การรู้ระดับจิต การรู้ว่าระจิต

จิตมีดวงเดียวคือจิตเดิม จิตที่เวียตาย เวียนเกิด แต่ที่ไปเรียกวิญญานที่แล่นไปตามอายาตนว่าเป็นจิตนั้น เพราะความเข้าใจผิดของนักอ่านตำรา ตีความไม่แตก ทำให้ผิดเพี้ยนกันไปหมด ถ้าแยกออกว่าอย่างไรคือรู้จิต

บริสุทธิ์หมายถึง ปราศจากอุปทาน แต่จิตเดิมแท้ หรือธาตุจิตนั้น ไม่มีอุปทานในขันธ์5 (อุปทานดับ) จิตจึงมีความสว่างไสว แต่จิตเดิมยังหลงว่า ตัวเอง สว่างไสว จึงยังมีอุปทานอยู่ไม่มากแล้ว ขยับเพียงนิดก็หลุดพ้

จิตกับวิญญานเป็นคนละอย่างกัน การภาวนาต้องอาศัยการเกิดของวิญญาน วิญญานเป็นแต่ละขณะที่สต้ปัฐฐาน แต่จิตเดิมนี้เป็นอันเป็นสิ่งจำเพาะกับบุคคลนั้นจะปรากฎเมื่อสติปัฐฐานชัดเจนแล้ว การจะเห็นจิตสภาสะเดิมได้ ต้

Q:ทำไมเราเข้าไม่ถึงผลภาวนาสักที A: เพราไม่ไดัดำเนินชีวิตด้วย “สภวะดับ ” Q:สภาวะดับคืออะไร A:สภาวะดับ คือความที่บุคคลหนึ่งๆดับความเป็นโลกในตัวเองได้ แล้วใช้ผลที่ได้มาดำเนินชีวิต

ในภาวนานั้นเห็นรูปนามเกิดดับ มีพื้นจิตที่เป็นฌานเป็นตัวรองรับการเกิดดับ พื้นจิตที่เป็นฌานนั้นเป็นบรรยากาศ เป็น อากาสาฌาน เมื่อยปากแล้ว ไม่อยากsaid

มรรคจิตดวงที่1 คือจิตที่เริ่มต้นใน โลกุตรวิถึ เป็น โสดาปฏิมรรค อันพ้นไปจากจิตอุปทาน จึงอย่าสำบัดสำนวนว่า ไม่มีจิต พ้นจิต เด็ดขาด เพราะจะไม่มีอะไร ให้สังเกตุ“ ความเป็นจิต”

เมื่อไม่มีตัวตน จะเห็นตัวรู้และตัวถูกรู้ แยกกันเป็นชั้นๆ ไม่มีตัวตน คือ บุคคลที่1 ตัวรู้ คือ บุคคลที่2 ตัวถูกรู้คือบุคคลที่3 บุคคลที่1 เป็นอนัตตา เป็นจิตที่แยกห่างออกมาจากปรากฎการณ์รู้ เป็นสภาวะที่

อยากจะเดิน ต้องมีตัวต้องการเกิดขึ้นก่อน ตัวต้องการเรียกว่า เจตนา เป็นเจตสิก เมื่อมีตัวเจตนา ตัวสั่งการก็เกิดขึ้น ตัวสั่งการเป็นกระแสประสาท ส่งไปที่กล้ามเนื้อเป็นขุดๆ เป็นวิญญาน ในขณะเดิน การเดินเป็

มีใครเคยประสบกับ "วิปัสสนูปกิเลส" บ้างไหมคะ ช่วยแชร์ให้ฟังหน่อยค่ะ หรือแชร์ความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้ค่ะ ถ้าเป็นประสบการณ์จริงยิ่งดีค่ะ