เราเป็นคนนึงที่ไม่กล้าทำอะไรใหม่ๆที่ไม่เคยทำหรือไม่รู้จักค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นออกไปซื้ออะไรด้วยตัวเองแต่จะเป็นแบบที่ว่าถ้าไม่รู้ว่าขั้นตอนการสั่งหรือเป็นอะไรยังไงจะไม่กล้าออกไป ถ้าเป็นร้านที่เรารู้ว่าสั่งยังไงหรือพูดกับคนขายยังไงเราไปซื้อขายกับเขาได้ตามปกติเลยค่ะ แต่พอเป็นร้านที่ไม่เคยเข้าหรือไม่รู้ว่าต้องเริ่มพูดว่าอะไรจะไม่กล้าออกไปซื้อค่ะ
มีครั้งนึงที่ยังไม่เป็นหนักขนาดนี้เคยลองไปซื้อขนมร้านนึงที่ไม่เคยสั่งซื้อมาก่อน แต่ด้วยความเข้าใจผิดของเรา+ตื่นเต้นทำให้เราบางจุดไป(เหมือนว่าเขาให้จ่ายเงินก่อนแต่นี้ไม่ได้ยินและเดินไปซื้อของอย่างอื่นต่อ)แต่ก็ได้ขนมนั้นมากินค่ะ แต่ก็กินขนมและทั้งกลัวทั้งวิตกไปด้วยค่ะ ในเหตุการณ์นั้นไม่มีใครหัวเราะหรือต่อว่าเราค่ะพี่พนักแนะนำดีด้วยซ้ำแต่เราวิตกไปก่อนแล้วค่ะหูดับไปหมดเลย แต่หลังจากนั้นก็ไม่กล้าสั่งอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเลยค่ะ
เคยต้องนั่งรถทัวร์คนเดียวเป็นครั้งแรกโดยที่ครอบครัวเป็นคนจองตั๋วให้ เราวิตกนิดหน่อยค่ะเพราะไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไงบ้างเวลาขึ้นรถทัวร์ พอทักไปถามเพื่อนเพื่อนก็ให้คำแนะนำมานิดหน่อยค่ะ แต่พอไปขึ้นเองจริงๆก็หาที่นั่งตัวเองไม่เจอก็ยืนวิตกอยู่อย่างงั้นจนเขามาบอกที่นั่งให้ค่ะ
อย่างล่าสุดโทรศัพท์พังค่ะและครอบครัวบอกว่าลองเอาไปให้ร้านซ้อมดู นี้ก็วิตกไปอีกแล้วค่ะว่าจะทักไปสอบถามหลายๆอย่างเพราะเราเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยแบบว่าไม่รู้เลยค่ะเพราะของเป็นของขวัญที่ครอบครัวให้มานี้ก็รับมาแล้วไม่ได้ถามอะไรต่อเลย และกลัวว่าจะไม่กล้าออกไปค่ะ
มีหลายเหตุการณ์ที่เรากลัวแต่เราก็ต้องไปและบางอันก็ไม่ไปค่ะ อยากแก้นิสัยที่กลัวการลองอะไรใหม่ๆมากค่ะ กลัวว่าอนาคตจะไปไม่รอดถ้ายังกลัวแบบนี้
เป็นคนกลัวที่จะลองอะไรใหม่ๆ
มีครั้งนึงที่ยังไม่เป็นหนักขนาดนี้เคยลองไปซื้อขนมร้านนึงที่ไม่เคยสั่งซื้อมาก่อน แต่ด้วยความเข้าใจผิดของเรา+ตื่นเต้นทำให้เราบางจุดไป(เหมือนว่าเขาให้จ่ายเงินก่อนแต่นี้ไม่ได้ยินและเดินไปซื้อของอย่างอื่นต่อ)แต่ก็ได้ขนมนั้นมากินค่ะ แต่ก็กินขนมและทั้งกลัวทั้งวิตกไปด้วยค่ะ ในเหตุการณ์นั้นไม่มีใครหัวเราะหรือต่อว่าเราค่ะพี่พนักแนะนำดีด้วยซ้ำแต่เราวิตกไปก่อนแล้วค่ะหูดับไปหมดเลย แต่หลังจากนั้นก็ไม่กล้าสั่งอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเลยค่ะ
เคยต้องนั่งรถทัวร์คนเดียวเป็นครั้งแรกโดยที่ครอบครัวเป็นคนจองตั๋วให้ เราวิตกนิดหน่อยค่ะเพราะไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไงบ้างเวลาขึ้นรถทัวร์ พอทักไปถามเพื่อนเพื่อนก็ให้คำแนะนำมานิดหน่อยค่ะ แต่พอไปขึ้นเองจริงๆก็หาที่นั่งตัวเองไม่เจอก็ยืนวิตกอยู่อย่างงั้นจนเขามาบอกที่นั่งให้ค่ะ
อย่างล่าสุดโทรศัพท์พังค่ะและครอบครัวบอกว่าลองเอาไปให้ร้านซ้อมดู นี้ก็วิตกไปอีกแล้วค่ะว่าจะทักไปสอบถามหลายๆอย่างเพราะเราเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยแบบว่าไม่รู้เลยค่ะเพราะของเป็นของขวัญที่ครอบครัวให้มานี้ก็รับมาแล้วไม่ได้ถามอะไรต่อเลย และกลัวว่าจะไม่กล้าออกไปค่ะ
มีหลายเหตุการณ์ที่เรากลัวแต่เราก็ต้องไปและบางอันก็ไม่ไปค่ะ อยากแก้นิสัยที่กลัวการลองอะไรใหม่ๆมากค่ะ กลัวว่าอนาคตจะไปไม่รอดถ้ายังกลัวแบบนี้