เวลาอยู่หลังพวงมาลัย...เห็นอะไรในชีวิตรอบตัวบ้างครับ

Photo by: timetowalkforsomthingfirstman

.

.

.

.

.

.

ชีวิตที่เร่งรีบ: ผมเห็นชีวิตที่เร่งรีบแข่งกับเวลาอยู่เสมอ พบเจอได้ทุกวัน ทั้งการฝ่าฝืนสัญญาณไฟจาจร การวิ่งสวนเลน การไม่ยอมต่อคิวเพื่อกลับรถ

ชีวิตที่ทุลักทุเล: เคยเห็นมั้ยครับ มือขวาจับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ แขนข้างซ้ายอุ้มสัตวเลี้ยง ดูอันตรายและสู้ชีวิตมาก

ชีวิตที่อยู่บนความเสี่ยง: หลายชีวิตไม่ยอมหาเครื่องมือเพื่อจัดการความเสี่ยงเลย หมวกกันน็อกเพียงหนึ่งใบ ไม่ยอมหาใส่กันเลย

ชีวิตที่ยังมีไม่พอ: ผมเคยเห็นมอไซค์ขนผู้โดยสารมากสุด 5 คน ประกอบด้วยผู้ใหญ่สองและเด็กสาม โดยที่เด็กหนึ่งคนนั่งด้านหน้าคนขับขี่ เด็กสองคนนั่งตรงกลาง และปิดท้ายเบาะด้วยผู้ใหญ่อีกหนึ่งคน เป็นการใช้รถที่คุ้มค่ามาก และก็ดูอันตรายด้วยเช่นกัน ไม่รู้ว่ามีไม่พอหรือประหยัดน้ำมันกันแน่

ชีวิตที่ไม่สนใจใครเลย: เห็นหลายคนขับขี่แบบไม่สนใจอะไรเลย อยากจอด อยากหยุด อยากเลี้ยว ไม่ได้ดูอะไรทั้งนั้น ใช้ชีวิตแบบเป็นตัวของตัวเองมาก

ชีวิตที่น่ารัก: เวลาขับรถผ่านหน้าโรงเรียนที่พลุกพล่านไปด้วยนักเรียนกำลังรอข้ามถนน ผมเห็นคนขับรถส่วนใหญ่ (แต่ก็มีบางส่วนที่ขับกันเร็วมากทั้งที่มีสัญลักษณ์ทางข้ามชัดเจน) จอดให้เด็กๆ ข้ามถนนก่อนเสมอ รวมไปถึงการยกมือไหว้แทนคำขอบคุณของเด็กๆ เหล่านั้น

ชีวิตที่ไม่เพิกเฉย: เท่าที่จำได้มีอยู่หลายครั้งในชีวิต ที่ผมได้มีโอกาสหยุดรถข้างทางแล้วลงไปช่วยเข็นรถที่จอดเสียบนถนนออกมายังไหล่ทาง ออกแรงช่วยกันกับเพื่อนร่วมทางคนอื่นๆ ที่มีแก่ใจจอดรถมาช่วย

ชีวิตที่น่าอิจฉา: หลายคู่หนุ่มสาวขี่มอไซค์ไปทำงาน สาวนั่งท้ายมือเกาะเอวชายหนุ่ม ในระหว่างติดไฟแดงมีป้อนข้าวเหนียวหมูปิ้งกันเป็นมื้อเช้า 

ชีวิตที่ไม่มีอะไร: คนเร่ร่อนเดินตัวเปล่าอยู่กลางถนน มีแค่กางเกงตัวเดียวเป็นเครื่องนุ่งห่ม เคยนึกสงสัยอยู่ว่าพวกเขาเหล่านี้ เคยเจ็บป่วยจากสภาพอากาศและการใช้ชีวิตแบบนี้กันบ้างหรือเปล่า

ชีวิตที่เงียบเหงา: บางคนเลิกงานเที่ยงคืนขับรถกลับบ้าน ทันทีที่ประตูรั้วบ้านเปิด มีเพียงหมาสองตัววิ่งออกมาต้อนรับไปจนถึงโรงรถ มีเพียงบทสนทนาสั้นๆ จากเจ้าของหมาสองตัวนั้น ซึ่งการตอบรับบทสนทนามีเพียงเสียงเห่า กระดิกหาง และกระโดดกอดเจ้าของแค่นั้น ก็มันเป็นแค่หมานี่นะ

.

.

.

ของเพื่อนๆ เห็นชีวิตแบบไหนกันบ้าง มาแชร์กันครับ