มาเริ่มกันเลยนะคะ คือฉันกับแฟนแต่งงานกันมาได้ประมาณ 7 ปีแล้วค่ะ ก่อนแต่งฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ รักๆเลิกๆกันไปก็หลายรอบอยู่ จนฉันท้องเราก็เลยต้องแต่งงานกัน จดทะเบียนกัน ตอนนั้นแฟนฉันเป็นพลหทารค่ะ เจอกันไม่ค่อยบ่อย และฉันได้คลอดลูกออกมาเขาก็กลับมาหาลูกบ้างในช่วงวันหยุด จนเขาได้ปลดหทาร เขาก็ได้เรียนต่อนายสิบ พอเรียนจบเราก็ต้องแยกกันอยู่เพราะที่ทำงานอยู่คนละจังหวัด ตอนนั้นช่วงโควิดเข้ามาแรกๆฉันเลยลาออกจากที่ทำงานและไปทำงานอยู่ใกล้เขา
แต่พออยู่ด้วยกันได้ไม่ถึงปีเขาต้องเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ และฉันก็ต้องได้กลับมาทำงานเลี้ยงลูกอย่างที่บ้าน (ที่ทำงานใหม่แฟนเรา อยู่ใน ว. ) พอแยกกันอยู่ได้ไม่ถึงปี เขาก็โทรมาบอกว่าจะส่งเอกสารการหย่ามาให้เราเซ็น เราก็งง แต่พอเค้นเอาความจริงเขามีผู้หญิงอื่น ทั้งๆที่ลูกเราพึ่งอายุได้ ขวบจะ 2 ขวบ ตอนนั้นเรายื้อเขาทุกหนทาง เพื่อคำว่าครอบครัว แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ตามไม่เลิกคือจะเอาให้ได้ แต่เรื่องทุกอย่างก็ผ่านไป แม่แฟนเลยบอกฉันว่าแยกกันอยู่ไม่ดีให้ไปอยู่ใกล้ๆกันถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ก็ยังพอได้เจอบ้างในวันหยุดเขา เราเลยกลับไปทำงานอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่วายเรื่องผู้หญิงคนโน้นเข้ามาคนนี้เข้ามา ฉันก็ทนเพื่อคำว่าครอบครัว
ฉันทนเรื่องแบบนี้จนลูกคนแรกได้ 6 ขวบ ฉันได้ตั้งท้องลูกคนที่2 ทุกอย่างก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนถึงวันลาคลอดฉันต้องกลับมารอคลอดอยู่ที่ ตจว. ทำให้ต้องแยกกันอยู่อีก (ฉันลาคลอด 3 เดือน) พอฉันกลับมาคลอดเขาก็มีอาการเปลี่ยนไป โทรหาน้อยลง เวลาโทรมาก็คุยน้อยลง ฉันเห็นสิ่งผิดปกติแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พอฉันถึงกำหนดวันคลอดเขาก็ได้ลาฉุกเฉินกลับมาเฝ้าฉันที่ รพ. ฉันก็เห็นสิ่งผิดปกติแต่ยังทำอะไรไม่ได้เพราะต้องดูลูกและก็เจ็บแผลผ่าคลอดด้วย จนออกจาก รพ. ฉันก็เห็นเขาเล่นแต่โทรศัพท์ พอเขาเผลอชาทโทรศัพท์ทิ้งไว้ฉันเลยเอามาดู เขาคุยผู้หญิงค่ะ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนเดิมที่เราเคยจับได้มาแล้ว ตอนนั้นโมโหมาค่ะ หายเจ็บแผลขึ้นมาทันที เดินไปหาเขาอย่างเร็ว สุดท้ายเขาก็บอกจะเลิกคุย เราก็ยอมเพราะส่งสารลูก พึ่งคลอดได้แค่ 4 วัน พอครบกำหนดกลับ เขาลาได้เเค่ 6 วันค่ะ เราคุยโทรศัพท์กันตอนนั้นลูกพึ่งได้แค่10วัน ฉันถามเขาว่าเลิกคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่มั้ย แต่คำตอบที่ได้เขาบอกว่าแยกกันอยู่มั้ย ก็คือจะขออย่ากับเรา จะไปเป็นชายโสด แต่เราก็ยื้อเขาไว้อีก เพราะสงสารลูกเเละฉันก็ยังทำใจไม่ได้ หาทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ให้เขาไป ฉันต้องทนกับคำที่เขาว่า ทั้งรำคาญ น่าเบื่อ ไม่รักเราแล้ว ที่โทรมาก็เพราะลูก ไม่เคยคิดถึงเราเลย อะไรอีกสารพัด เราคุยกันน้อยลงโทรมาหาเราตอนเช้ากับก่อนนอน ครั้งละไม่เกิน 2 นาที จนมาถึงวันนี้เราโทรไป ถามว่าทำไมไม่ค่อยโทรมา เขาตอบกลับมาว่าจะคุยอะไรเยอะแยะ รำคาญ ทุกคนคิดว่าฉันต้องทำยังไงต่อไป ทุกวันนี้ฉันเหนื่อยและอยากยอมแพ้มาก แต่ฉันส่งสารลูกคนเล็กพึ่งออกมาได้แค่27 วันเอง ฉันต้องทำยังไงค่ะ
ฉันต้องทำยังไงต่อไปเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ
แต่พออยู่ด้วยกันได้ไม่ถึงปีเขาต้องเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ และฉันก็ต้องได้กลับมาทำงานเลี้ยงลูกอย่างที่บ้าน (ที่ทำงานใหม่แฟนเรา อยู่ใน ว. ) พอแยกกันอยู่ได้ไม่ถึงปี เขาก็โทรมาบอกว่าจะส่งเอกสารการหย่ามาให้เราเซ็น เราก็งง แต่พอเค้นเอาความจริงเขามีผู้หญิงอื่น ทั้งๆที่ลูกเราพึ่งอายุได้ ขวบจะ 2 ขวบ ตอนนั้นเรายื้อเขาทุกหนทาง เพื่อคำว่าครอบครัว แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ตามไม่เลิกคือจะเอาให้ได้ แต่เรื่องทุกอย่างก็ผ่านไป แม่แฟนเลยบอกฉันว่าแยกกันอยู่ไม่ดีให้ไปอยู่ใกล้ๆกันถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ก็ยังพอได้เจอบ้างในวันหยุดเขา เราเลยกลับไปทำงานอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่วายเรื่องผู้หญิงคนโน้นเข้ามาคนนี้เข้ามา ฉันก็ทนเพื่อคำว่าครอบครัว
ฉันทนเรื่องแบบนี้จนลูกคนแรกได้ 6 ขวบ ฉันได้ตั้งท้องลูกคนที่2 ทุกอย่างก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนถึงวันลาคลอดฉันต้องกลับมารอคลอดอยู่ที่ ตจว. ทำให้ต้องแยกกันอยู่อีก (ฉันลาคลอด 3 เดือน) พอฉันกลับมาคลอดเขาก็มีอาการเปลี่ยนไป โทรหาน้อยลง เวลาโทรมาก็คุยน้อยลง ฉันเห็นสิ่งผิดปกติแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พอฉันถึงกำหนดวันคลอดเขาก็ได้ลาฉุกเฉินกลับมาเฝ้าฉันที่ รพ. ฉันก็เห็นสิ่งผิดปกติแต่ยังทำอะไรไม่ได้เพราะต้องดูลูกและก็เจ็บแผลผ่าคลอดด้วย จนออกจาก รพ. ฉันก็เห็นเขาเล่นแต่โทรศัพท์ พอเขาเผลอชาทโทรศัพท์ทิ้งไว้ฉันเลยเอามาดู เขาคุยผู้หญิงค่ะ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนเดิมที่เราเคยจับได้มาแล้ว ตอนนั้นโมโหมาค่ะ หายเจ็บแผลขึ้นมาทันที เดินไปหาเขาอย่างเร็ว สุดท้ายเขาก็บอกจะเลิกคุย เราก็ยอมเพราะส่งสารลูก พึ่งคลอดได้แค่ 4 วัน พอครบกำหนดกลับ เขาลาได้เเค่ 6 วันค่ะ เราคุยโทรศัพท์กันตอนนั้นลูกพึ่งได้แค่10วัน ฉันถามเขาว่าเลิกคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่มั้ย แต่คำตอบที่ได้เขาบอกว่าแยกกันอยู่มั้ย ก็คือจะขออย่ากับเรา จะไปเป็นชายโสด แต่เราก็ยื้อเขาไว้อีก เพราะสงสารลูกเเละฉันก็ยังทำใจไม่ได้ หาทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ให้เขาไป ฉันต้องทนกับคำที่เขาว่า ทั้งรำคาญ น่าเบื่อ ไม่รักเราแล้ว ที่โทรมาก็เพราะลูก ไม่เคยคิดถึงเราเลย อะไรอีกสารพัด เราคุยกันน้อยลงโทรมาหาเราตอนเช้ากับก่อนนอน ครั้งละไม่เกิน 2 นาที จนมาถึงวันนี้เราโทรไป ถามว่าทำไมไม่ค่อยโทรมา เขาตอบกลับมาว่าจะคุยอะไรเยอะแยะ รำคาญ ทุกคนคิดว่าฉันต้องทำยังไงต่อไป ทุกวันนี้ฉันเหนื่อยและอยากยอมแพ้มาก แต่ฉันส่งสารลูกคนเล็กพึ่งออกมาได้แค่27 วันเอง ฉันต้องทำยังไงค่ะ