ผมให้ยืมคนรู้จักทั้งนั้นและไม่ได้มีดอกเบี้ยด้วย
ถือเป็นการช่วยเหลือยามลำบาก
1).คนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก
  ไม่ได้ติดต่อกันในชีวิตประจำวัน
  พอเขาโทรมาก็จะมีปัญหาทุกครั้งเราให้ยืมรวมกันเป็นหมื่น
  แต่ครั้งหลังสุดเราใจแข็งไม่ให้ยืมเขาก็ไม่ติดต่ออีกเลย
  แต่ก็ไม่คืน
2). 2 ผัวเมียมายืมอ้อนวอนสารพัด
    พอตอนเราทวง เมียโบ๊ยให้ผัว ทวงผัวโบ๊ยให้เมีย
    สุดท้ายก็ไม่ได้คืนนิสัยไม่ดีทั้งคู่ เจอทั้ง2 ทวงคู่ก็โกรธ
3) รายนี้มีการศึกษา พูดจาสุภาพ ดูนิสัยดี
    แต่ยืมแล้วก็ไม่คืนเลย ข้ออ้างสารพัด แต่กินดีอยู่ดี

นอกจากนี้ยังมีรายอื่นๆอีกมากมาย
เราให้ยืมเพราะรู้จักกัน และคิดว่าเขาจำเป็นในตอนนั้น
ไม่ได้ให้เพราะธุรกิจหรือมีดอกเบี้ยอะไรทั้งสิ้น
แต่คนเหล่านั้นไม่เคยสำนึกเลยว่ามีหน้าที่ต้องคืนเขา
และคนเหล่านั้นก็จากไปไม่ได้ติดต่อในชีวิตประจำวัน
และไม่มีใครคิดจะคืนเลย
แต่ตอนเราลำบากก็จำนำของเอา ไม่ได้ขอความช่วยเหลือใคร
เพราะไม่น่าจะมีใครช่วยได้

ในทางกลับกันเมื่อผมยืมใครก็จะไม่สบายใจ
และต้องหาเงินมาคืนทุกครั้งเหมือนเรามีหน้าที่
แต่ทำไมคนเหล่านั้นไม่คิดอย่างเราบ้าง
แม้แต่เราเป็นหนี้ธนาคารเราก็ยังมีหน้าที่ต้องชำระไม่ผิดนัดเลย