เราอยากตัดขาดกับแม่ตัวเองจะเห็นแก่ตัวไหมค่ะ

แม่เราทิ้งพ่อเราไปตั้งแต่เราจะขึ้นป.4เพราะว่าพ่อเราติดเหล้าแต่พ่อเราไม่เคยหยุดงานเลยถึงพ่อเราจะเมาแต่ก็ไปทำงานตลอดมีทะเลาะกันบ้างแต่ไม่เคยตบตีแม่เลย แม่เราเลยหาแฟนใหม่โดยการโกหกเขาว่าไม่มีแฟนเลิกกับแฟนแล้วแต่มีลูกติดและเขาก็เชื่อตอนนั้นเราก็รู้แต่แม่ไม่ให้เราบอกใคร จนมาวันหนึ่งแม่บอกกับเราว่าจะพาไปหายายที่อุบลแต่ไม่ใช่ยายแท้ๆแต่เป็นคนที่เลี้ยงแม่มาแต่เด็กแต่จริงๆพาเราไปอยู่บุรีรัมย์บ้านแฟนใหม่แม่และแม่เราก็มีลูกกับพ่อเลี้ยงผู้ชาย2คนเราไปอยู่นู้นจนจะขึ้นม.1แม่เราก็ไม่ชอบแม่ของพ่อเลี้ยงเพราะเหมือนมีปัญหากันจนแม่ทำแบบเดิมก็คือโกหกคนอื่นว่าไม่มีแฟนลูกติดหนึ่งก็คือเรา แล้วแม่ก็ทำแบบเดิมคือหนีไปอยู่กับแฟนใหม่ทีพิษณุโลก แล้วทิ้งเราให้อยู่บุรีรัมย์ส่วนแม่เราหนีไปคนเดียว จนน้องสาวของแม่พ่อเลี้ยงติดต่อพ่อกับย่าเราให้มารับเรากลับเพชรบูรณ์ก็คือบ้านเกิดของเราส่วนน้องเรา2คนที่คนละพ่อก็อยู่กับย่าของเขา เราก็ได้กลับมาอยู่กับพ่อและย่าของเราตั้งแต่ม.1-6พ่อเราส่งเสียเราทุกอย่างทั้งค่ากิน ค่าเทอม อยากได้อะไรพ่อก็ซื้อให้ แต่กับแม่เราไม่ส่งเสียติดต่อได้ เวลาเราขอเงินแม่ แม่ก็จะชอบบอกว่าไม่มีเงิน เงินยังไม่ออก แต่กินหรูอยู่หรู แม่เราชอบมาขอรูปของเราเพื่อจะเอาไปลงว่าเป็นห่วงอย่างนู้นอย่างนั้นแต่ไม่เคยส่งเสียจนตอนนี้แม่เราก็เปลี่ยนแฟนไปอีกตอนนี้แม่เราอยู่ภาคใต้ตอนเราอยู่ม.6เราติดม.พะเยา แต่เราไม่ได้ไปเรียนเพราะบ้านเราไม่มีรถยนต์ส่วนตัว และพ่อก็เป็นห่วงที่ไปเรียนไกล แม่เราก็มาถามว่าเรียนต่อไหนเราก็บอกว่าไม่รู้ ติดม.พะเยาแต่ไม่ได้ไป แล้วก็ถามเราว่าทำไม เราก็บอกว่าพ่อกับย่าเป็นห่วง แล้วแม่แล้วก็ไปโพสด่าพ่อกับย่าเรา ว่าทำไมไม่ให้ลูกให้หลานไปเรียนอุตส่าห์ติดคนอื่นเขายังเรียนได้แต่ทำไมไปเรียนไม่ได้ เราก็คิดว่ามาโพสด่าทำไมคนที่ส่งเสียคือพ่อนะจะมาโกรธแทนเราทำไม เราเคยขอเงินแม่แต่แม่จะชอบบอกว่าต้องใช้หนี้ให้แฟนใหม่ของแม่ แล้วเราไม่สำคัญหรอจนตอนนี้เราไม่หวังอะไรกับเขาแล้วเราคิดว่าถ้าเราทำงานมีงานมั่นคงเราอยากดูแลแค่พ่อ แต่ย่าเราก็บอกเราตลอดว่า ถ้ามีงานทำก็ส่งเงินให้แม่สัก400-500ก็ได้ ยังไงเขาก็เป็นแม่ แต่ในความคิดของเรา เขาเคยเห็นเราเป็นลูกของเขาไหม ไม่เคยส่งเสียอยากให้เรียนนู้นเรียนนี้แต่ไม่เคยส่ง ไม่เคยช่วยพ่อเลย เหมือนคลอดเรามาเฉยๆ