เราคนหนึ่งรึเปล่าที่คิดว่าช่วงมัธยมปลายเป็นช่วงที่ไม่น่าจดจำมากที่สุด

ช่วงม.4-6 เราแทบไม่มีเพื่อนจริงๆเลยค่ะ ถึงมีก็มีคนเดียวแต่เพื่อนคนนั้นก็พูได้ไม่เต็มปากว่าสนิทเพราะเขาไม่ค่อยจะพูดกับเรา ช่วงสอบเสร็จไม่เคยชวนเราไปดินด้วยซ้ำค่ะ แต่พอวันเปิดเรียนก็มาคุยกับเพื่อนคนอื่นว่าวันสอบเสร็จไปกินอันนั้นอันนี้อร่อยมาก เราเองก็แอบเสียใจจริงๆค่ะ แต่เราไม่เคยทำอะไรผิดเลยค่ะเราก็เลยไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราก็ไม่รู้ว่าเราผิดอะไรถึงทำกับเราแบบนี้ แต่เพื่อนสนิทตอนม.ต้นก็ยังดีกับเราตลอดมีแต่ทางฝ่ายเพื่อนเก่าที่ชวนเราไปไหนมาไหนเสมอเลยค่ะ บางครั้งเราก็รู้สึกว่าไม่อยากไปเรียนแล้วเหนื่อยทั้งใจเหนื่อยทั้งใจ มันไม่สู้แล้ว เพื่อนบางคนก็พูดกับเราแรงๆจนเราเสียความรู้สึกไปเลยค่ะ เราก็ไม่เข้าใจสักครั้งว่าเราทำอะไรผิดถึงทำกับเราได้ขนาดนี้อะ