เรารู้สึกท้อ เบื่อ ตัวเองทำอะไรไม่สำเร็จ เรื่องเรียนก็ไม่ได้เรื่องวันไหนรู้สึกไม่โอเคเราก็มีหยุดเรียน แต่เราพึ่งมาเป็นสองอาทิตย์นี้นี่หละ.....ขอเล่ารายละเอียดก่อนนะคะ............
เริ่มด้วยว่าเรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงในห้องตอนแรกไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเพื่อนเปลี่ยนไปตอนแรกช่วงเรามอปลายม 4 เราอยู่กับเพื่อนคนนี้มาสนิทกันช่วงหลังๆเทอม2ได้นี่หละ.....เพราะเพื่อนมีปัญหากับกลุ่มเพื่อนในห้องอีกทีเรื่องงานกลุ่มจนเพื่อนไม่ยุ่งค่อยตามแซะนางนี่เลยอยู่กับนาง ตอนแรกนางร้องไห้บ่อยมากก เพราะเพื่อนกลุ่มนั้นไหนจะเรื่องเรียนอีกละก็มีเพื่อนอีกกลุ่มที่แซะนาง(เกริ่นก่อนว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนเรียนเก่ง หัวกะทิของห้องเลยก็ว่าได้) จนนางมาสนิทกับเรามาอยู่กับเราตอนนั้นก็อยู่ด้วยกันสองคน ส่วนกลุ่มที่แซะนางมีคนคุยกับนางปกติอยู่เพื่อนคนนั้นออกแนวแบบว่า....ไม่เข้าข้างใครเป็นบ้างเรียนเก่งพอสมควรหละน่าจะสนิมกับเพื่อนเราที่อยู่กับเรา แต่ด้วยว่าในกลุ่มนั้นมีเด็กคนนึงที่ทำตัวเป็นใหญ่ เพื่อนเลยไม่รู้ทำตัวยังไงเลยอยู่กับกลุ่มนั้น...แต่ไม่เคยแซะพวกเราสองคนนะก็อยู่ด้วย(คงเป็นเพราะเพื่อนที่อยู่กับเราเป็นคนเรียนเก่งเอาการเอางานเลยไม่ได้อะไรกัน) จนนน....สนิทกับเพื่อนคนนี้มาได้สักพักก็อยู่ด้วยกันมีงานอะไรงานกลุ่มก็อยู่ด้วยเพื่อนก็ขยันทำงานมีงานก็ทำต่างจากเราที่ไม่ทำแต่เราทำที่บ้าน งานกลุ่มก็อยู่ด้วยกันช่วยบางนิดๆหน่อยๆอยู่ด้วยกันนี้ก็ค่อยปลอบนางมาตลอดเวลานางคิดมากไม่อยากให้คิดมากเดี๋ยวเรื่องเรียนจะแย่เอาเพื่อนจะชอบพูดกับเราว่าแบบห้ามไปไหนนะห้ามทิ้งกูนะแบบนี้กับเราบ่อยมากเลยเราก็แบบเออไม่ทิ้งหรอกกูจะทิ้งทำไมเพื่อนดูกลัวเราหายไปไหนมาก ละตั้งแต่เพื่อนนี้มาอยู่กับเราเราไม่เคยเห็นเพื่อนร้องไห้อีกเลย จนมา....ม 5 ขึ้นมาก็ยังคบกับเพื่อนคนนี้อยู่ก็เรียนอะไรไปแต่ว่า ไอกลุ่มเพื่อนที่แซะนางมีคนออกไปแล้วไปเรียนรรอื่น เท่ากับว่าไม่มีใครแซะนางได้แล้วเพราะมีบางส่วนลาออกไป นี้กับนางก็สบายใจขึ้นมาระดับนึงเลยย จะได้ไม่ต้องมีคนมาค่อยพูดแซะ อยู่ด้วยกันมาจนมีเพื่อนผญ.อีกสองคนมาอยู่ด้วยเพราะมีปัญหากับเพื่อนอีกกลุ่มนึงมาด้วยเลยมาอยู่กับเรากับเพื่อนเราก็ไม่ได้อะไร อยู่มาวันนึงเหมือนว่าเพื่อนจะพักผ่อนน้อยเลยง่วงๆตลอดบางทีฟุบนอนนี้จะค่อยถามว่าเป็นอะไร เพราะดูไม่ไหว เพื่อนก็เริ่มไม่ค่อยตอบอะไรเราเวลาเราถามจะมองนิ่งๆ แต่พอตอนเย็นก็คุบกันแบบปกติจนเพื่อนพูดขึ้นมาว่าแบบ ถ้าช่วงนถามอะไรกูไม่ค่อยตอบ กูไม่ค่อยได้นอน นี่ก็แบบอ๋อโอเครๆ เข้าใจมันอยู่แต่.... มันก็แปลกขนเวลาเราถามอะไรแบบงานเพื่อนก็ไม่ค่อยตอบมองนิ่งๆบางทีก็บอกไม่รู้ๆแต่ตกตอนเย็นก็คุยปกติหลังเพื่อนผญ.สองคนกลับบ้าน(อ๋อ...เริ่มบอกว่าเพื่อนคนนี้ที่เราอยู่ด้วยนางกลับบ้านช้ากลับเย็นทุกวันตั้งแต่ม 4 แล้วตั้งแต่สนิทกันเราก็อยู่เย็นกับนางตลอดคุยกันเฮฮาตลอด) จนวันพฤ ตอนเย็นเราก็ยังคุยกับเพื่อนคนนี้ปกติ จนวันศุกร์คาบบ่ายคือมีงาน้ข้ามาคืองานกลุ่ม เค้าจะให้เขียนชื่อสมาชิกกลุ่มก่อนเราก็เขียนเพื่อนผญ.อีกสองคนก็เขียนแต่เพื่อนคนนี้ฟุบนอนอยู่เราเลยแบบสกิดๆ แบบว่า ลุกมาเซ็นชื่อก่อนเค้าให้เซ็นตามเลขทีสกิดสักพัก นางก็เงยหน้าขึ้นมาละพูดว่าแบบ กูรู้แล้วไม่ต้องพูด เราก็แบบ เอ้า เป็นอะไรรึเปล่า เพื่อนก็หงุดหงิดแล้วนอนต่อ
ปัญหาชีวิต ตันทุกทาง ไม่มีจุดหมาย มีปัญญาหากับเพื่อนในห้อง
เริ่มด้วยว่าเรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงในห้องตอนแรกไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเพื่อนเปลี่ยนไปตอนแรกช่วงเรามอปลายม 4 เราอยู่กับเพื่อนคนนี้มาสนิทกันช่วงหลังๆเทอม2ได้นี่หละ.....เพราะเพื่อนมีปัญหากับกลุ่มเพื่อนในห้องอีกทีเรื่องงานกลุ่มจนเพื่อนไม่ยุ่งค่อยตามแซะนางนี่เลยอยู่กับนาง ตอนแรกนางร้องไห้บ่อยมากก เพราะเพื่อนกลุ่มนั้นไหนจะเรื่องเรียนอีกละก็มีเพื่อนอีกกลุ่มที่แซะนาง(เกริ่นก่อนว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนเรียนเก่ง หัวกะทิของห้องเลยก็ว่าได้) จนนางมาสนิทกับเรามาอยู่กับเราตอนนั้นก็อยู่ด้วยกันสองคน ส่วนกลุ่มที่แซะนางมีคนคุยกับนางปกติอยู่เพื่อนคนนั้นออกแนวแบบว่า....ไม่เข้าข้างใครเป็นบ้างเรียนเก่งพอสมควรหละน่าจะสนิมกับเพื่อนเราที่อยู่กับเรา แต่ด้วยว่าในกลุ่มนั้นมีเด็กคนนึงที่ทำตัวเป็นใหญ่ เพื่อนเลยไม่รู้ทำตัวยังไงเลยอยู่กับกลุ่มนั้น...แต่ไม่เคยแซะพวกเราสองคนนะก็อยู่ด้วย(คงเป็นเพราะเพื่อนที่อยู่กับเราเป็นคนเรียนเก่งเอาการเอางานเลยไม่ได้อะไรกัน) จนนน....สนิทกับเพื่อนคนนี้มาได้สักพักก็อยู่ด้วยกันมีงานอะไรงานกลุ่มก็อยู่ด้วยเพื่อนก็ขยันทำงานมีงานก็ทำต่างจากเราที่ไม่ทำแต่เราทำที่บ้าน งานกลุ่มก็อยู่ด้วยกันช่วยบางนิดๆหน่อยๆอยู่ด้วยกันนี้ก็ค่อยปลอบนางมาตลอดเวลานางคิดมากไม่อยากให้คิดมากเดี๋ยวเรื่องเรียนจะแย่เอาเพื่อนจะชอบพูดกับเราว่าแบบห้ามไปไหนนะห้ามทิ้งกูนะแบบนี้กับเราบ่อยมากเลยเราก็แบบเออไม่ทิ้งหรอกกูจะทิ้งทำไมเพื่อนดูกลัวเราหายไปไหนมาก ละตั้งแต่เพื่อนนี้มาอยู่กับเราเราไม่เคยเห็นเพื่อนร้องไห้อีกเลย จนมา....ม 5 ขึ้นมาก็ยังคบกับเพื่อนคนนี้อยู่ก็เรียนอะไรไปแต่ว่า ไอกลุ่มเพื่อนที่แซะนางมีคนออกไปแล้วไปเรียนรรอื่น เท่ากับว่าไม่มีใครแซะนางได้แล้วเพราะมีบางส่วนลาออกไป นี้กับนางก็สบายใจขึ้นมาระดับนึงเลยย จะได้ไม่ต้องมีคนมาค่อยพูดแซะ อยู่ด้วยกันมาจนมีเพื่อนผญ.อีกสองคนมาอยู่ด้วยเพราะมีปัญหากับเพื่อนอีกกลุ่มนึงมาด้วยเลยมาอยู่กับเรากับเพื่อนเราก็ไม่ได้อะไร อยู่มาวันนึงเหมือนว่าเพื่อนจะพักผ่อนน้อยเลยง่วงๆตลอดบางทีฟุบนอนนี้จะค่อยถามว่าเป็นอะไร เพราะดูไม่ไหว เพื่อนก็เริ่มไม่ค่อยตอบอะไรเราเวลาเราถามจะมองนิ่งๆ แต่พอตอนเย็นก็คุบกันแบบปกติจนเพื่อนพูดขึ้นมาว่าแบบ ถ้าช่วงนถามอะไรกูไม่ค่อยตอบ กูไม่ค่อยได้นอน นี่ก็แบบอ๋อโอเครๆ เข้าใจมันอยู่แต่.... มันก็แปลกขนเวลาเราถามอะไรแบบงานเพื่อนก็ไม่ค่อยตอบมองนิ่งๆบางทีก็บอกไม่รู้ๆแต่ตกตอนเย็นก็คุยปกติหลังเพื่อนผญ.สองคนกลับบ้าน(อ๋อ...เริ่มบอกว่าเพื่อนคนนี้ที่เราอยู่ด้วยนางกลับบ้านช้ากลับเย็นทุกวันตั้งแต่ม 4 แล้วตั้งแต่สนิทกันเราก็อยู่เย็นกับนางตลอดคุยกันเฮฮาตลอด) จนวันพฤ ตอนเย็นเราก็ยังคุยกับเพื่อนคนนี้ปกติ จนวันศุกร์คาบบ่ายคือมีงาน้ข้ามาคืองานกลุ่ม เค้าจะให้เขียนชื่อสมาชิกกลุ่มก่อนเราก็เขียนเพื่อนผญ.อีกสองคนก็เขียนแต่เพื่อนคนนี้ฟุบนอนอยู่เราเลยแบบสกิดๆ แบบว่า ลุกมาเซ็นชื่อก่อนเค้าให้เซ็นตามเลขทีสกิดสักพัก นางก็เงยหน้าขึ้นมาละพูดว่าแบบ กูรู้แล้วไม่ต้องพูด เราก็แบบ เอ้า เป็นอะไรรึเปล่า เพื่อนก็หงุดหงิดแล้วนอนต่อ