การโตขึ้นมันเหนื่อยมากจริงๆ

ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนรู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิ

แม่ลูก2ค่ะ ด้วยความลูกคนแรกเลี้ยงง่ายและมีตาน้องกับน้องสาวช่วยเลี้ยง ปัจจุบันคนโต5ขวบอยู่กับตาที่ต่างจังหวัดค่ะ ปัจจุบันมีน้องเพิ่มมาอีก1คน ตอนนี้น้อง1เดือนครึ่ง เลี้ยงกันกับสามีเพราะคิดว่าไม่น่ายาก

ชีวิตที่เคยบวกตลอดไม่ว่า งาน การเงิน สังคม อยู่ๆจนวันนี้เราล้ม แต่คนที่ค่อยซัพพอตเราไม่ฮีลใจเราเลย หั่นหน้าไปทางไหนก็ไม่ได้ ปรึกษาก็มีแต่คำพูดไม่ดี เฮ้อ

เเปลกรึป่าวที่จะถามเเบบนี้ คือว่าจริงๆก็สังเกตุตัวเองมานานเเล้วค่ะว่าไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเท่าไหร่ ค่อนข้างรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ทุนเดิมเป็นคนไม่เข้าสังคมเเพนิครุนเเรงใช้ชีวิตกับคนอื่นไม่ค่อยได้ เเถมยัง

สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ เราอยู่ที่กรุงเทพคนเดียว เช่าห้องอยู่ เป็นชื่อเราและเงินเรา เรากับแฟนเราคบกันมาได้ 1 ปี 5 เดือน เขามาอาศัยอยู่ห้องเราตั้งแต่เพิ่งคบกัน แต่ด้วยความที่เขาไม่เอาไหน งานไม่ค่อย

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยเราต้องขอบอกก่อนนะคะว่า เราไม่ชอบทำงานบ้านมากๆ เราไม่เคยทำตั้งแต่เด็กจนโต ที่ผ่านมาแฟนเป็นคนทำค่ะ เราทะเลาะกันเรื่องงานบ้านบ่อยมาก จะเลิกกันก็หลายครั้ง เราเลยยื่นข้อเสนอไปแล้วว่าใ

เราห้ามปากใครไม่ให้มา บ่น ด่า ตำหนิ ดูถูก ด้อยค่า เราได้ เราก็แค่ไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้น แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจ แต่เหตุการณ์มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะครับ วนลูป ซ้ำๆ อยู่แบบเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไ

แสงสุรีย์ฉายทาบระนาบฟ้า ลมอุษาพาใจให้ปลุกฝัน ก้าวออกบ้านด้วยจิตมุ่งสร้างวัน แม้ทางนั้นมีขวากก็ยิ้มเดิน งานคือครูสอนคนให้รู้ค่า ทุกหยาดเหงื่อคือฟ้าอีกขั้นเขิน อย่าท้อแท้ต่อแรงที่เผชิญ เพียงใจเกินเหนื่

อยากมาขอกำลังใจค่ะ ทำงานมา 2 วัน จริงมันไม่ได้เหนื่อยมาก เพราะมาใหม่ ยังไม่ได้ทำหน้าที่หลัก มาช่วยงานรวมๆ คนที่ทำงานไม่เยอะ แต่งานหลากหลาย มีกลับดึกทำเสาร์อาบ้าง แต่ได้เงินเพิ่ม พี่ๆที่ทำงานส่วนใหญ่โต

พ่อที่เวลาเมาด่าเราพอผ่านไปเเปปนึงก็คุยปกติ มีเเต่เราที่จำคำพูดเเย่ๆไว้เราต้องจัดการความรู้สึกยังหรอ เรารู้สึกว่าสภาพจิตเรามันเเย่ลงเรื่อยๆ เราเคยถามเเม่ว่าเราเกิดว่าเป็นที่ระบายอารมณ์หรอ เราเกิดมาทำไ