สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กป.6 ที่ได้ย้ายรร. ว่าแต่..ทำไมต้องมาตั้งอะไรแบบนี้ เข้าเรื่องเลยนะคะ : ถ้าหนูอ่ะค่ะเปิดเทอมวันแรกหนูได้ไปพบกับเพื่อนๆคนนึงเป็นกลุ่ม 4 คนเขามาชวนหนูเข้ากลุ่มแล้วก็บอกว่า "เอ็งๆเข้ากลุ่มเราไหมถ้าไม่มีเพื่อนมาเล่นกับเราได้นะ" ตอนนั้นนะคะหนูเป็นอินโทรแล้วหนูก็เป็นเด็กใหม่ด้วยหนูรู้สึกดีใจค่ะที่มีมาชวนหนูเข้าแต่เรื่องเรามันเลวร้ายกว่านั้นค่ะที่หนูไปรู้จักกับเพื่อนคนนึงเป็นเพื่อนสนิทคนแรกของโรงเรียนแล้วก็เป็นเพื่อนสนิทหนูด้วย! เขาเป็นคนชวนหนูไปกินข้าวแล้วก็เป็นคนในกลุ่มนั้นเหมือนกันแล้วอยู่ๆวันถัดมาเขาไม่ได้คุยกับหนูเลยค่ะไปนั่งอีกกลุ่มนึง หนูสงสัยแล้วก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่าไปนั่งทำไมแล้วก็ชวนมานั่งแต่เขาบอกว่าเราไม่อยากไปนั่งเรากลัวก็งงค่ะว่าเขากลัวอะไรเพราะหนูเป็นมองหน้าพวกนางรู้สึกว่านางมองแรงมากเลยค่ะแล้วนางก็เอาหนูไปนินทากับเพื่อนๆนางด้วย หนูก็ไม่ได้เอะใจให้ค่ะตรงกระทั่งหลายๆอาทิตย์ถัดมาหนูตีตัวออกจากพวกนางแล้วก็ไม่คุยด้วยแต่กลุ่มวิทยาศาสตร์หรือจะนั่งกลุ่มเดียวกันและหนูก็ไม่ได้ย้ายอยู่ๆคุณครูก็บอกว่างานกลุ่มต้องส่งพรุ่งนี้แล้วหนูก็เป็นไข้และขาพลิกค่ะ แต่ว่าพวกนางกลับเอาหนูไปนินทาว่า"โอ๊ยขนาดกูโดนรถชนกูยังไม่ขาแพลงเลย" หนูทำเป็นไม่ได้ยินแต่ว่าหนูรู้สึกว่าหนูน้ำตาซึมค่ะแต่ว่าก่อนหน้านี้หนูเคยเป็นโรคซึมเศร้าภูมิแพ้แล้วก็โลหิตจางแพนิคแล้วก็โฟเบียค่ะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่นะคะ แล้วหนูก็เป็นผู้หญิงคนนั้นค่ะที่วาดรูปคนที่หน้าอกใหญ่อยู่แล้วใช่ไหมคะ หนูก็ต้องปรับเปลี่ยนกันว่าทันทีเพราะหนูกลัวพวกคนนั้นบูลลี่โอเคค่ะเข้าเรื่องเลยนะคะก็คือพอคุณครูบอกว่ามีงานกลุ่มต้องส่งพรุ่งนี้ซึ่งคุณครูให้เวลาทำประมาณ 4 วันค่ะแต่หนูลืมแล้วหนูก็เป็นไข้ด้วยหนูโดนพวกนางกดดันว่า "ถ้าเองไม่ทำงานส่งคุณครูพรุ่งนี้เองจะโดนเผาโต๊ะ" เอาจริงๆนะคะคือทั้งชีวิตหนูยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้จนกระทั่งมาโรงเรียนใหม่หนูรู้สึกว่าหนูท้อมากเลยค่ะตอนนั้นหนูรู้สึกว่าตัวเองโดนกดดัน,ก็บูลลี่อยู่ ไม่เข้าใจตัวเองค่ะแล้วหนูก็ลงไปคุยกับเพื่อนสนิทก่อนที่จะปล่อยโฮรออกมา หนูร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะแล้วก็มีเพื่อนอีก 2 คนมานั่งฟังว่ามันเป็นยังไงบ้างแล้วปรากฏว่าหนูกับเพื่อนสนิทแล้วก็เพื่อนอีก 2 คนเกลียดคนเดียวกันค่ะเพราะหนูก็เลยตัดสินใจว่าจะมานั่งด้วยกัน เมื่อวันที่ผ่านมาหนูไปขอคุณครูนั่งตรงวิทยาศาสตร์อันอื่นแล้วคุณครูก็อนุญาตค่ะเพราะว่าหนูแอบเล่าให้ครูฟังว่าหนูโดนรังแกหนูโดนกดดันก็เลยไม่กล้านั่งด้วยคุณครูก็อนุญาตค่ะคุณครูก็เลยให้ไปนั่งด้วยแต่คุณครูบอกว่าห้ามพูดเยอะไม่งั้นคุณครูจะให้ย้ายกลุ่มแต่พอหนูย้ายไปนั่งตรงนั้นสักพักหนูก็รู้สึกว่าเหมือนหนูโดนด่าแล้วก็มีเพื่อนคนนึงบอกว่า"เอ็งๆเอ็งโดนด่า" หนูได้ยินทั้งนั้นหนูรู้สึกว่าหนูท้อมากเลยค่ะแล้วหนูก็แขนสั่นขาสั่นไปหมด แต่หนูยังรู้สึกขอบคุณเพื่อนคนนึงมากเลยค่ะ จนกระทั่งวันถัดมามีเพื่อนคนที่พูดว่าเอ็งๆเอ็งโดนด่าคนนั้นแหละค่ะเรียกพวกไปเคลียร์กันเรื่องเรา แล้วหนูก็รู้สึกว่าหนูขอบคุณเพื่อนคนนั้นมากเลยค่ะที่ช่วยเคลียร์ให้หนูและเขาก็ไม่มายุ่งแต่ภัยพิบัติครั้งใหญ่ก็คือคุณครูจับคนที่เกลียดมาไว้นั่งข้างๆหนูหนูรู้สึกหนูท้อใจไม่มีกำลังใจในการเรียนต่อเลยค่ะแล้วเขาก็แอบหยิบสมุดวาดรูปหนูไปเปิดดูหนูก็เลยตัดสินใจโดยการด่าเขาค่ะแล้วกันบอกว่า"ไม่ยุ่งสักวันมันจะต/ๅยห่ๅไหมหน้าไม่อาย"คำพูดนั่นแหละค่ะหนูรู้สึกว่าหนูทำได้แล้วที่สามารถเอาชนะใจตัวเองเพื่อนเขามองกันทั้งห้องค่ะ แต่ว่าเขาไม่ได้มองหนูนะคะเขามองคนนั่นนะคะว่า หาคนนี้แอบกรีดสมุดคนนี้ คนนี้บูลลี่คนนี้ แล้วเพื่อนคนที่เคยเคลียร์กับคนนั้นก็เดินมาเคลียร์กับคนนั้นจนกระทั่งพวกเราก็หายดีกันค่ะแต่หนูไม่ยอมเพราะเขายังเอาหนูไปซุบซิบกันอยู่หนูก็เลยทำเป็นไม่สนใจทำให้เขาคุยคนเดียวไป ปล.หนูขอบคุณเพื่อนคนนั้นด้วยนะคะที่ทำให้เขาไม่รังแกหนูขอบคุณมากเลยค่ะ