คิดไงกับคนที่ขี้เถียง555

คือเราเป็นปมแต่เด็กอยู่แล้วตอนเด็กเป็นคนขี้อายไม่ชอบพูดแต่โดนสั่งสอนมาว่า ผู้ใหญ่ถามให้ตอบ แล้วเราก็กลายเป็นคนขี้เถียงไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอกแต่มันบ่อยครั้งที่ทนฟังในสิ่งที่ไม่ได้เป็นคนทำถูกใส่ร้ายว่าร้ายบ้างครั้งไม่รู้บอกขออธิบายหาว่าเถียงพอเงียบแล้วก็ด่าไม่หยุดเลยแล้วมีอาในบ้านไม่เคยจะเลี้ยงดูสักนิดเงินก็ไม่ออกอะไรในบ้านบ้างครั้งก็มาเอาเงินเราได้ใช้อะโดนที่บอกว่าไม่ให้แล้วใส่กระเป๋าไว้ละมาค้นมาเอาไปไม่เข้าใจละนี้ผิดอะไรถามก็ตะคอกใส่ชอบทำตัวไม่น่าเข้ารบบอกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนเคยโดนตกกับบีบคอตอนเด็กมันเป็นอะไรที่วนแบบนี้จนจะเรียนจบม.3แล้วบอกว่าเรียนไม่จบแน่ไม่ชอบเลยมันแบบอยากอยู่คนเดียวเงียบชอบมีวีนใส่เรานี้บ้างครั้งเลยวีนใส่กลับมาชอบทำตัวสนิททำตัวแบบไม่เข้าใจอะนี้พูดความจริงก็ด่ามาว่าแล้วเถียงไปก็ผิดยกตัวอย่างเลยนะ มีหมูอยู่ในจานที่หั่นไว้3ชินนี้กินไปสองนึกว่าของเหลือละไม่มีคนอยู่บ้านก็เลยกินไปกลับมาโดนด่าว่าไม่ทำเองละไม่หั่นเองแล้วนี้อธิบายว่าไม่รู้นึกว่าของเหลือแล้วไปหั่นให้ใหมาก็บอกประชดจะตบให้แช้วบอกให้นี้ไปฟ้องพ่อเลยชอบฟ้องพ่อดีนักงี้อะแล้วบอกพ่อแม่ไม่สั่งไม่สอนแล้วแบบเห้อมาก(พ่อหย้ากับแท่ละนะคะมาอยู่กับพ่อ)เรารู้ว่าเรื่องในครอบครัวไม่คสรเอามาพูดหรอกแต่แบบไม่เข้าใจผู้ใหญ่ไม่เคยดูแลด้วยซ้ำบอกนี้เป็นภาระทำให้คนอื่นเดือนร้อนหาเงินเองก็ไม่เป็นแล้วคือแบบตัวเองไม่มีงานทำเกาะคนในครอบครัวกินนอนไปวันวัน.กินแล้วก็นอนแล้วด่าเหมือนเป็นแค่นี้แล้วแบบนี้ก็เรียนด้วยนะบ้างครั้งก็หาเงินเข้าบ้านได้บ้างเก็บเงินไว้ปล้วบอกเป็นภาระนี้ไม่เข้าใจอยู่แต่ในห้องหากินเองไม่เคยขอใครไม่เคยยุ่งกับใครไม่เคยทำให้เดือนร้อนแล้วบางครั้งก็ชอบบอกว่าเป็นผู้หญิงต้องทำงานบ้านน้องกับพี่เป็นผู้ชายไม่ต้อยทำก็ได้แล้วแบบห๊ะเลยได้เถียงกันไปมีหลายปมมากเกิดมาได้14ปีไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าเลยบ้างครั้งแต่คุณพ่อยังอยู่ด้วยคุณพ่อเข้าใจเราบอกให้เราปรับการเถียงเราพยสยามแล้วไม่ใข่ไม่พยายามเราพยายามมากจริงแต่แบบพออธิบายแล้วมันไม่เข้าหูเขางี้เราก็โดนด่าจะโดนตบควรทำไวดีอะมันดูปวดหัวมากครอบครัวที่แบบเหมือนอยู่คนเดียวจริงๆ