เล่าเรื่องมหาภารตะในแบบของผม ว่าด้วยเรื่องกรรณะ ตอนที่3

สาเหตุที่กรรณะเลือกไปอยู่ข้างทุรโยธน์ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะทุกครั้งที่กรรณะโดนดูถูกที่เป็นแค่คนวรรณศูทร ทุรโยธน์ก็จะเข้าปกป้องเสมอ และแสดงน้ำใจให้ทุกครั้ง ทั้งยกเมืองให้ ยกสมบัติให้ ให้ตำแหน่งทางการทหาร ซึ่งถือว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้อง และทุรโยธน์ถือว่าเป็นคนมองการไกล และไม่ตัดสินคนด้วยฐานะโดยแท้จริง พระกฤษณะเคยพูดเป็นนัยหลายครั้ง ให้กรรณะมาอยู่ฝั่งปาณฑุ แต่กรรณะเป็นคนหนักแน่น และยึดมั่นในคำสัญญาเขาจึงไม่คิดจะไปอยู่กับพวกปาณฑุ รวมถึงพวกปาณฑุ โดยเฉพาะภีมะ เคยดูถูกเขาหลายครั้ง ทำให้เขาผูกใจเจ็บกับพวกปาณฑุ

กรรณะโดนปรศุรามแช่ง ให้ลืมวิชาที่ตนสอนให้เมื่อกรรณะมีความจำเป็นต้องใช้วิชานี้ที่สุด และมีโดนแช่งให้ล้อติดหล่มเมื่อถึงเวลาคับขันโดยพราหมณ์คนหนึ่ง คำสาปทั้งสองอย่างนี้เองที่เป็นต้นเหตุให้กรรณะต้องตาย

กรรณะได้รู้ความจริงจากกุนตี ผู้เป็นแม่ ว่าปาณฑุเป็นน้องชาย แต่กรรณะผู้ยึดมั่นในสัจจะและยึดมั่นในคำสัญญาก็ไม่สามารถจะละทิ้งคำสัญญาที่ให้ไว้กับทุรโยธน์ได้ จึงตัดสินใจที่จะต่อสู้กับเหล่าปาณฑุ

เหตุการณ์ในสนามรบ ในวันที่กรรณะตายก็คือ เขาให้มัทธราชศัลยะ ซึ่งเป็นน้าแท้ๆ ของสหเทพ และนกุล มาเป็นสารถีให้ ซึ่งมัทธราชเองดูถูกกรรณะว่าเป็นแค่คนวรรณะศูทรจะมาให้เขาซึ่งเป็นวรรณะกษัตริย์ ไปเป็นสารถีได้อย่างไรกัน แต่ทุรโยธน์ก็บังคับให้มัทธราชไปเป็นสารถีให้กรรณะ มัทธราชจึงยอมทำแบบไม่เต็มใจ และบอกว่าเขาจะขับรถม้าตามใจตัวเอง และจะไม่ฟังคำสั่งกรรณะ กรรณะก็ยอม เพียงเพราะเขาต้องการให้มัทธราชเสียหน้า เมื่อไปถึงสนามรบ กรรณะเผชิญหน้ากับอรชุน ต่างสู้กันอย่างดุเดือด แต่ก็ทำอะไรกันไม่ได้ จนสุดท้ายรถม้าที่กรรณะนั่งอยู่ก็เกิดตกหล่มขึ้นมา กรรณะก็ลงไปเพื่อจะดันล้อรถขึ้น และบอกให้มัทธราชลงมาช่วย แต่มัทธราชไม่ลงไปช่วย

อรชุน กับกฤษณะก็เฝ้าดูอยู่ เมื่อผ่านไปนานกรรณะไม่สามารถยกรถม้าขึ้นจากหล่มได้ กฤษณะจึงสั่งให้อรชุนยิงธนูใส่กรรณะ เพราะพักรบนานเกินไปแล้ว อรชุนจึงตัดใจยิงธนูตามคำสั่งของกฤษณะ เมื่ออรชุนโดนธนูดอกแรก กรรณะก็จะตอบโต้บ้าง แต่กลับลืมวิชาที่ปรศุรามสอนให้ทั้งหมดเสียแล้ว เพราะคำสาปนั่นเอง จึงไม่อาจจะตอบโต้อรชุนได้ และถูกอรชุนยิงธนูสังหารในที่สุด

ความตายของกรรณะตามตำนานก็มีเล่าไว้หลายแบบ มีทั้งบอกว่าหลังจากที่กรรณะถูกอรชุนสังหารแล้ว และสงครามสิ้นสุดกุนติจึงได้เปิดเผยความจริงให้เหล่าปาณฑุรู้ ว่ากรรณะเป็นพี่ชายของพวกเขา บางตำนานก็เล่าว่า กุนตีได้บอกความจริงให้พวกปาณฑุรู้ก่อนที่จะถึงวันตายของกรรณะ แต่ปาณฑุจำใจต้องสังหารกรรณะ เพื่อให้เกิดธรรมะในโลกนี้จะอย่างไรก็แล้วแต่ กรรณะเองรู้อยู่แล้วว่าพวกปาณฑุเป็นน้องของตนเอง แต่ก็ยังออกรบ เพราะเขาต้องทำตามที่เขาสัญญาไว้กับทุรโยธน์ ว่าจะลูกของกุนตีผู้เก่งด้านธนูจะต้องตายในสนามรบ และสุดท้าย ลูกชายของกุนตีที่เก่งเรื่องธนูก็ตายในสนามรบตามที่เขารับปากจริงๆ ซึ่งก็คือตัวเขานั่นเอง

หลังจากที่กรรณะตาย ทุรโยธน์ซึ่งไม่เคยหลั่งน้ำตาให้ใครเลย แม้พี่น้องทั้ง 99 คนจะตายก็ไม่เคยร้องไห้ กลับร้องไห้ฟูมฟายเมื่อกรรณะซึ่งเป็นเพื่อนรักตาย และโกรธแค้นเหล่าปาณฑุยิ่งขึ้น เพราะกรรณะถูกฆ่าทั้งๆ ที่ไม่มีทางสู้ และสาบานว่าจะล้างแค้นพวกปาณฑุ โดยไม่สนใจว่าเขาจะได้ครองแผ่นดินหรือไม่ หรือเขาจะต้องตายก็จะขอล้างแค้นพวกปาณฑุให้ได้

กรรณะเมื่อตายก็ได้ขึ้นสวรรค์เพราะตลอดชีวิตของเขาทำแต่ความดี และยึดมั่นในคุณธรรม มีการเอาเรื่องราวของกรรณะมาทำเป็นละครฉายทางทีวีที่อินเดีย และมีฉายเป็นพากย์ภาษาไทยในเมืองไทยด้วย แต่เรื่องราวในละครไม่ได้ตรงกับเนื้อหาในตำนานเท่าใดนัก ทั้งตัวละครที่ชือโชน ซึ่งถูกแต่งเติมขึ้น และการไปเปลี่ยนแปลงเมืองอังคะ ทั้งๆ ที่ในตำนานไม่ได้พูดถึงกรรณะในฐานะเจ้าเมืองอังคะสักเท่าไหร่

กรรณะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับทุรโยธน์ และอยู่ในเมืองหัสตินาปุระ สิ่งหนึ่งที่กรรณะมักจะเตือนทุรโยธน์ก็คืออย่าเชื่อสกุนีนัก เพราะด้วยตัวเขาเป็นคนยึดมั่นในคุณธรรม ทำให้ตัวเขากับสกุนีมักจะทะเลาะกันเพราะเล่ห์เหลี่ยมของสกุนีเสมอ

ยังมีเรื่องของกรรณะอีกหลายเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟัง ไว้จะมาเล่าต่อวันหน้านะครับ