คือเราเป็นคนที่เวลาเห็นตนในครอบครัวจะรู้สึกหงุดหงิดมาก เหมือนเขาทำอะไรก็ไม่ถูกใจเราตลอด และเรากับคุณพ่อคุณแม่จะทะเลาะกันแทบจะทุกวัน แต่เวลาเราไปกับเพื่อน หรือว่า คนรู้จัก เราก็พูดดี อารมณ์ดีตลอดเวลา แต่พอกับคนในบ้านรู้สึกรำคาญ เห็นแล้วหงุดหงิดตลอดเวลา พอบางทีทะเลาะกัน ก็มานั่งคิดทีหลัง เสียใจตลอด เพราะเราไม่ได้อยากทะเลาะหรือเถียงด้วยเลย แต่อารมณ์มันพาไปตลอด เราก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่ไม่ดี เพราะเวลาเราต้องการอะไร พ่อกับแม่ก็ให้เราตลอด
เรารู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้น แต่ก็ไม่รู้ทำไมอารมณ์ถึงต้องไม่ดีตลอดเวลาเห็นหน้าพวกเขา
แม่เราเป็นคนที่ค่อนข้างจู้จี้กับเรามาก บังคับเรามาตลอด ทั้งเรื่องการเรียน หรืออะไรทุกอย่าง เรารู้สึกไม่โอเคมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ บางครั้งเราอยากออกไปด้านนอกกับเพื่อน แกก็จะห้ามเราทุกครั้ง แกเป็นคนที่หัวโบราณสุดๆๆๆ

และจะบ่นเราเรื่องการใช้เงิน ทุกๆอย่างในชีวิต เรารู้ว่าแกเป็นห่วงค่ะ แต่บางครั้งมันมากเกินไป หรือว่านี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เราอารมณ์เสียกับแกตลอด?
เห็นหน้าครอบครัวแล้วอารมณ์เสีย
เรารู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้น แต่ก็ไม่รู้ทำไมอารมณ์ถึงต้องไม่ดีตลอดเวลาเห็นหน้าพวกเขา
แม่เราเป็นคนที่ค่อนข้างจู้จี้กับเรามาก บังคับเรามาตลอด ทั้งเรื่องการเรียน หรืออะไรทุกอย่าง เรารู้สึกไม่โอเคมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ บางครั้งเราอยากออกไปด้านนอกกับเพื่อน แกก็จะห้ามเราทุกครั้ง แกเป็นคนที่หัวโบราณสุดๆๆๆ