ห่างกันว่าแย่แล้ว ตอนที่ห่างก็ไม่ได้คุยกันเลย ทำยังไงไม่ให้รู้สึกห่างกันไปเรื่อยๆคะ
แฟนเรากำลังเรียนนรจ.อยู่ค่ะ ใน1เดือนเรากับแฟนจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันประมาณ3ครั้ง ครั้งละ1-2วันค่ะ(ช่วงสุดสัปดาห์)อาจจะดูเหมือนว่าเป็นเวลาที่ไม่น้อยเลย แต่ว่านอกเหนือจากวันที่ได้อยู่ด้วยกัน เรากับแฟนก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลย มีน้อยมากๆๆๆๆที่จะได้ติดต่อสัปดาห์ละไม่กี่นาที บางสัปดาห์ก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยTT เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ เราเองก็ทำงานไปด้วย อ่านหนังสือเตรียมสอบไปด้วย พยายามโฟกัส ให้เวลากับสิ่งอื่นๆเพื่อที่จะได้ไม่ต้องรอคอย แต่หลายๆครั้งที่เราเหนื่อย บางวันที่มันแย่ๆ เราอยากคุยกับเขาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะนอกจากส่งข้อความไปหาแต่ไม่มีใครตอบTT ก่อนหน้านี้ที่แฟนเราจะไปเรียนเป็นช่วงเวลาประมาณเกือบปีที่ เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะมากๆ ไปโรงเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน
พอถึงช่วงที่เขาต้องไปเรียน เดือนแรกๆก็รู้สึกคิดถึงมากๆค่ะ พยายามปลอบใจตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เขียนไดอารี่ไว้ให้เขาตลอดค่ะ เอาไว้ให้ตอนเขากลับมา เวลาที่ไม่ได้เจอกันแล้วไม่ได้เล่นมือถือเขาจะได้ไม่รู้สึกเหงา จะได้มีกำลังใจค่ะ จนตอนนี้ผ่านมา4เดือนแล้วที่เขาไปเรียน เรารู้สึกว่าตัวเองยังเป็นทุกข์อยู่ตลอดค่ะ ความรู้สึกคิดถึงไม่น้อยลงไปเลย เราพยายามจะทำใจให้ชินค่ะเพราะต้องอยู่แบบนี้ไปอีก2ปี แต่เราก็กลัวว่าการที่คสพ.มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ อาจจะทำให้ความรู้สึกของเราที่มีต่อกันมันน้อยลงไปหรือเปล่า เราอยากรักษาคสพ.นี้ไว้ค่ะ แฟนเราและครอบครัวแฟนดีกับเรามาเสมอค่ะ ตั้งแต่ก่อนคบกันจนถึงปัจจุบัน เราตั้งใจจะรอค่ะและอยากถามความเห็น/ขอคำแนะนำจากคนที่แวะมาอ่านกระทู้นี้ ว่าควรทำยังไงให้ที่จะรักษาคสพ.นี้ไว้และรอยังไงให้เราไม่เป็นทุกข์คะ หรือใครเคยมีปสก.คล้ายกันมาแชร์กันได้นะคะว่าผ่านกันมายังไงบ้าง ขอบคุณล่วงหน้ามากๆเลยค่ะ!
เดือนนึงได้คุยกับแฟนไม่กี่วัน แถมยังได้ใช้เวลาด้วยกันน้อยมากๆ คสพ.แบบLDR รักษาไว้ยังไงดีคะ
แฟนเรากำลังเรียนนรจ.อยู่ค่ะ ใน1เดือนเรากับแฟนจะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันประมาณ3ครั้ง ครั้งละ1-2วันค่ะ(ช่วงสุดสัปดาห์)อาจจะดูเหมือนว่าเป็นเวลาที่ไม่น้อยเลย แต่ว่านอกเหนือจากวันที่ได้อยู่ด้วยกัน เรากับแฟนก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลย มีน้อยมากๆๆๆๆที่จะได้ติดต่อสัปดาห์ละไม่กี่นาที บางสัปดาห์ก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยTT เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ เราเองก็ทำงานไปด้วย อ่านหนังสือเตรียมสอบไปด้วย พยายามโฟกัส ให้เวลากับสิ่งอื่นๆเพื่อที่จะได้ไม่ต้องรอคอย แต่หลายๆครั้งที่เราเหนื่อย บางวันที่มันแย่ๆ เราอยากคุยกับเขาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะนอกจากส่งข้อความไปหาแต่ไม่มีใครตอบTT ก่อนหน้านี้ที่แฟนเราจะไปเรียนเป็นช่วงเวลาประมาณเกือบปีที่ เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยอะมากๆ ไปโรงเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน
พอถึงช่วงที่เขาต้องไปเรียน เดือนแรกๆก็รู้สึกคิดถึงมากๆค่ะ พยายามปลอบใจตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เขียนไดอารี่ไว้ให้เขาตลอดค่ะ เอาไว้ให้ตอนเขากลับมา เวลาที่ไม่ได้เจอกันแล้วไม่ได้เล่นมือถือเขาจะได้ไม่รู้สึกเหงา จะได้มีกำลังใจค่ะ จนตอนนี้ผ่านมา4เดือนแล้วที่เขาไปเรียน เรารู้สึกว่าตัวเองยังเป็นทุกข์อยู่ตลอดค่ะ ความรู้สึกคิดถึงไม่น้อยลงไปเลย เราพยายามจะทำใจให้ชินค่ะเพราะต้องอยู่แบบนี้ไปอีก2ปี แต่เราก็กลัวว่าการที่คสพ.มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ อาจจะทำให้ความรู้สึกของเราที่มีต่อกันมันน้อยลงไปหรือเปล่า เราอยากรักษาคสพ.นี้ไว้ค่ะ แฟนเราและครอบครัวแฟนดีกับเรามาเสมอค่ะ ตั้งแต่ก่อนคบกันจนถึงปัจจุบัน เราตั้งใจจะรอค่ะและอยากถามความเห็น/ขอคำแนะนำจากคนที่แวะมาอ่านกระทู้นี้ ว่าควรทำยังไงให้ที่จะรักษาคสพ.นี้ไว้และรอยังไงให้เราไม่เป็นทุกข์คะ หรือใครเคยมีปสก.คล้ายกันมาแชร์กันได้นะคะว่าผ่านกันมายังไงบ้าง ขอบคุณล่วงหน้ามากๆเลยค่ะ!