ความทรงจำที่ลบไม่ออก

ลังเลอยู่นานมากเลย ว่าจะเล่าหรือเก็บไว้ให้ตายพร้อมตัวดี
เรื่องคือตอนเด็กพ่อแม่แยกทางกันแล้วเรากับน้องๆได้อยู่กับพ่อ แต่พ่อเราเองก็ไม่ได้เป็นคนดีใช้สารเสพติด ฐานะพอมีกินไปๆวัน อยู่ห้องเล็กนอนรวมกัน
ซึ่งขนาดนั้นเราเองอยู่ประมานประถม เราได้ถูกพ่อแท้ลวมลามตอนที่เราหลับ ครั้งแรกคือจับอวัยวะ จนเรารู้สึกตัวเรารีบลุกไปเข้าห้องน้ำด้วยตกใจตอนนั้นก็คิดว่าเราฉี่แตกเพราะกางเกงเปียก ตอนนั้นเรารู้สึกเริ่มกลัวและตกใจมาก ก็เลยทำเป็นไม่มีอะไร พอผ่านมาสักระยะก็เกิดเหตุการณ์โดนพ่อลวนลามโดยการจับหน้าอกตอนหลับอีกแต่ตอนนั้นคือหนีไปไหนได้เพราะนั่งอยู่บนรถ ได้แต่เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกใคร จึงทำให้เราไม่อยากอยู่บ้าน จนแม่ได้ย้ายมาอยู่ใกล้บ้านพ่อเราจึงหนีมาอยู่กับแม่  แต่ก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง จนเราลืมเรื่องนี่ไป เราก็มีแฟนแต่มีอะไรกันไม่ได้ป้องกันเลยท้อง แล้ะแฟนก็มีอารมณ์ร้อนโดนทำร้ายร่างกายตลอด ทางโรงเรียนได้เห็นพฤติกรรมนี้เลยทำให้ตัวเราถูกส่งไปที่สถานสงเคราะห์เพื่อคลอดลูกและเรียนต่อจากถึงอายุ18 เราได้เลิกกับพ่อของลูก พอโตเริ่มมีความคิด เรายิ่งคิดว่าทำไมชีวิตเราถึงหวยแตกแบบนี่ เจอแต่เรื่องแย่ๆเคยคิดว่าทำไมพ่อแม่ถึงทำให้เกิดมาตอนตัวเองไม่พร้อม ทำไมถึงทำให้ลูกลำบากแบบนี้  จนมามีลูกตอนที่ตัวเองก็ไม่พร้อมเลยอยากทำให้ลูกสุขสบายแต่ก็ทำได้แต่มีกินไปวันๆ หรือเป็นเพระความใจแตก รู่สึกเสียดายชีวิตที่ดำเนินมาแบบนี้แต่รู้ว่าหลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้จะยังไงกับชีวิตให้ดีกว่านี้