จุติจิต ปฏิสนธิจิต ชวนะจิต

อายุอารมณ์จิต คือ จิตแต่ละดวงตั้งแต่เกิดจนดับไป ในแต่ละวิถึ เช่น ขณะเห็นวิถีจิตรูปเดิน จะมี 1.มีตัวรู้(จิต) เข้าไปที่รูปเดิน เป็นตัวรู้โคจรไป 2.รูปเดิน เป็นตัวถูกรู้ เป็นอาการ รูปเดินเป็นอารมณ์ของจิต

นิยาม 1.ปาฏิหาริย์-คือความไม่ธรรมดา อันไม่อาจพบได้จากวิถีปกติ 2.ไม่มีตัวตนในรูป - การสติปัฐฐานด้วยแยกจิตออกมาจากรูป (หนึ่งในขันธ์5) ออกมาเป็นผู้ดู มีอะไรบ้าง เช่น 1.จิตว่าง โล่ง เบา สบาย (ทุกข์ดับ)

อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่าเมื่อตายแล้วจะสูญสิ้นไปทั้งหมด ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดในภพอื่นอีก เป็นมิจฉาทิฏฐิ “เอาความสูญ” นั้นไปเทียบกับนิพพาน แล้วเข้าใจว่านิพพานคือความสูญสิ้นแบบไม่มีอะไ

จิตเกิดดับต่อเนื่องกันไปไม่ขาดสายตามวิถึจิต ฌานหรือญานขณะภาวนานั้นเป็นปัจจัยที่เกิดร่วมต่อเนื่องกันไปเแล้วดับเป็นภวังคจิต ภวังคจิตเป็นจิตรักษาภพเก่า เมื่อภพเก่ายังรักษาไว้(กำลังฌานต่อเนื่อง)

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

1.การพิจารณา สติปัฐฐานนั้น ต้องเห็นอารมณ์ตามความเป็นจริง จึงจะเรียกว่า พิจารณาถูก เช่น เมื่อเรามีสติรู้ทันความโกรธ จะเป็นว่ามีผู้ถูกรู้คือ สังขาร อันเป็นความโกรธ และมีจิตที่ไม่เป็นไปตามความโกรธ เป็

อารมณ์ที่ไม่มีรูปร่าง แต่รู้สึกได้ เรียกอารมณ์ปรมัตถ์ เป็นอารมณ์ละเอียด จิตละเอียด รูปนามละเอียด ตัวรู้ละเอียด เป็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ที่เกิดดับในอากาส สติปัฐฐานด้วยอารมณ์ประเภทนี้ จะเห็

ภวังคจิตดวงแรกในแต่ละชาติ................ เรียกว่า ปฏิสนธิจิต(ปฐมวิญญาณ หรือปฏิสนธิวิญญาณ ก็เรียกกัน) ภวังคจิตที่เกิดขึ้นต่อจากภวังค์ดวงแรก.... เรียกว่า ภวังคจิต ภวังคจิตที่กระทบอารมณ์ทางปัญจทวาร.. เร

มรรค4 ผล4 อริยะบุคคล4คู่ มีความเป็นอยู่ต่างกันในแต่ละภพภูมิ ความต่างกันนี้รู้ได้ด้วย มโนวิญญาน จิตใจ ความรู้สึก ขีวิตตินทรีย์เป็นการบอกถึงความเป็นอยู่ในภพภูมินั้นๆ เมื่อชีวิตตินทรีย์เก่าดับ ชีวิติน