โดยส่วนตัวผมก็เป็นเยาวชนอายุแค่ 15 มีความสนใจในพระพุทธศาสนาอยู่เล็กน้อย

ผมสงสัยว่าทำไมต้องสวดเป็นภาษาบาลี ที่ คนไทยเราฟังกันไม่ออก  ยกเว้นคนที่เรียนมา ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นพระมหา สอบได้ ประโยค 3-9 ที่พอจะแปลออก

ในปัจจุบันคนไทย มีวัฒนธรรมด้านศาสนาอยู่  คือ ชอบเข้าวัดทำบุญ สวดมนต์ไหว้พระ แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดีในการปลูกฝังแนวคิดให้กับผู้ที่เข้าวัด

แต่ถ้าจะเอาประโยชน์จริงๆ การสวดมนต์ ที่เป็นภาษาบาลีโดยส่วนเดียว มันไม่ได้ประโยชน์อะไร(คหสต.)

แต่บางที่หรือบางโอกาส เขาก็จะสวดเป็นภาษาบาลีส่วนหนึ่งแปลเป็นไทยส่วนหนึ่ง อันนี้ถ้าใครฟังตามก็พอจะได้ประโยชน์อยู่บ้าง เหมือนเป็นการพิจารณาธรรมในระหว่างสวดมนต์นั้น

จุดมุ่งหมายของการฟังธรรม (บทสวดมนต์) คือการให้เกิดปัญญาความรู้ต่างๆ หากคนไทยเรายังฟังเป็นภาษาบาลีอยู่ รู้สึกว่ามันค่อนข้างที่จะไร้ประโยชน์  

อันนี้ไม่เหมารวมเกี่ยวกับเรื่องประวัติศาสตร์ด้านภาษานะ ขอพูดถึงประโยชน์ของผู้ฟังธรรมเท่านั้น ส่วนมรดกด้านภาษาอันนั้นอีกเรื่องหนึ่ง

สงสัยว่าทำไมไม่ใช้เป็นภาษาไทยไปเลยล่ะ หรือถ้ากลัวคำสอนของพระพุทธเจ้าหายไป ทำไมไม่แปลเป็นภาษาสากลของโลกไปเลยล่ะ (ภาษาอังกฤษ) เพราะถ้าทำเช่นนี้ภาษาบาลีซึ่งเป็นภาษาโบราณก็อาจจะหายไปด้วย แต่มันง่ายในการศึกษา แต่ดูเหมือนว่าในปัจจุบันก็มีการทำ สรุปเนื้อหาธรรมะต่างๆไว้เป็นหลายภาษาอยู่ แต่แปลกทำไมเวลาทำวัตรเย็น วัตรเช้า ถึงไม่ทำเป็นภาษาไทย

ถ้าพูดถึงงานพิธีต่างๆ เช่นงานศพ การเข้าอุโบสถ, การสวดปาฏิโมกข์, การอธิษฐานผ้า ,อติเรกผ้า ,การถอนจากอาบัติต่างๆ และอื่นๆ

อันนี้พอเข้าใจได้ว่าจำเป็นต้องใช้ภาษาบาลี เพราะพระพุทธเจ้าในครั้งก่อนเสด็จดับขันปรินิพพาน พระองค์ทรงบอกให้ถือพระธรรมวินัยเป็นประมุข ควรเคารพวินัย

ในการทำกิจต่างๆดังกล่าวมานั้น จริงต้องใช้ภาษาบาลีที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ และทำตามปัจฉิมโอวาทของพระพุทธเจ้า

แต่ถ้ามาดูเรื่องการสวดมนต์นี้ สิ่งนี้ในครั้งพุทธกาลไม่ได้มีมาแต่กาลนั้น

เพิ่งมาทำกันเมื่อไม่นานมานี้เอง แต่คนไทยเราก็ยังจะสวดเป็นภาษาบาลี ซึ่งไม่สามารถเข้าใจได้  

หรือคนไทยเราคงทำมาเป็นประเพณีสืบทอดต่อไปกันเรื่อยๆ ถ้าจะให้พูดถึงประเพณีบางประเพณีประโยชน์ก็แทบหาไม่ได้เช่นกัน (หรือเปล่า)

การเรียนภาษาบาลี ของพระภิกษุสามเณร อันนี้จำเป็นหรือไม่ ขอพวกพี่ๆช่วยมาโต้แย้งผมหน่อย

แต่ในความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่าค่อนข้างจะไม่จำเป็น ถ้าจะเอาถึงประโยชน์เท่านั้นนะ ไม่เกี่ยวกับมรดกทางภาษา ผมว่าภาษาบาลีนั้น มันแทบจะไม่ได้ใช้เลยถึงแม้แต่จะบวชเป็นบรรพชิตอยู่ ยกเว้นการแปลพระคัมภีร์ ไตรปิฎก 3 อย่าง อ่านฎีกาต่างๆ ซึ่งถ้าเป็นพระภิกษุสามเณรทั่วๆไป ภาษาบาลีก็ไม่จำเป็นต้องมี ก็ได้ เพราะสิ่งที่เขาแปลมาให้นั้น เขาได้อธิบายมาอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ถึงอธิบายมาแค่นี้ก็พอจะเอามาเป็นหัวข้อธรรมในการพิจารณาต่อไปได้ ส่วนตัวคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์อะไรสักอย่าง ถึงขั้นพระมหากษัตริย์ ทรงจัดให้พระภิกษุสามเณรเรียนภาษาบาลี

ปล. อย่าตอบว่าสวดมนต์
ไปเพื่อให้ได้ภาวนานะ คุณอาจจะเข้าใจคำว่าภาวนาผิด ภาวนาหมายถึง การนั่งสมาธิ การประพฤติกรรมฐาน ต่างๆ

ทั้ง
1.เจโตวิมุตติ  การใช้ใจจนหลุดพ้น น่าจะหมายถึงการนั่งสมาธิ คนที่หลุดพ้นด้วยการทำอะไรเช่นนี้ จะไม่สามารถสอนคนอื่นได้มากนัก

2.ปัญญาวิมุตติ การหลุดพ้นด้วยการใช้ปัญญาพิจารณา หมายถึงการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน พิจารณาให้เห็นขันธ์ 5 ว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์ และรู้ว่าทำทั้งปวงไม่มีตัวตน
(แน่นอนว่าผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน5555ถ้าเข้าใจผมบรรลุไปละ><)

และก็อย่าตอบว่าสวดมนต์ให้จิตใจสงบด้วยนะ เพราะมันไม่เกี่ยวกับความเข้าใจพระบาลี แน่นอน ว่าผมเห็นด้วยว่า การสวดมนต์ทำให้จิตใจเราเกิดสมาธิ เพราะจดจ่อกับบทสวด แต่บางคนก็สวดไปเพราะความชิน แต่ความคิดก็ไปไกลถึงไกนก็ไม่รู้5555