เล่าเหตุการณ์ที่ตัวเองเกือบไม่ได้เกิดจากเหตุการณ์รสแก๊สระเบิดที่ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ ช่วงปี 2533

ผมเกิดปี 2542 ครับ แต่ที่บอกว่าเกือบไม่ได้เกิด เพราะช่วงนั้นแม่ผมทำงานที่ห้างแห่งหนึ่งแต่จำไม่ได้ว่าห้างอะไร แม่เล่าให้ฟังนานละ คือแม่ผมเลิกงานจากห้างแล้วกำลังจะกลับบ้าน เลยจะขึ้นรถเมล์ แต่แม่ขึ้นไม่ได้เพราะช่วงนั้นคนเยอะมาก แน่นคันรถ แม่พยายามเบียดขึ้นไปแล้ว แต่คนเก็บตังค์ไล่แม่ลงจากรถ บอกให้รอคันถัดไปเพราะคนเยอะแล้ว แม่เลยรอคันถัดไป จนสุดท้ายแม่ได้ขึ้นคันที่สอง พอนั่งรถมาแม่เล่าให้ฟังว่าพอถึงแยกนั้น แม่เห็นจากไกลๆ ไฟลุกท่วมตึกสูง ขนาดอยู่ไกลๆ แม่ยังรู้สึกถึงไอร้อนที่มันร้อนมาก แม่บอกว่าคันที่มาก่อนแม่น่าจะอยู่กลางไฟพอดี ไม่น่ารอด แม่เล่าให้ฟังบอกว่าโชคดีของแม่ที่โดนไล่ลงก่อนไม่งั้นแม่คงตายคากองไฟแล้วผมคงไม่ได้เกิด แม่เล่าให้ฟังว่าวันนั้นพอถึงบ้านแม่กอดยายร้องให้ตัวสั่นเลย ทุกวันนี้แม่ผมยังทำบุญให้คนเก็บตั๋วอยู่เลยถึงแม้จะไม่รู้ชื่อ เพราะถือว่าเขาช่วยให้ทั้งแม่และผมรอดจากเหตุการณ์วันนั้น (ตอนแรกแม่โกรธมากที่โดนไล่ลง แต่พอรู้ทีหลังว่าเกิดเหตุการณ์แก๊สระเบิด แม่ผมก็รู้สึกขอบคุณเพราะยังไงคันก่อนแม่ก็ไม่น่ารอด น่าจะอยู่กลางไฟพอดี)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่