ครอบครัว

คือเราเป็นเด็กคนนึงที่อยู่กับยายมาตั้งแต่2เดือนเพราะพ่อแม่น่าจะท้องตอนไม่พร้อมอะค่ะตอนเด็กเราเริ่มจำความได้ตอนอายุ5ขวบตอนเด็นจนป๒เรายุกับยายมาตลอกยายคอยปลุกไปเรียนตอนเช้าหิวก็ทำกับข้าวให้ไม่สบายก็ดูแลคอยอาบให้ให้ทุกอย่างจนป3ยายเสียเรามานอนกับปู่สองคนอยู่บ้านกันสองคนแล้วก่อนยายเสียปู่มีเมียยน้อยอะค่ะคือก่อนหน้านั้นมีเมียน้อยคนที่2แล้วนะคะแต่เลิกกันแล้วน้อยที่2มีลูกด้วยนะคะ3คน แต่เมียน้อยที่3เข่มาตอนยายยังอยู่มีวันนึงปู่พาไปเที่ยวแต่ยายไม่ได้ไปปู่ไปรับเมียน้อย3ไปด้วยจนกลับบ้านมายายถามว่ามีคนอื่นไปด้วยมั้ยหนูบอหมียายร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะ ไปตอนหลังยายเสียนะคะ ปู่จะเอาเมียน้อยมาอยู่ด้วยแต่ที่บ้านอาๆลุงพ่อเราไม่ยอมค่ะทำให้ครอบครัวแตกแยกจนอาเรา2คนไม่กลับ้านอีกเลยค่ะถึงทุกวันนี้5 6ปีแล้ว ยายยเสีเราก็ไปนอนกับปู่ เริ่มโตเราก็ออกมานอนคนเดียวตอนนั้นเราเป็นคนที่สดใสมากชอบเที่ยวมีเพื่อนเยอะเพราะเราไม่อยากอยู่บ้านเรามีไรบอกปู่หมดพอไปเรื่อยๆเมียน้อยยก็มาอยู่บ้านเรามีไรจะไปไหนอกปู่แล้วโดนว่าโดนตำนิโดนเปรียบเทียจนมีไรไม่บอกอีกเลยเพราะกลัวโดนด่าแต่เขาอกว่ามีไรให้บอกนะคะแต่เราก็อบอกไปแล้วโดนด่าเหมือนเดิมจนมีไรไม่บอกคนในครอบครัวสักอย่างค่ะเรายิ่งโตมีความคิดมากขึ้นมีโลกส่วนตัวมีคั้งนึงตอนม2เราทะเลาะกัเพื่อนที่คบกันมา7 8ปี เราไม่กล้าไปโรงเรียนเป็นอาทิตเพราะไม่มีเพื่อนอยู่ตัวคนเดียวแต่เพื่อกลุ่มนั้นก็ชอบดแซะแบบไม่เอ่ยชื่ออะค่ะแล้วชอบท้าเราต่อยตีงี้จนมายุกับเพื่อนอีกหกลุ่มดีมากก เราเริ่มโดนเรียนคนเดียวบ้างกัรุ่นน้องบ้างจนโดนเรียกผปคก่อนโดนเรียกเราล้มมอไซแล้วกลับบ้านมาเราเครียดกลัวเลยกินยาเกินขนาดจนนอนรพ3วันพอออกมาก็ไปรรไปให้ผปคคุยจนไม่กี่วันเราเรียนไม่ไหวเพราะช่วงนั้นเป็นซึมเศร้าครอป1ปีออกมาเรียนกศนแต่เราเริ่มทำร้ายตัวเองตอนม1นะคะจนตอตตี้อายุ15ทำเหมือนเดิมค่ะเรารู้สึกว่าต้องการความอบอุ่นมากค่ะเพราะหลังยายเสียชีวิตเราแย่มากเพราะไม่มีใครใส่ใจเหมือนก่อนเป็นเด็กเก็บกดพ่อแม่เราเป็นคนพูดแรงด้วยค่ะชอบบอกว่าเราบ้ากินยาตามที่หมอสั่งก็ไม่มีประโยชหรอกเราคิดจะฆตตมาหลายรอแล้วค่ะเพราะคำพูดครอบครัวเคยมีคั้งนึงกินยานอนหลับเกินขนาดจนความจำบางส่วนหายไปค่ะทุกวันนี้ขี้ลืมมากก ขอข้อคิดคำปรึกษาหน่อยค่ะ