จะตัดสินใจกับชีวิตนี้ยังไงดี

วันนี้ระหว่างที่กำลังนั่งดู ทีวีที่บ้าน จู่ๆ สามีก็พูดขึ้นมา ว่า  "ไว้มีเงินใช้หนี้คืนเราหมดเมื่อไหร่ เค้าจะออกไปมีพื้นที่ส่วนตัว นะ "   ทั้งๆที่เงินที่เขาคิดว่าจะหามาคืน เราก็ไม่เคยทวง เพราะคิดว่า มันเป็นเหตุจำเป็นที่ต้องใช้ คือ สามี ขับรถคว่ำเลยต้องเสียเงินซ่อมรถเยอะค่ะ รถคันนั้นเราเป็นคนดาวน์  แรกๆที่ทำงานได้ก็ช่วยกันผ่อน ทีนี้พอสามีตกงาน เราเลยต้องรับภาระหนี้ทุกอย่างภายในบ้าน  เอาบ้านไปจำ  เอารถอีกคันไปจำ  ลงทุนเปิดกิจการเล็กๆให้สามี ก็เจ๊งค่ะ  คือสรุปคร่าวๆ ว่า เงินทุกบาทที่ลงทุนไป มันเสียเปล่าแถม สามีถูกหลอกเอาเงินที่เขาไปกู้ธนาคารมาหมดเงินไปเป็นแสน ระยะเวลา13 ปี ที่ผ่านมา เราแบกทุกอย่างไว้บนหลัง  ไม่เคย ทวงเงินหรืออะไรเลย จะมีแค่ บอกเค้าว่า ถ้าหางานทำ แล้วมามาช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้านได้ก็ดีนะ  แต่เขาก็สมัครงานนะคะ แต่ทำได้ที่ละ 2 สัปดาห์ นานสุดก็เดือนนึง แล้วก็ออก บอกว่า ตัวเองทนไม่ไหว  เราก้ปล่อย...ไม่ได้ว่า  คือเรารู้สึกว่าเราเหนื่อย เข็ญกันจนไม่รู้ จะทำยังไงแล้วค่ะ  ตอนนี้เค้าอยู่บ้าน  เราให้เค้าช่วยงานบ้าน เพราะเราออกไปทำงานข้างนอก  เขาก็ทำนะ  เค้าบอกตอนนี้คือเค้าก็ทำงานนะ  ทำงานบ้าน เล่นเกม นอนกลางวัน แต่เงินมันก็ต้องใช้หนี้ทุกเดือน  เอาจริงๆ งานบ้านทุกอย่างเราทำเองได้นะ  แต่ถ้าไม่ให้เขาทำอะไรเลย ก็ดูเหมือนจะเพิ่มภาระ ให้ตัวเองเพิ่มขึ้น ตอนนี้ไม่รู้เหมือนกัน ว่าอยู่กันไปเพราะอะไร  เรื่องเซ็กส์ เราเฉยๆ เพราะหรรมเค้าไม่แข็ง เวลาเค้าอยากมีอะไรเค้าต้องให้เราเป็นคนจับให้ เล่นให้ จนมันสู้  แต่ถ้าถามเราคือ เราไม่มีก็ได้  เรื่องอาหารการกิน เราเป็นคนชอบทำอาหาร บ้านเราไม่เคยอดอยาก  ถือว่าอยู่ดีกินดีด้วยซ้ำ  แต่เหตุการร์ล่าสุด ที่เค้ายกมาเป็นประเด็น  คือ น้องชายเราพาหลานมาเยี่ยมที่บ้าน  หลานอายุ 5 ขวบค่ะ ติดป้ามาก คืนนั้นงอแง อยากนอนที่บ้านกับป้า อยากเล่นกับหมาที่บ้าน เราใจอ่อน  เพราะคิดว่า หลานเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ  และขอนอนแค่คืนเดียว เราเลยให้สามี นอนบนเตียงแล้วเราพาหลานปูฟูก นอนข้างเตียง ที่ต้องนอนห้องเดียวกันเพราะที่บ้านติดแอร์ห้องเดียว   นั่นล่ะค่ะ เค้าเอาเรื่องนี้ มาบอกเราว่า อยากมีเวลาเป็นส่วนตัว  ไม่อยากให้ใครมายุ่มย่าม เกลียดน้องชายเรา อึดอัดเวลาที่น้องพาหลานมา  และพาลว่า มีเงินมาคืนเมื่อไหร่ เขาจะไปออกไปอยู่ ข้างนอก   เรางง เราเลยบอกว่า ถ้าอยากเลิกกันหรืออยากจะหย่าก็บอกกันดีๆ  ไม่ต้องหาข้ออ้างเลย  แล้วก็ งงมากด้วย สรุปคือกูผิดอะไร ??    ไอ้เราก็คิดนะ  ถ้าได้เงินคืนมาก็คงดีเหมือนกัน  เราใจเย็นมากนะและก็คงงงกับคำพูดเค้าด้วยมั้งคะ  เราเลยบอกเค้าเราจะรอเค้าอาบน้ำ  เสร็จแล้วก็ไปอำเภอกันวันนี้เลย  เรื่องเงินน่ะ ถ้ามีก็ค่อยโอนมา (พูดออกไปคือจริงๆก็ไม่ได้หวังนะว่าจะได้เงินคืน   เราคิดว่า ถ้าเขาไปสภาพแบบนี้  คงได้เห็นนอนข้างทางที่ไหนสักที่  หรือหากโชคดี มีเมียใหม่รวยๆ ก็ดีไป  เราก็จะได้ไม่รู้สึกผิดบาปด้วย )   คุยกันกับเขาแบบ โอเค งั้นไปหย่า   ง่ายๆเลย ไม่มีน้ำตา ไม่เสียใจอะไรเลย  เหมือนจะรู้สึกโล่งๆด้วย   สรุปสุดท้าย .....เขาไม่ไปค่ะ...เราก็รอก็ตื๊อเค้าไปเถอะๆ เด่วโทรหาน้องที่ทำงานช่วยไปเป็นพยานให้.....แต่เขาเฉย..และไม่ยอมไป.. คำถามของเรา คือ..เราควรจะชวนเค้าไปหย่าให้เรียบร้อยแล้วมีชีวิตใหม่แบบเริ่ดๆ สวยๆ รวยๆ ใช้เงินคนเดียว น่าจะมีความสุขไม่น้อย  เราคิดถูกมั๊ยคะ  หรือจะอยู่กันไปอย่างนี้  เลี้ยงเขาไปแบบนี้ อยู่เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ  จนกว่าจะตายจากกัน หมดกรรมหมดเวรต่อกันไป      ปล. เราอายุ 40 อัพ ค่ะ  ........จะตัดสินใจกับชีวิตนี้ยังไงดีคะ