หลายท่านได้ทราบแล้วว่าเพลงจบการศึกษาของน้องซัทจัง BNK48 รุ่นที่ 1 คนสุดท้าย คือเพลง "Mata Aeru Hi Made" หรือชื่อภาษาไทย "ไว้เจอกันนะ" ซึ่งเป็นเพลงจบการศึกษาของมิเนกิชิ มินามิ AKB48 รุ่น 1 คนสุดท้ายด้วย เพลงนี้จึงเหมาะมากที่จะเป็นเพลงจบการศึกษาของน้องซัตจังด้วย และสมควรอย่างยิ่งที่จะมี MV ครับ
ช่วงหลายวันที่ผ่านมาได้ชม Fancam ของหลายๆ ท่าน แต่ด้วยเสียงที่ก้องเลยทำให้แกะเนื้อเพลงได้ไม่หมด ไม่กี่วันที่ผ่านมาทางช่อง อฟช. ได้ลงคลิปการแสดงชุดต่างๆ รวมทั้งเพลงนี้ พร้อมลงเนื้อเพลงไว้ด้วย (น้องบอกใน Live ด้วยว่าช่วยแปลเพลงนี้ประมาณ 80% ด้วย) ทำให้เข้าใจเนื้อเพลงได้ทั้งหมด ทีนี้มีอยู่ท่อนหนึ่งที่ร้องว่า "ที่ตรงนี้ จะเธอหรือใครก็ตาม ในไม่ช้า ถึงเวลาก็ต้องไปทั้งนั้น..." โดยส่วนตัวชอบทั้งเพลง แต่ท่อนนี้ค่อนข้างกระแทกใจและได้ข้อคิดเพราะคำพูดนี้เป็นสัจธรรมหรือความจริงของโลก ไม่ว่าวง 48TH หรือวงไหน หรืออะไร หรือใครก็ตาม ถึงเวลาก็ต้องไป อาจจะไม่ใช่ไปในความหมายถึงที่สุดของชีวิต เพราะในทุกๆ ขั้นของชีวิตเราย่อมมีเวลาที่ต้องขยับขยายย้ายเคลื่อนทั้นนั้น โดยส่วนใหญ่เราไม่รู้ว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ แต่ในวันนี้ตัวเรายังอยู่ ณ ตรงนี้ คนที่เรารักและรักเรายังอยู่ ณ ตรงนี้ สิ่งที่เรารักยังอยู่ ณ ตรงนี้ สิ่งที่ควรทำคือ มองข้ามเรื่องจุกจิกกวนใจไปบ้าง โกรธเกลียดผู้อื่นให้น้อยที่สุด แล้วมาโฟกัสความคิดที่ว่าเราจะต้องทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทำดีกับคนที่เรารักและรักเราให้มากที่สุด ทำให้พวกเขามีความสุขให้มากที่สุด และมีความสุขกับสิ่งที่รักให้มากที่สุด เมื่อทุกอย่างดีที่สุดแล้ว เมื่อเวลาที่ทุกอย่างต้องขยับขยายเคลื่อนย้ายจริงๆ ก็จะเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้สึกกลัวหรือเสียดายเวลา เพราะได้ทำดีที่สุดแล้ว และสิ่งที่หลงเหลือไว้ คือความทรงจำดีๆ ที่มีต่อกันที่ย้อนคิดถึงทีไรก็สุขใจ ถ้าทำได้แบบนี้จึงจะดีที่สุดครับ
“ที่ตรงนี้ จะเธอหรือใครก็ตาม ในไม่ช้า ถึงเวลาก็ต้องไปทั้งนั้น…”
ช่วงหลายวันที่ผ่านมาได้ชม Fancam ของหลายๆ ท่าน แต่ด้วยเสียงที่ก้องเลยทำให้แกะเนื้อเพลงได้ไม่หมด ไม่กี่วันที่ผ่านมาทางช่อง อฟช. ได้ลงคลิปการแสดงชุดต่างๆ รวมทั้งเพลงนี้ พร้อมลงเนื้อเพลงไว้ด้วย (น้องบอกใน Live ด้วยว่าช่วยแปลเพลงนี้ประมาณ 80% ด้วย) ทำให้เข้าใจเนื้อเพลงได้ทั้งหมด ทีนี้มีอยู่ท่อนหนึ่งที่ร้องว่า "ที่ตรงนี้ จะเธอหรือใครก็ตาม ในไม่ช้า ถึงเวลาก็ต้องไปทั้งนั้น..." โดยส่วนตัวชอบทั้งเพลง แต่ท่อนนี้ค่อนข้างกระแทกใจและได้ข้อคิดเพราะคำพูดนี้เป็นสัจธรรมหรือความจริงของโลก ไม่ว่าวง 48TH หรือวงไหน หรืออะไร หรือใครก็ตาม ถึงเวลาก็ต้องไป อาจจะไม่ใช่ไปในความหมายถึงที่สุดของชีวิต เพราะในทุกๆ ขั้นของชีวิตเราย่อมมีเวลาที่ต้องขยับขยายย้ายเคลื่อนทั้นนั้น โดยส่วนใหญ่เราไม่รู้ว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ แต่ในวันนี้ตัวเรายังอยู่ ณ ตรงนี้ คนที่เรารักและรักเรายังอยู่ ณ ตรงนี้ สิ่งที่เรารักยังอยู่ ณ ตรงนี้ สิ่งที่ควรทำคือ มองข้ามเรื่องจุกจิกกวนใจไปบ้าง โกรธเกลียดผู้อื่นให้น้อยที่สุด แล้วมาโฟกัสความคิดที่ว่าเราจะต้องทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทำดีกับคนที่เรารักและรักเราให้มากที่สุด ทำให้พวกเขามีความสุขให้มากที่สุด และมีความสุขกับสิ่งที่รักให้มากที่สุด เมื่อทุกอย่างดีที่สุดแล้ว เมื่อเวลาที่ทุกอย่างต้องขยับขยายเคลื่อนย้ายจริงๆ ก็จะเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้สึกกลัวหรือเสียดายเวลา เพราะได้ทำดีที่สุดแล้ว และสิ่งที่หลงเหลือไว้ คือความทรงจำดีๆ ที่มีต่อกันที่ย้อนคิดถึงทีไรก็สุขใจ ถ้าทำได้แบบนี้จึงจะดีที่สุดครับ