เรื่องมีประมาณนี้ครับ ทางผมกับภรรยา ทุกครั้งที่บทสนทนา เกี่ยวกับเรื่องการศึกษาว่าทำไมตัวผมถึงไม่ชอบเรียนตอนเด็กๆ ในความคิดเห็นผมก็ตอบประมาณว่า การเรียนมันก็จำเป็นนะ แต่แค่ไม่ชอบเพราะมองว่า มันควรจะเรียนเฉพาะเจาะจงให้ตรงสายอาชีพไปเลย และประสบการณ์ตรงในการทำงานแต่ละด้าน จำเป็นกว่าความรู้เยอะเลย

      ตัวภรรยาไม่เห็นด้วย ทางเค้ามองว่าทุกอย่างที่ทำให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ล้วนมาจากการศึกษาทั้งนั้น และเค้าไม่ชอบที่ผมมีความคิดว่าทำไมถึงไม่ชอบเรียน แล้วทุกครั้งที่มีประเด็นนี้ขี้นมา ก็จะพูดขุดคุ้ยถึงอดีตในหน้าที่การงานว่า

      เพราะผมมีความคิดแบบนี้ไงถึงทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จ ( อดีตผมหาเงินเองตั้งแต่เรียนจนถึงประมาณอายุ 30 กว่าๆ ส่วนใหญ่จะเป็นซื้อของมาแล้วขายไป ซึ่งรายได้ก็พอเลี้ยงตัวเองแต่ไม่พอเลี้ยงภรรยาในตอนนั้น ) โดยทุกครั้งที่ทะเลาะกัน จะชอบพูดว่าเพราะมีความคิดแบบนี้ไงเลยทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าคิดแบบนี้ก็ต้องไปทำงานกรรมกร หรือขับรถรับจ้าง ไม่น่าเลือกผมเป็นสามีเลย รู้แบบนี้ไม่น่าเรียนจบแล้วเลือกที่จะกลับมาทำงานในไทยและแต่งงานกับผมเลย ( ภรรยาเรียนจบจากต่างประเทศ )

      ปัจจุบันตัวผมและภรรยาเปิดกิจการด้วยกันและการงานมั่นคงในระดับนึง และทางภรรยาเค้าก็พูดว่าที่ปัจจุบันกิจการมาได้ถึงขนาดนี้ ก็เพราะตัวเค้ามีความคิดที่ว่าการศึกษาสำคัญ ซึ่งหลักๆคือทำงานกันคนละส่วนซึ่งจะขาดฝั่งไหน ฝั่งนึงไม่ได้ สำหรับธุรกิจปัจจุบัน

      ผมอยากถามความคิดเห็นว่าเพื่อนๆคิดยังไงกันบ้างครับ ทะเลาะกันแต่ละครั้ง คือผมมีความคิดอยากจะขายกิจการแล้วเลิกกันไปเลยหลายครั้งมาก พูดเหมือนเดิมทุกครั้งและบั่นทอนจิตใจมาก ทั้งๆที่ปัจจุบันผมก็ทำงานเต็มที่ แต่ได้ยินที่ทางภรรยาพูดทุกครั้งแล้วเหนื่อยใจมากครับ