ผู้ชายช่วงแรกๆสบตาแล้วยิ้มให้พอหลังจากนั้นสบตาแล้วหน้านิ่งมากเกิดจากอะไร5555

อัปเดทจากเมื่อวานที่จะลุยไม่ได้ลุยไข้ขึ้นเจ็บคอข้าวก็ไม่ได้ลงไปกินไม่ได้สบตาแต่ยังดีที่เด็กนั่นยังขึ้นมาให้เห็นได้สบตาเล็กๆน้อยๆดูท่าทางเด็กยังไม่หยุดอายเราอีกจะเขินอะไรขนาดนั้นว่ะเราเองก็เขินไปด้วยเห

พึ่งเข้าทำงานได้เดือนกว่า แต่รู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ เพราะเราไม่รู้จะคุยอะไรกับคนไม่สนิท เป็นคนค่อนข้างเงียบ ไม่กล้าเข้าหาคนอื่น และเป็นคนหน้านิ่ง หน้าไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดๆ มีคนชวนคุยเราก็ตอบบ้างแต่ไม่ไ

ถามมมม คือแบบเราชอบคนคนนึง .. ทีนี้เราก็มองเค้าแล้วเค้าดันหันมามองเราด้วยพอดี สบตาๆ55555 ปิ๊งงงง เป็นแบบนี้เกือบทุกครั้งที่เจอกัน แต่แบบต่างคนต่างมองนิ่งๆนะ ไม่มียิ้มไรเลย แล้ววันนั้นเราเดินสวนทางกับเ

ผช เดินมาหาเราแล้วเราทำงานอยู่ประมาณว่าเค้าจะมาเอางานที่เราทำแต่พอเราเห็นเค้าเราก็ลนเหมือนทำท่าทางเก้งๆกังๆต่อหน้าเค้าไป ไอ่เราก็ยิ้มและขำๆไป พอมองไปที่เค้าเค้าจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ตลกก็ไม่เชิง แต่เห็นเค้า

คือครูคนนึงเค้าให้เราออกไปเต้นอ่ะค่ะ (เราเป็นคนตลก กล้าแสดงออก แต่คนที่เราชอบเป็นคนขี้อาย) พอเราไปเต้น เราก็เต้นท่ากวนๆ เราเต้นไปเต้นมา ก็ดันไปสบตาคนที่ชอบนานๆ เรามองตาเค้านานมาก เรารู้สึกว่าเค้าไม่

เป็นคนที่รู้สึกเฉยๆในครั้งแรกที่เจอ แล้วเมื่อเจอบ่อยๆเริ่มมองว่าความเป็นเขามันน่ารัก รู้ตัวอีกทีคืออยากเห็น อยากเจอ เป็นห่วงฯ เจอแล้วชื่นใจแม้จะแปปเดียว เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างกันที่ต่างฝ่ายต

ฉันเคยเห็นแสงดาวพราวกลางฟ้า แต่ไม่งามเท่าตาเมื่อสบเธอ เสียงลมแผ่วพาใจให้พร่ำเพ้อ เหมือนโลกเก่าละเมอให้คืนกลับ เพียงรอยยิ้มเจ้าแตะกลางหัวใจ เหมือนฤทัยถูกร่ายมนต์แห่งสลับ ทุกถ้อยคำทุกลมหายใจนับ ล้วนขาน

เราว่าการที่เราตั้งกระทู้แบบนี้มันคงไม่งามไปนิดอ่ะ555555 เป็นผู้หญิงอะเนอะะ แต่สุดท้ายเราก็แพ้ให้กับความเหงาอ่ะ มันแบบ เหงาแบบบอกไม่ถูกอะ เหงาเกินไป5555 เข้าเรื่องเลยละกันนะะ ยิ้ม คือเรากำลังหาคนๆน

เราเป็นผู้หญิงนะคะอายุ 24 ปี พี่ที่ทำงานห่างกับเรา 1 ปี เขามีแฟนแล้ว เรามีแฟนแล้วเขาก็รู้ แต่ชอบมาแซวเรา ประจำ ไม่ต่ำกว่า 20 ครั้ง ที่ผ่านมาหยอดธรรมดา กับยิ้ม แต่เล่นมุก เราก็ไม่ได้คิดมาก เพราะคิดว่าเ

ตอนที่ 1: เสียงเปียโนในวันแรกพบ เสียงเปียโนดังกังวานก้องไปทั่วหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย เสียงโน้ตที่ไหลราวกับสายน้ำประกอบกับเสียงร้องหวานใส ทำให้ผู้คนในงานนิ่งเงียบราวกับต้องมนตร์ วิน—นักศึกษา