับชีวิตดีเจอพ่อนิสัยแบบนี้เราต้องมาเครียดแบบนี้จนจะเป็นซึมเศร้าและมีวิธีแก้ไขไม่ค่ะ หรือทำยังไงก็ได้ให้เราไม่เครียด