ผมมีเรื่องจะปรึกษาเพื่อนๆที่เคยผ่านเหตุการณ์หรือเคยมีเพื่อน ครอบครัวที่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้
"เอาล่ะผมขอเล่าเหตุการณ์แบบละเอียดเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณ6-7เดือนแล้วก็เลิกกัน(เลิกเพราะผมไม่ดีเองตอนนั้นผมทำเขาเสียใจและผิดหวังมาก)จากนั้นเขาก็ไปคุยกับเพื่อนเขาจนสถานะมันเกินเพื่อนไปแล้วรู้สึกดีไปแล้ว แต่ผมก็รักเขาอยู่มากๆรู้สึกผิดด้วยอยากแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองทำก็เลยไปตามง้อเขาจนเขาใจอ่อนกลับมา ส่วนคนคุยก็กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ดูเหมือนเรื่องมันจะจบลงด้วยดี แต่!!! เขาก็ยังคุยติดต่อกันปรึกษาปัญหาชีวิต ดูเป็นห่วงกันอยู่ครับ เราก็มีทะเลาะกันบ่อยกับเรื่องนี้ เขาก็บอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน เรียนด้วยกันอยู่มันต้องคุยกันเป็นธรรมดา ผมก็พยายามคิดบวกเข้าไว้ครับ จนเวลาผ่านมา3ปี10เดือนเขาก็ยังคุยกันอยู่เป็นบางครั้ง จากนั้นเขาก็เรียนจบแล้วก็มาเรียนต่อมหาลัยใกล้ที่ทำงานผมเราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นครับมันมีความสุขมากๆครับ ส่วนคนคุยเขาก็หมั้นไปแล้วครับ เหมือนจะไม่มีอะไรแล้วอยู่มาวันหนึ่งด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขายังคุยอะไรกันอยู่ ก็เลยเข้าไปดูครับแต่เขาลบแชทที่คุยกันก่อนหน้านี้ออกหมด แต่ก็ยังเหลืออันที่คุยกับโทรหากันเมื่อไม่นานนี่อยู่ ตอนนั้นผมฟิวขาดครับ น้อยใจเสียใจมาก ผมก็เลยบอกเลิกเขาไปครับด้วยอารมณ์แบบนั้นโดยไม่คิดให้ดีก่อน ยอมรับเลยครับว่าตัวเองก็เสียใจมากและแฟนก็ไม่ได้อยากเลิกเลยครับเขาก็พึ่งย้ายมาเรียนได้เดือนกว่าเพื่อนก็ไม่มี(จุดประสงค์ที่ผมบอกเลิกเพราะผมอยากให้เขาปรับปรุงตัวครับอยากให้นึกถึงจิตใจกันบ้างครับ)แต่ผมก็สั่งของให้เงินเขาปกติรอให้เขามาง้อและเข้าใจเรา จนเวลาผ่านไปสองอาทิตย์ผมก็ทนไม่ไหวคิดถึงเขามากผมก็เริ่มทบทวนตัวเองว่าเราอาจจะคิดมากไปจริงๆรึป่าวเลยกลับไปง้อเขาแต่เขาก็มีคนคุยใหม่อีกคนที่เป็นเพื่อนกับคนคุยเก่าเขา(เลิกกันแค่สองอาทิตย์) ผมก็ง้อเขาเขาก็บอกว่าเขาเสียใจมากทรมานมากเลยหาคนคุย เขาบอกว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วเพราะเขาได้เอาคนนี่เข้ามาแล้ว ผมก็ยังรักเขามากๆอยู่ เขาก็ว่าเราดีกับเขามากลึกๆเขาบอกว่ายังต้องการเราอยู่ แต่กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มีคนคุยใหม่แล้วได้บอกครอบครัวแล้ว นั่งร้องไห้กันหลายชั่วโมงเลยครับ ผมก็เริ่มทำความเข้าใจครับว่าที่ตรงนี้มันไม่ใช่ของเราแล้ว อีกอย่างก็เริ่มคิดครับว่าเราก็อาจจะดูแลเขาไม่ได้ดีหรอกในอนาคตเพราะบ้านก็จนครับก่อนกลับเขาก็บอกว่าให้เวลาเขาคิดก่อนได้ไหม คิดถึงก็มาหาได้เขาไม่ต้องการให้เราหายไปเลย แต่ผมก็ยังทำใจไม่ได้เหมือนที่คิดไว้ อยากได้เขากับมาครับ ผมควรทำยังไงต่อดีครับรับไม่ได้
ผมควรทำไงต่อกับความสัมพันธ์นี้
"เอาล่ะผมขอเล่าเหตุการณ์แบบละเอียดเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณ6-7เดือนแล้วก็เลิกกัน(เลิกเพราะผมไม่ดีเองตอนนั้นผมทำเขาเสียใจและผิดหวังมาก)จากนั้นเขาก็ไปคุยกับเพื่อนเขาจนสถานะมันเกินเพื่อนไปแล้วรู้สึกดีไปแล้ว แต่ผมก็รักเขาอยู่มากๆรู้สึกผิดด้วยอยากแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองทำก็เลยไปตามง้อเขาจนเขาใจอ่อนกลับมา ส่วนคนคุยก็กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ดูเหมือนเรื่องมันจะจบลงด้วยดี แต่!!! เขาก็ยังคุยติดต่อกันปรึกษาปัญหาชีวิต ดูเป็นห่วงกันอยู่ครับ เราก็มีทะเลาะกันบ่อยกับเรื่องนี้ เขาก็บอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน เรียนด้วยกันอยู่มันต้องคุยกันเป็นธรรมดา ผมก็พยายามคิดบวกเข้าไว้ครับ จนเวลาผ่านมา3ปี10เดือนเขาก็ยังคุยกันอยู่เป็นบางครั้ง จากนั้นเขาก็เรียนจบแล้วก็มาเรียนต่อมหาลัยใกล้ที่ทำงานผมเราก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นครับมันมีความสุขมากๆครับ ส่วนคนคุยเขาก็หมั้นไปแล้วครับ เหมือนจะไม่มีอะไรแล้วอยู่มาวันหนึ่งด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขายังคุยอะไรกันอยู่ ก็เลยเข้าไปดูครับแต่เขาลบแชทที่คุยกันก่อนหน้านี้ออกหมด แต่ก็ยังเหลืออันที่คุยกับโทรหากันเมื่อไม่นานนี่อยู่ ตอนนั้นผมฟิวขาดครับ น้อยใจเสียใจมาก ผมก็เลยบอกเลิกเขาไปครับด้วยอารมณ์แบบนั้นโดยไม่คิดให้ดีก่อน ยอมรับเลยครับว่าตัวเองก็เสียใจมากและแฟนก็ไม่ได้อยากเลิกเลยครับเขาก็พึ่งย้ายมาเรียนได้เดือนกว่าเพื่อนก็ไม่มี(จุดประสงค์ที่ผมบอกเลิกเพราะผมอยากให้เขาปรับปรุงตัวครับอยากให้นึกถึงจิตใจกันบ้างครับ)แต่ผมก็สั่งของให้เงินเขาปกติรอให้เขามาง้อและเข้าใจเรา จนเวลาผ่านไปสองอาทิตย์ผมก็ทนไม่ไหวคิดถึงเขามากผมก็เริ่มทบทวนตัวเองว่าเราอาจจะคิดมากไปจริงๆรึป่าวเลยกลับไปง้อเขาแต่เขาก็มีคนคุยใหม่อีกคนที่เป็นเพื่อนกับคนคุยเก่าเขา(เลิกกันแค่สองอาทิตย์) ผมก็ง้อเขาเขาก็บอกว่าเขาเสียใจมากทรมานมากเลยหาคนคุย เขาบอกว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วเพราะเขาได้เอาคนนี่เข้ามาแล้ว ผมก็ยังรักเขามากๆอยู่ เขาก็ว่าเราดีกับเขามากลึกๆเขาบอกว่ายังต้องการเราอยู่ แต่กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มีคนคุยใหม่แล้วได้บอกครอบครัวแล้ว นั่งร้องไห้กันหลายชั่วโมงเลยครับ ผมก็เริ่มทำความเข้าใจครับว่าที่ตรงนี้มันไม่ใช่ของเราแล้ว อีกอย่างก็เริ่มคิดครับว่าเราก็อาจจะดูแลเขาไม่ได้ดีหรอกในอนาคตเพราะบ้านก็จนครับก่อนกลับเขาก็บอกว่าให้เวลาเขาคิดก่อนได้ไหม คิดถึงก็มาหาได้เขาไม่ต้องการให้เราหายไปเลย แต่ผมก็ยังทำใจไม่ได้เหมือนที่คิดไว้ อยากได้เขากับมาครับ ผมควรทำยังไงต่อดีครับรับไม่ได้