ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ คือเราพึ่งรู้จักกับเพื่อนใหม่คนนี้ได้ไม่นาน ยังไม่ถึงเดือน ที่เริ่มมาคุยกันได้คือเพราะเขากำลังทำสไลด์เล่น ๆ เกี่ยวกับศิลปินท่านนึง เขาจึงมาถามเราว่ารู้จักศิลปินคนนี้ไหมอยากให้เราช่วยหารูปให้หน่อย (ซึ่งเราก็แอบคิดว่าแค่หารูปเขาทำเองไม่ได้เลยหรอ เพราะเขาเองก็รู้จักศิลปินท่านนั้น) หลังจากนั้นเขาจึงขอเบอร์เราไปค่ะ เราก็ให้ไปเพราะก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนแรก ตอนที่เขาได้เบอร์เราไป เราก็คุยกันเรื่องศิลปินหรือเพลงอื่นๆที่เราทั้งคู่ฟังค่ะ ซึ่งเราก็ให้เพลลิสต์นึงกับเขาไปเนื่องจากเป็นเพลงของศิลปินโปรดของเราเอง แล้วความรู้สึกอึดอัดมันก็เริ่มตั้งแต่วันรุ่งขึ้นที่ไปโรงเรียนเลยค่ะ
เขาทักหาเราถี่มาก ๆ ตั้งแต่เขาได้เบอร์เราไป แม้เราจะไม่ตอบเขาต่อแล้ว เขาก็จะมีเรื่องใหม่มาชวนเราคุยเรื่อย ๆ เลยค่ะแบบทักหาทั้งวัน ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรก็มีคุยด้วยบ้างนิดหน่อย บางทีเขาก็มีโทรมาบ้างแต่เราปิดแจ้งเตือนไว้เลยไม่เคยได้รับบวกกับเราคิดว่าเขาโทรผิด เราก็เลยไม่ได้อะไร สักพักไม่กี่วันต่อมาเขาก็โทรมาอีกแต่เราก็ไม่ได้รับ(โรงเรียนเราเป็นแบบเดินเรียน เราเลยเจอกับเขาแค่คาบสุดท้ายคาบเดียวค่ะ) พอถึงคาบสุดท้าย เราก็ทำสไลด์นั้นเสร็จแล้ว เขาก็ชวนเราทำสไลด์ใหม่กับเขาค่ะ แล้วเขาก็มาเล่าให้ฟังว่าเขาฟังเพลลิสต์ที่เราให้เขาด้วยนะ ตอนนี้ก็ยังฟังอยู่ไรงี้ เขาก็มาบอกให้เราฟังเพลลิสต์นั้นสิ เขาอยู่ที่เพลงนี้แล้ว นาทีที่เท่านี้ วินาทีเท่านี้ แล้วเขาก็เอาหน้ามาใกล้เราค่ะ เราเลยเอาดึงตัวเองออกให้ได้ระยะห่าง พอหมดวันนั้น อีกสองวันต่อมาเราก็มีไปทำงานช่วยพ่อที่ร้านค่ะ เขาก็ทักมาเรื่อย ๆ ประจวบกับเราพึ่งเล่าเรื่องเพื่อนคนนี้ให้พี่ชายฟังเลยยิ่งทำให้เราอยากตีตัวออกห่างค่ะเพราะมันเริ่มทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ บวกรู้สึกแปลก ๆ (ปกติเราเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ที่บ้านฟังอยู่บ่อย ๆ ค่ะ) วันที่เราทำงานเราก็ไม่ว่างตอบเขาเลย เขาก็ทักมาทั้งวันค่ะ พอไม่ตอบก็เริ่มถามว่าอยู่ไหมบ้าง บอกว่าไม่เป็นไร ช่างมันบ้าง พอเรากลับบ้าน เราก็ทักมาบอกเขาว่าเรื่องสไลด์เราคงช่วยไม่ได้แล้วนะ ซึ่งตอนแรกพอเราบอกเขาแบบนั้น เราก็นึกว่าเขาคงจะทำสไลด์ต่อให้จบโดยหารูปเอง แต่พอเราลองเข้าไปดูสไลด์ที่เขาแชร์กับเราไว้ ก็ไม่ได้มีอะไรก้าวหน้าจากครั้งแรกที่เราเปิดเข้าไปดูเลยค่ะ (ซึ่งเราก็คิดว่าอาจจะเพราะงานที่โรงเรียนเริ่มเยอะขึ้นแล้วก็ได้ ก็เลยคิดว่าอาจจะไม่ใช่เพราะเราไม่ช่วยเขาแล้ว) แล้วหลังจากนั้นเราก็เริ่มตีตัวออกห่างมากขึ้น ไม่ได้อยากใจร้ายเลยนะคะ แต่บางทีเราก็ใส่หูฟังให้ไม่ได้ยินบ้างเพราะรู้สึกไม่ดีมากจริงๆ พอวันต่อมาที่เราไปโรงเรียนเขาก็ถามเราว่าเห็นข้อความเขาไหม มันส่งไปรึเปล่า ซึ่งเราก็ตอบว่าก็ส่งมานะ แล้วเราพึ่งมาลองสังเกตเขาเวลาอยู่ในคลาส เขาดูจะตื้อ ดูวุ่นวายกับเราคนเดียวแถมชอบนั่งหันหน้ามามองเราตลอดเลยค่ะ(เรานั่งเฉียงมาข้างหลังเขานิดหน่อย) ซึ่งเราก็พยายามไม่สนใจเพราะยิ่งเป็นแบบนี้เราก็ยิ่งกลัวค่ะ อาจจะเพราะเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ สูงด้วยอีก
ทุกวันนี้ก็ยังต้องเจอเขาอยู่ เพราะที่ ๆ เรานั่งก็ใกล้เขามาก ๆ ในคลาสเรียน เราเลยพยายามไม่คิดอะไรมากที่สุดและเว้นระยะห่างไว้บ้าง ไม่รู้จะทำไงดีเลยค่ะ
**คือเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเป็นสังคมอเมริกาที่แตกต่างกับที่ไทยรึเปล่า (แต่เราก็อยู่อเมริกามาสักพักแล้วไม่เคยเจอคนที่ดูตื้อ ดูก้าวก่ายกับชีวิตเราขนาดนี้ หรือมันอาจจะเพราะเป็นครั้งแรกที่เจอแบบนี้เลยทำให้เราแพนิคไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้) เราเคยไปเล่าให้คนรอบตัวฟังก็มีคนบอกว่าเขาชอบเรารึเปล่า เพราะเขาดูพยายามที่จะชวนเราคุยตลอด ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็คงยิ่งอึดอัดเพราะเราไม่ได้ชอบผู้ชาย ㅜㅜ
ขอบคุณคำตอบล่วงหน้าของพี่ ๆ ทุกคนนะคะ เราพึ่งเขียนครั้งแรกอาจจะเล่างง ๆ หน่อย ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เพื่อนชอบเข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวให้อึดอัด ทำยังไงดีคะ?
เขาทักหาเราถี่มาก ๆ ตั้งแต่เขาได้เบอร์เราไป แม้เราจะไม่ตอบเขาต่อแล้ว เขาก็จะมีเรื่องใหม่มาชวนเราคุยเรื่อย ๆ เลยค่ะแบบทักหาทั้งวัน ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรก็มีคุยด้วยบ้างนิดหน่อย บางทีเขาก็มีโทรมาบ้างแต่เราปิดแจ้งเตือนไว้เลยไม่เคยได้รับบวกกับเราคิดว่าเขาโทรผิด เราก็เลยไม่ได้อะไร สักพักไม่กี่วันต่อมาเขาก็โทรมาอีกแต่เราก็ไม่ได้รับ(โรงเรียนเราเป็นแบบเดินเรียน เราเลยเจอกับเขาแค่คาบสุดท้ายคาบเดียวค่ะ) พอถึงคาบสุดท้าย เราก็ทำสไลด์นั้นเสร็จแล้ว เขาก็ชวนเราทำสไลด์ใหม่กับเขาค่ะ แล้วเขาก็มาเล่าให้ฟังว่าเขาฟังเพลลิสต์ที่เราให้เขาด้วยนะ ตอนนี้ก็ยังฟังอยู่ไรงี้ เขาก็มาบอกให้เราฟังเพลลิสต์นั้นสิ เขาอยู่ที่เพลงนี้แล้ว นาทีที่เท่านี้ วินาทีเท่านี้ แล้วเขาก็เอาหน้ามาใกล้เราค่ะ เราเลยเอาดึงตัวเองออกให้ได้ระยะห่าง พอหมดวันนั้น อีกสองวันต่อมาเราก็มีไปทำงานช่วยพ่อที่ร้านค่ะ เขาก็ทักมาเรื่อย ๆ ประจวบกับเราพึ่งเล่าเรื่องเพื่อนคนนี้ให้พี่ชายฟังเลยยิ่งทำให้เราอยากตีตัวออกห่างค่ะเพราะมันเริ่มทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ บวกรู้สึกแปลก ๆ (ปกติเราเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ที่บ้านฟังอยู่บ่อย ๆ ค่ะ) วันที่เราทำงานเราก็ไม่ว่างตอบเขาเลย เขาก็ทักมาทั้งวันค่ะ พอไม่ตอบก็เริ่มถามว่าอยู่ไหมบ้าง บอกว่าไม่เป็นไร ช่างมันบ้าง พอเรากลับบ้าน เราก็ทักมาบอกเขาว่าเรื่องสไลด์เราคงช่วยไม่ได้แล้วนะ ซึ่งตอนแรกพอเราบอกเขาแบบนั้น เราก็นึกว่าเขาคงจะทำสไลด์ต่อให้จบโดยหารูปเอง แต่พอเราลองเข้าไปดูสไลด์ที่เขาแชร์กับเราไว้ ก็ไม่ได้มีอะไรก้าวหน้าจากครั้งแรกที่เราเปิดเข้าไปดูเลยค่ะ (ซึ่งเราก็คิดว่าอาจจะเพราะงานที่โรงเรียนเริ่มเยอะขึ้นแล้วก็ได้ ก็เลยคิดว่าอาจจะไม่ใช่เพราะเราไม่ช่วยเขาแล้ว) แล้วหลังจากนั้นเราก็เริ่มตีตัวออกห่างมากขึ้น ไม่ได้อยากใจร้ายเลยนะคะ แต่บางทีเราก็ใส่หูฟังให้ไม่ได้ยินบ้างเพราะรู้สึกไม่ดีมากจริงๆ พอวันต่อมาที่เราไปโรงเรียนเขาก็ถามเราว่าเห็นข้อความเขาไหม มันส่งไปรึเปล่า ซึ่งเราก็ตอบว่าก็ส่งมานะ แล้วเราพึ่งมาลองสังเกตเขาเวลาอยู่ในคลาส เขาดูจะตื้อ ดูวุ่นวายกับเราคนเดียวแถมชอบนั่งหันหน้ามามองเราตลอดเลยค่ะ(เรานั่งเฉียงมาข้างหลังเขานิดหน่อย) ซึ่งเราก็พยายามไม่สนใจเพราะยิ่งเป็นแบบนี้เราก็ยิ่งกลัวค่ะ อาจจะเพราะเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ สูงด้วยอีก
ทุกวันนี้ก็ยังต้องเจอเขาอยู่ เพราะที่ ๆ เรานั่งก็ใกล้เขามาก ๆ ในคลาสเรียน เราเลยพยายามไม่คิดอะไรมากที่สุดและเว้นระยะห่างไว้บ้าง ไม่รู้จะทำไงดีเลยค่ะ
**คือเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเป็นสังคมอเมริกาที่แตกต่างกับที่ไทยรึเปล่า (แต่เราก็อยู่อเมริกามาสักพักแล้วไม่เคยเจอคนที่ดูตื้อ ดูก้าวก่ายกับชีวิตเราขนาดนี้ หรือมันอาจจะเพราะเป็นครั้งแรกที่เจอแบบนี้เลยทำให้เราแพนิคไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้) เราเคยไปเล่าให้คนรอบตัวฟังก็มีคนบอกว่าเขาชอบเรารึเปล่า เพราะเขาดูพยายามที่จะชวนเราคุยตลอด ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็คงยิ่งอึดอัดเพราะเราไม่ได้ชอบผู้ชาย ㅜㅜ
ขอบคุณคำตอบล่วงหน้าของพี่ ๆ ทุกคนนะคะ เราพึ่งเขียนครั้งแรกอาจจะเล่างง ๆ หน่อย ต้องขอโทษด้วยนะคะ