ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน

เราเรียนจบออกมาทำงานพอเริ่มมีเงินเดือนก็ส่งให้แม่เดือนละ2000พอทำงานได้สักระยะนึงเราก็ออกรถมอเคอร์ไซต์เราก็เริ่มส่งให้แม่บ้างไม่ได้ส่งบ้าง แล้วเราก็เปลี่ยนงานย้ายมาอยู่บ้านแฟนได้4เดือนก็ไม่ได้ส่งให้แม่เลยเพราะยังไม่ได้ทำงานเราพึ่งเริ่มทำงานได้2เดือนก่อนหน้านั้นก็ยืมแม่มาส่งรถบ้างอะไรบ้างแต่ก็ไม่ได้ยืมทุกเดือน พอมาเดือนนี้เราได้ทำงานใหม่เงินออกวันที่20แต่รถเราเข้างวดที่3แล้วเลยทักไปนืมพี่สาว ปล.เมื่อก่อนตอนเราฝึกงานมีเงินเดือนเราให้พี่สาวเรายืมเงินตลอดคืนบ้างไม่คืนบ้างเราก็ไม่ได้อะไร แต่ตอนนี้เราขอยืมเงินพี่สาวมาจ่ายค่ารถก่อน1งวดจะได้ไม่โดนยึดแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือไม่มีให้ ไม่หาให้ ไม่ให้ยืม เราเลยโทรไปหาแม่ แต่แม่ก็ซ้ำเติมเราสารพัดยอกดูเพื่อนคนอื่นซิไม่เห็นเป็นอย่างเราพอเดือดร้อนก็โทรมาพอมีความสุขไม่เคยโทรหา เราก็ได้แต่คิดว่า เวลาที่แมาโทรมาแม่ก็ไม่เคยพูดเรื่องอะไรเลยนอกจากขอให้เราส่งเงินให้ แม่ก็พูดแต่ถึงตอนที่เราไม่ได้ส่งให้ พี่ก็พูดแต่ถึงตอนที่มายืมเราแล้วเราไม่ได้ให้ แต่ไม่มีใครจำได้เลยว่าตอนเรามีเราให้หมดทุกคน  แม่บอกเราว่าตั้งแต่ไปทำงานเป็นปีก็ไม่เคยกลับมาบ้านเลยเราเลยบอกว่าเราไม่มีเงิน เงินออกก็กินใช้เดือนชนเดือนแม่ก็ว่าเราสาระพัด บอกว่าแฟนคนนี้ไม่ต้องเอามาเหนียบบ้านทั้งที่แม่ยังไม่เคยเห็นแฟนเราเลยไม่เคยพูดคุยกัน เราเสียใจมาก ทุกคนลืมตอนที่เราให้หมดแถมยังมาซ้ำเติมเราสาระพัด  เราไม่รุ้จะยืมใครเลยทักไปหาเพื่อนที่สนิทกันตอนเรียน เพื่อนคนนี้ตอนเราฝึกงานก็ทักมายืมเงินเรา ทีละพันสองพันทีละ500เราก็โอนให้เลย แต่วันนี้เราทักไปยืม2800ข้ออ้างสาระพัดบอกว่ามีแต่เงินสดตอนเช้าจะฝากให้พอเช้ามาเราทักไปบอกคืนวันที่20นะเงินเดือนออก แต่เพื่อนบอกว่านานขนาดนั้นให้ไม่ได้หรอก เราหมดแล้วทุกกำลังใจตอนแรกเราไม่อยากให้แฟนเรารู้เพราะคิดว่าน่าจะมีคนให้เราแต่กลับไม่มีสุดท้ายเราตัดสินใจบอกแฟน แล้วแฟนก็บอกว่าเดี๋ยวจะส่งให้เอง แต่สิ่งที่เราเสียใจมากที่สุดคือคนในครอบครัวเราเอง ขอความคิดเห็นเรื่องนี้จากทุกคนหน่อยค่ะ😔