พอกำหนดรู้ไป อาศัย อนุโลมตามไก็เห็นว่าธรรมทั้งหลายมันเป็นสภาพคู่ ต่อกันไปเรื่อยๆเป็นอนัตตา ก็กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง จิตจึงเห็นว่าการกำหนดรู้เองก็เป็นตัวทุกข์ ต่อให้กำหนดรู้แค่ไห

คำว่าสัตว์มันมีหลายความหมายอยู่ ความหมาายหนึ่งคือ สิ่งมีชีวิตทั่วไป แต่ความหมายในพระไตรปิฏก คือคนโง่ที่ปล่อยให้กิเลสครองงำ หรือเรียกว่า บ่วงแห่งมาร หรือบุคคลที่ถูกอวิชชาปิดปังอยู่ทำให้ไม่เห็นอะไรตามคว

ในภาวะที่พ้นกองขันธ์ไป ขันธ์ก็เป็นแค่วิบาก อวิชชา งั้นแสดงว่า อรหันต์ก็ยังทำอะไรที่เป็นเดียรถีย์ได้อยู่น่ะสิครับ อีกอย่าง คนที่บูชาผี ไม่นับถือพุทธ ก็สามารถเป็นอรหันได้เหมือนกัน

บนนิพพานไม่มีกิเลส จึงมีอัตตาบนนิพพานไม่ได้ นิพพานจึงเป็นอนัตตา ผมเข้าใจถูกต้องมั๊ยครับ? (ปัญหาอจินไตย)

ถามคำถาม 2 ข้อครับ จิตเดิมแท้ๆ 1.มีกิเลสเป็นปกติ หรือ 2.ไม่มีกิเลส แต่กิเลสเข้ามาภายหลัง

ในวัตถุ จะมีอนุภาคมูลฐาน ที่แบ่งย่อยต่อไม่ได้ แล้วกสิณล่ะ

หรอครับ

ท่านผู้ที่พอจะมีปัญญาบ้าง.. ท่านควรพิจารณา..นะ (ส่วนผู้อื่น..ผมไม่ได้หวัง..นะ) ว่า..ทำไม? พระศาสดาในศาสนานี้..จึงให้เอา " อัตตา..เป็นเกาะ อัตตา..เป็นที่พึ่ง " ถ้า..อัตตามันไม่มี..แล้วละก