ทะเลาะกับเพื่อนจนเพื่อนสร้างกลุ่มด่า วันนี้เพื่อนมาขอโทษเรากลับมองเพื่อนไม่เหมือนเดิมแล้ว

ตามคำถามนั้นเลยค่ะ เรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนมันคงเกิดจากที่เราค่อยๆถอยห่างจากเขาเพราะเรารู้สึกว่าเราอยู่ตรงนั้นเราไม่สบายใจเราเลยเลือกที่จะถอยห่างแล้วก็พยายามที่จะไม่สนใจอีกแต่ถามว่าเรายังอยากเป็นเพื่อนกับพวกเราไหมเราก็อยากเป็นแหละไม่อยากไปไหนเลยด้วยซ้ำแต่วันนั้นการกระทำของหลายคนทำให้เราต้องออกไปพอเราออกไปแล้วเราก็รู้สึกถึงความเงียบผิดปกติของกลุ่มแชทเพื่อนที่เราคุยกันเราคิดว่าพวกนั้นต้องสร้างกลุ่มแน่ๆเราเลยตัดสินใจออกมาจากตรงนั้นโดยการกดออกจากกลุ่มแชทเพื่อนแบบเงียบๆและเรื่องมันก็ใหญ่ขึ้นเมื่อเราไม่ได้คุยกันเลยมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มนั้นแต่เราไว้ใจเขามาก เราคุยเล่นกับเขาปกติแล้วเราก็ถามเขาว่าพวกนั้นได้พูดอะไรถึงเราหรือเปล่า เราพยายามกดดันเขาให้เขาตอบคำถามเราจนสุดท้ายเขาก็บอกเรา และลับหลังเราพวกเขาสร้างกลุ่มด่าเราจริงๆเราไม่ได้คิดมากไปเองจริงๆแล้ววันนั้นเราก็ฟิวส์ขาดสุดๆเราโมโหมากวันนั้นเป็นวันที่เราขาดสติสุดๆเลย และสุดท้ายเราก็ได้มาเคลียร์ใจกัน เพื่อนบอกข้อเสียของเราว่าเราเป็นคนที่หงุดหงิดง่าย ขี้วีนตลอดเวลา เป็นอะไรก็ไม่ค่อยพูดมันจึงทำให้เกิดความอึดอัดต่อเพื่อน แต่เหตุผลของเราที่เราเป็นอะไรแล้วเราไม่ยอมพูดเพราะเราเคยพูดไปแล้วเรามักจะโดนว่าตลอดเวลามีอะไรที่น่าตื่นเต้นหรือดีใจเราก็ไม่เคยเห็นใครมาดีใจกับเราด้วยเลยไม่เคยยินดีอะไรกับเราเลยยกเว้นแต่เราทำเรื่องแย่ๆหรือเราได้คะแนนน้อยเพื่อนมักจะมาพูดกดเราอยู่เสมอบางทีเขาก็บูลลี่เรา บางทีเราก็ไม่ตลกเลยกับสิ่งที่เขาทำ เขาบอกว่าเขาทนกับการกระทำของเรามานานมาก ที่เราทำนิสัยแบบนั้นเรายอมรับเลยว่าเราอยากอยู่เหนือพวกเขาเพราะก่อนที่เราจะทำนิสัยแบบนั้นเวลาพวกเขาว่าอะไรเราเราจะเงียบตลอดเราอยากควบคุมพวกเขาได้บ้างแต่สุดท้ายความผิดก็คือเราเราก็เลยขอโทษเขาไปเพราะตอนนั้นเราก็รู้สึกว่าเราผิดจริงๆแล้วหลังจากนั้นเราก็พูดข้อเสียของพวกเขาบ้างสุดท้ายพวกเขาก็ขอโทษเราเราก็เคลียร์ใจกันจนเราเข้าใจกันเราขอโทษกันสุดท้ายแล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน หลังจากนั้นเพื่อนๆทำดีกับเรามากขึ้นเราพยายามแล้วที่จะมองเห็นความดีของเพื่อนแต่คำด่าในกลุ่มที่เขาด่าเรามันยังคงฝังอยู่ในใจเรากลับไปมองเขาเป็นเพื่อนสนิทแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้แล้วเพราะคำที่เขาด่าวันนั้นเหมือนเขาไม่เคยมองว่าเราเป็นเพื่อนเลยเราอยู่กับพวกเขาอย่างหวาดระแวงเราไม่คิดเลยว่าเพื่อนสนิทของเราจะทำกับเราขนาดนี้ถึงมันจะจบไปแล้วยังไงตอนนี้เราก็มองเขาแบบเดิมไม่ได้อยู่ดีทุกวันที่ไปโรงเรียนเราก็ทำตัวปกติแต่เราเหมือนต้องเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ในใจตลอดเวลาเราจะมองเพื่อนแบบเดิมได้ยังไง ทุกอย่างมันฝังอยู่ในใจไปหมดแล้วเราจะทำยังไงดี เราต้องทำยังไง