จริงๆรูมเมทคนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมเลยค่ะ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันก็เลยตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน พออยู่ด้วยแล้วเอาเข้าจริงๆบางความรู้สึกมันรู้สึกอึดอัดค่ะ ไม่รู้ว่าเพื่อนจะรู้สึกแบบเดียวกันมั้ย ด้วยอะไรหลายๆอย่างค่ะเช่นเวลาไปไหนเหมือนเราต้องตามเขาอยู่ตลอดต้องคิดตรงกันกับเขาถ้าแย้งอะไรอย่างนึงเหมือนเขาจะเริ่มไม่ค่อยคุยกับเราเงียบใส่พอกลับมาห้องด้วยกันอยู่แล้วมันก็อึดอัดเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งเลยค่ะแต่ถ้าเป็นเรื่องแย้งเราจะไม่ค่อยแย้งแล้วค่ะเพราะรู้ว่าแย้งแล้วสถานการณ์จะเป็นไงเราจะพยายามแคร์เขาให้มากที่สุดและเราก็พยายามชวนเขาคุยเพื่อไม่
ให้สถานการณ์มันอึดอัดบางครั้งถามอะไรเหมือนไม่ค่อยอยากตอบหรือจริงๆเขาแค่ขี้เกียจคุยกับเรา มีครั้งนึงวันนั้นเราก็ลองไม่คุยกับเขาดูต่างฝ่ายต่างเงียบมันทำให้เรารู้ว่าบรรยากาศตอนนั้นมันแย่และอึดอัดก็เป็นเราอีกเช่นเคยที่พยายามหาเรื่องชวนคุยก่อน เขาจะเป็นคนที่แอบหัวร้อนง่ายอะไรไม่ได้ดั่งใจเขาจะบ่นตามประสาเขาค่ะ แต่คนฟังมันก็แอบรู้สึกเพลียจิตไปด้วย เหมือนทุกวันที่ตื่นมาต้องมาเดามาลุ้นอารมณ์ของเขา บางวันก็ปกติคุยกันปกติ บางวันไม่รู้เหมือนกันว่าเราไปทำตัวไม่น่ารักกับเขารึเปล่าเขาจะดูเหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับเราเท่าไหร่ ถ้าเป็นเรื่องความสะอาดของห้องเราก็ช่วยทำตลอดบางครั้งเราก็ทำคนเดียวก็ผลัดกันทำบางทีซักผ้าเราก็ซักให้เขาคงไม่ใช่เรื่องพวกนี้ที่ทำให้เขาดูไม่พอใจเรา แต่ในทุกวันเราก็ปกติของเราทุกวันเราคุยปกติ ไม่บ่นไม่หัวร้อนบางครั้งรู้สึกอะไรเราจะเก็บไว้ข้างในมากกว่าค่ะไม่ได้จะอวยตัวเองว่าดีหรืออะไรนะคะแต่เป็นเพราะเราไม่อยากให้บรรยากาศมันดูอึดอัดมากกว่าเหมือนเราจะปรับเข้าหาเขาอยู่ฝ่ายเดียวตลอด จนเราก็มานั่งคิดกับตัวเองว่าสัญญาเช่าอีกตั้ง1ปีถ้าเจอแบบนี้บ่อยเข้าคงไม่ดีต่อสุขภาพจิตเราแน่ รู้สึกอึดอัดเหนื่อยจิตนึดนึงที่ต้องพยายามตามใจเขาอยู่ตลอดต้องให้ถูกใจทุกอย่างเพื่อไม่ให้ทุกอย่างมันดูแย่ ไม่รู้ว่าควรทำไงให้ความรู้สึกแบบนี้มันเบาลง เป็นเพราะเราคิดมากหรือแคร์เขาเยอะเกินไปรึเปล่า (ขอบคุณทุกคนที่ให้คำแนะนำนะคะ)