เรามีเพื่อนคนนึง คบกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ก่อนมันก็ปกติแหละค่ะ เล่นกันตามพาสาเด็กชนบท จนโตขึ้น มันมีกลุ่มใหม่ของมันอะค่ะ ซึ่งมีรุ่นพี่ที่ฮอตของโรงเรียนอยู่ในนั้น มันก็จะชอบมาขิงใส่เราว่าสนิทกับรุ่นพี่คนนั้นมากแค่ไหน ทั้ง ๆ ที่พี่เขาคบกับมันเพราะมีประโยชน์อะไรบางอย่าง(ขอไม่พูดนะคะ)แล้วคือกลุ่มนั้นเขาฟอร์มธีมเพื่อไปแข่ง(อันนี้ก็ขอไม่พูดค่ะเดี๋ยวโป๊ะ)มันก็มาบอกเราว่าเพื่อนในกลุ่มมันมีเด็กเส้นนะ รู้จักกรรมการ สามารถขอกรรมการให้พิจารณาธีมมันให้ติดอันดับได้ มันบอกอยากทำแบบนั้น เราก็งงว่ามันจะมาบอกทำไม แต่ธีมมันชนะนะคะ ไม่รู้ใช้เส้นอย่างที่มันบอกไหมนะ
มันชอบบอกว่าแม่จะซื้อนู่นซื้อนี่ให้ ชอบมาปรึกษาว่าจะซื้อของแพง ๆ นั่งเลือกของให้มันเป็นชั่วโมงกว่าจะถูกใจ สุดท้ายไม่เห็นจะซื้อ ไม่รู้ว่าทำไม
ตอนนั้นมือถือของเราพัง เราจึงปรึกษามันว่าเครื่องไหนถูกและดี มันเลยเสนอไอโฟน 13 ทั้ง ๆ ที่มันไม่เคยใช้ ซึ่งมันราคาลดลงจากเดิมไปเยอะ แต่สำหรับเราคือเกินกำลังไปมาก จึงบอกมันว่าแพง มันเลยบอก“ไม่กี่หมื่นเองนะ” ตอนนั้นแอบช็อคเพราะถ้าพูดจริง ๆ คือครอบครัวมันไม่มีเงินเดือน ต้องรอลูกค้าถึงจะได้เงิน ซึ่งลูกค้ามีน้อยมาก ๆ กับครอบครัวเราที่พ่อแม่เงินเดือนมั่นคง 50,000 ทุกเดือน ไม่ได้จะว่าอะไรหรือเหยียดมันแต่งงว่ามันถูกตรงไหน ขนาดเรายังว่าแพงอะ
เวลากลับบ้าน นี่กับมันกลับโดยรถรับส่ง ซึ่งเป็นรถคันใหม่ที่มันกับเราพึ่งเคยขึ้น ปกติมันไม่ค่อยกลับตอนขากลับหรอก มาแต่เขาเช้า พอมันเริ่มกลับขากลับ มันจะชอบลงรถตอนถึงบ้านเรา แล้วก็เดินเข้ามาในบ้านเราพร้อมกัน พอรถไปไกลแล้ว มันก็จะบอกว่า“กูกลับบ้านแล้วนะ”แล้วก็ค่อยเดินกลับบ้าน แล้วเป็นทุกครั้ง เดินเข้าบ้านเราตลอด แล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง บ้านมันห่างจากเราอยู่นะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงต้องทำเหมือนบ้านเราคือบ้านมัน ถ้าให้พูดคือบ้านเราเป็นทรงโมเดิร์นชั้นเดียว ส่วนบ้านมันเป็นบ้านไม้สองชั้น ไม่รู้ว่าที่มันลงบ้านเราเพราะอยากให้คนอื่นเข้าใจว่านี่คือบ้านมัน นี่คือความคิดเรานะ
อันนี้เจ็บใจมาก ตอนสอบเสร็จชวนมันไปเดินห้าง(ในเมืองนะคะ ห่างจากบ้าน 20 กว่าโล)นี่ตั้งใจเก็บเงินซื้อของขวัญให้ตัวเอง บวกกับของที่แม่ฝากซื้อด้วย เลยได้ของมาเยอะมาก ส่วนมันได้ของอย่างเดียว แต่ขอถือของช่วยเรา เราก็ไม่ได้อะไร มันก็ถือให้เราหมดเลย แต่อยู่ ๆ ก็บอกให้เราถ่ายรูปมัน เราเลยถ่ายมันตามที่มันขอ ซึ่งในรูปคือมันกำลังถือถุงช็อปปิ้งของเรา แล้วมันก็ลงสตอรี่ลงแคปชั่นว่า “ก็ไม่ได้ซื้อเยอะนะ” ตอนนั้นคือช็อคมาก คือเข้าใจแหละว่าคอนเท้นท์ แต่มันคือของของเราไง นี่แอบนอยนะ ซื้อมาเองแต่ไปอยู่ในโซเชียลเพื่อน แล้วตอนนั้นเด็กในโรงเรียนเดินผ่านมันพูดดัง ๆ ว่า“ซื้อเยอะไปป่าววะ 5555”เราก็งง คือมันซื้ออย่างเดียวเอง ที่เหลือ 5-6 ถุงของเราหมด เลยงงว่ามันต้องการอะไร ต้องการให้ใครรู้ว่าตัวเองรวย ตัวเองมีเงิน คือแบบ ห๊ะ? what?
มันจะชอบกดคนอื่นอะ ชอบบอกว่าคนนั้นคนนี้จน(ไม่ได้พูดตรง ๆ นะ แต่คำเปรียบโปรยมันใช่)ที่โรงเรียนคือทำตัวรวยทำตัวแพงมากนะ แล้วชอบดัดจริตถามเพื่อนว่าซื้อที่ไหน ไม่แพงนะ เดี๋ยวแม่ก็ซื้อให้แล้ว คือแบบนี่มองบนทุกครั้งเลย คือเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ๆ มันรู้นิสัยแล้วอะ เลยแบบ...เห้อออ
แต่นอยเพราะมันมาทำตัวติดแกลมโดยใช้ของ ๆ เรา บ้านของเรา ดูถูกเรานี่แหละ น่ารำคาญไม่ไหวจริง ๆ
เพื่อนชอบอวดชอบทำตัวติดแกลมจนน่ารำคาญ
มันชอบบอกว่าแม่จะซื้อนู่นซื้อนี่ให้ ชอบมาปรึกษาว่าจะซื้อของแพง ๆ นั่งเลือกของให้มันเป็นชั่วโมงกว่าจะถูกใจ สุดท้ายไม่เห็นจะซื้อ ไม่รู้ว่าทำไม
ตอนนั้นมือถือของเราพัง เราจึงปรึกษามันว่าเครื่องไหนถูกและดี มันเลยเสนอไอโฟน 13 ทั้ง ๆ ที่มันไม่เคยใช้ ซึ่งมันราคาลดลงจากเดิมไปเยอะ แต่สำหรับเราคือเกินกำลังไปมาก จึงบอกมันว่าแพง มันเลยบอก“ไม่กี่หมื่นเองนะ” ตอนนั้นแอบช็อคเพราะถ้าพูดจริง ๆ คือครอบครัวมันไม่มีเงินเดือน ต้องรอลูกค้าถึงจะได้เงิน ซึ่งลูกค้ามีน้อยมาก ๆ กับครอบครัวเราที่พ่อแม่เงินเดือนมั่นคง 50,000 ทุกเดือน ไม่ได้จะว่าอะไรหรือเหยียดมันแต่งงว่ามันถูกตรงไหน ขนาดเรายังว่าแพงอะ
เวลากลับบ้าน นี่กับมันกลับโดยรถรับส่ง ซึ่งเป็นรถคันใหม่ที่มันกับเราพึ่งเคยขึ้น ปกติมันไม่ค่อยกลับตอนขากลับหรอก มาแต่เขาเช้า พอมันเริ่มกลับขากลับ มันจะชอบลงรถตอนถึงบ้านเรา แล้วก็เดินเข้ามาในบ้านเราพร้อมกัน พอรถไปไกลแล้ว มันก็จะบอกว่า“กูกลับบ้านแล้วนะ”แล้วก็ค่อยเดินกลับบ้าน แล้วเป็นทุกครั้ง เดินเข้าบ้านเราตลอด แล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง บ้านมันห่างจากเราอยู่นะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงต้องทำเหมือนบ้านเราคือบ้านมัน ถ้าให้พูดคือบ้านเราเป็นทรงโมเดิร์นชั้นเดียว ส่วนบ้านมันเป็นบ้านไม้สองชั้น ไม่รู้ว่าที่มันลงบ้านเราเพราะอยากให้คนอื่นเข้าใจว่านี่คือบ้านมัน นี่คือความคิดเรานะ
อันนี้เจ็บใจมาก ตอนสอบเสร็จชวนมันไปเดินห้าง(ในเมืองนะคะ ห่างจากบ้าน 20 กว่าโล)นี่ตั้งใจเก็บเงินซื้อของขวัญให้ตัวเอง บวกกับของที่แม่ฝากซื้อด้วย เลยได้ของมาเยอะมาก ส่วนมันได้ของอย่างเดียว แต่ขอถือของช่วยเรา เราก็ไม่ได้อะไร มันก็ถือให้เราหมดเลย แต่อยู่ ๆ ก็บอกให้เราถ่ายรูปมัน เราเลยถ่ายมันตามที่มันขอ ซึ่งในรูปคือมันกำลังถือถุงช็อปปิ้งของเรา แล้วมันก็ลงสตอรี่ลงแคปชั่นว่า “ก็ไม่ได้ซื้อเยอะนะ” ตอนนั้นคือช็อคมาก คือเข้าใจแหละว่าคอนเท้นท์ แต่มันคือของของเราไง นี่แอบนอยนะ ซื้อมาเองแต่ไปอยู่ในโซเชียลเพื่อน แล้วตอนนั้นเด็กในโรงเรียนเดินผ่านมันพูดดัง ๆ ว่า“ซื้อเยอะไปป่าววะ 5555”เราก็งง คือมันซื้ออย่างเดียวเอง ที่เหลือ 5-6 ถุงของเราหมด เลยงงว่ามันต้องการอะไร ต้องการให้ใครรู้ว่าตัวเองรวย ตัวเองมีเงิน คือแบบ ห๊ะ? what?
มันจะชอบกดคนอื่นอะ ชอบบอกว่าคนนั้นคนนี้จน(ไม่ได้พูดตรง ๆ นะ แต่คำเปรียบโปรยมันใช่)ที่โรงเรียนคือทำตัวรวยทำตัวแพงมากนะ แล้วชอบดัดจริตถามเพื่อนว่าซื้อที่ไหน ไม่แพงนะ เดี๋ยวแม่ก็ซื้อให้แล้ว คือแบบนี่มองบนทุกครั้งเลย คือเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ๆ มันรู้นิสัยแล้วอะ เลยแบบ...เห้อออ
แต่นอยเพราะมันมาทำตัวติดแกลมโดยใช้ของ ๆ เรา บ้านของเรา ดูถูกเรานี่แหละ น่ารำคาญไม่ไหวจริง ๆ