คนในโรงงานเห็นแก่ตัว

เราได้ย้ายไปทำที่โรงงานแห่งหนึ่งโรงงานนั้นเวลาจะพักเขามักจะให้แลกกันพักเพราะว่าพื้นที่เวลาพักมันไม่สมดุลพื้นที่พักมันน้อยแล้วเราอ่ะเวลาเราจะพักใช่ไหมเราจะต้องแลกกับอีกคนนึงแล้วเราก็ต้องแลกกับเขาประจำซึ่งคนที่เราต้องแลกกับเขาประจำเขาทำงานมานานกว่าเรานิดหน่อยเขาเลยค่อนข้างที่จะรู้มากด้วยความที่เราเป็นเด็กใหม่เราก็เกรงใจนะไม่อยากจะมีปัญหาแล้วคือเรามักจะมีปัญหาเวลาพักกับอีกคนเพราะว่าเขาชอบพักตามใจส่วนเราต้องพักตามเวลาซึ่งงานของเราแตกต่างจากของเขาของเขาจะมีสิทธิพิเศษก็คือเวลาเขาทำงานเนี่ยเขาจะมีเวลามากกว่าเราเราจะสามารถเดินไปนู่นไปนี่ได้แต่ว่าเขาจะต้องช่วยเราเพราะว่าเราทำงานตรงนี้เขาจะต้องคอยมา support เราแล้วด้วยความที่เขารู้มากเขาก็ไม่เคย support เราเลยเขาก็ปล่อยให้เราทำงานอยู่ตรงนั้นซึ่งจริงๆงานตรงนั้นน่ะมันเป็นงานที่ต้องช่วยกัน 2 คนอยู่แล้วเราก็สามารถทำคนเดียวได้เนาะแต่ประเด็นสำคัญคือเวลาเราทำงานเขามันก็เอาเปรียบเราเสมอเช่นแบบอยากจะหายไปตอนไหนก็ไปอยากจะไปพักตอนไหนก็ไปอยากจะพักนานเท่าไหร่ก็ทำเราก็เคยมีช่วงที่ทนไม่ไหวอยู่บ้างเราก็ก็เลยคุยกับเขาแต่ด้วยความที่เราอายุน้อยสุดน้อยกว่าเขาเยอะมากเขาก็ไม่ฟังเราแถมชอบสีหน้าใส่ด้วยเราก็พยายามไม่สนใจอารมณ์ท่าทางเขานะเราก็พูดไปพอวันต่อๆไปเหมือนมันจะหนักขึ้นนะเขากลับทำแบบทำเหมือนเดิมอ่ะแต่ว่าหนักขึ้นเราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อแล้วใครมีไอเดียแนะนำหรือว่าวิธีจัดการยังไงช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมเราไม่ชอบการโดนเอาเปรียบเลยแต่ในมุมมองเราเราก็ว่ามันเป็นปกติของโรงงานนะที่จะเจอคนแบบนี้

อยากระบาย