คือผมหายใจได้ลำบากมากๆเลยครับ อย่างจมูกที่รู้สึกตันตลอดเวลาจนหายใจเข้าได้ก็จริงแต่อากาศก็ไม่พอที่ผมจะอยู่ได้อยู่ดีจนสุดท้ายก็ได้แต่หายใจทางปากเอา ก็คือว่าผมเป็นมา2-3ปีแล้วครับ คือฝืนสุดตัวนั่นแหละ แล้วก็มันไม่ได้เกี่ยวกับการภูมิแพ้หรือเป็นไข้หวัดอะไรแบบนี้หรอกครับ อย่างน้อยล่ะนะ เพราะผมเป็นติดกันโดยที่ต่อให้จะกินยาอะไรแบบไหน มันไม่มีช่วงจังหวะที่หายเป็นเลยครับ
อีกอย่างผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมากดที่หน้าอกตลอดเวลาเสมอก็ให้อารมณ์เหมือนโดนกดตรงปอดจนหายใจไม่สะดวกนั่นแหละครับ
อีกทั้งจมูกที่มันตันเนี่ย ผมไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกับที่ผมติดนิสัยใส่แมสตลอดเวลาไว้เวลาไปเรียน ก็คือผมใส่ตลอดจริงๆเลยเว้นเวลาทานข้าว
อีกอย่างก็คือผมชอบที่จะนอนคว่ำหน้าเวลาเล่นเกมหรือจะเขียนหนังสือนี่แหละ เวลาอยู่บ้าน ไม่รุ้จะเกี่ยวมั้ย แต่ช่วงที่ผมรู้สึกหายใจไม่ออกก็คือตอนที่ผมนอนคว่ำหน้านี่แหละตอนนั้นคือพอจะไปโรงพยาบาลไม่ว่าจะเกี่ยวกับท่านอนมั้ย นั่นแหละ พอเวลาผ่านไปสักพักผมก็รู้สึกหายใจได้ขึ้นมาบ้าง แต่ว่าอาการที่ผมหายใจไม่ออกมันไม่หายไปครับผมแค่รู้สึกดีขึ้นแค่เล็กน้อยไม่ได้หนักเกินไปจนหายใจไม่ได้เลย
คือด้วยความที่เป็นแบบนี้เวลาจะทำกิจวัตรต่างๆในชีวิตมันก็ลำบากสุดๆเลยครับ อย่างออกกำลังกาย หรืออะไรก็ตามที่ใช้แรงผมจะรู้สึกเหนื่อยแบบหายใจไม่ออกเลยครับ คือไอ้ผมก็ทนมาทำไม2-3ปีก็ไม่รู้แหละ จนช่วงนี้มันก็มีอะไรหลายๆอย่างมาเพิ่มจนทรมาณเลยครับ เรียกว่าผมไม่รู้สึกอยากจะทำอะไรเลย แค่แรงเอาไว้พยายามหายใจก็ลำบากสุดๆเลยครับ ยิ่งถ้าเครียดผมก็จะมีอาการแพนิคและหายใจได้ไม่ออกอีก คือทุกวันนี้ผมได้แต่หายใจทางปากเลยครับ
ควรจะทำยังไงกับอาการที่ผมหายใจลำบากจนทรมาณมากในชีวิต
อีกอย่างผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมากดที่หน้าอกตลอดเวลาเสมอก็ให้อารมณ์เหมือนโดนกดตรงปอดจนหายใจไม่สะดวกนั่นแหละครับ
อีกทั้งจมูกที่มันตันเนี่ย ผมไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกับที่ผมติดนิสัยใส่แมสตลอดเวลาไว้เวลาไปเรียน ก็คือผมใส่ตลอดจริงๆเลยเว้นเวลาทานข้าว
อีกอย่างก็คือผมชอบที่จะนอนคว่ำหน้าเวลาเล่นเกมหรือจะเขียนหนังสือนี่แหละ เวลาอยู่บ้าน ไม่รุ้จะเกี่ยวมั้ย แต่ช่วงที่ผมรู้สึกหายใจไม่ออกก็คือตอนที่ผมนอนคว่ำหน้านี่แหละตอนนั้นคือพอจะไปโรงพยาบาลไม่ว่าจะเกี่ยวกับท่านอนมั้ย นั่นแหละ พอเวลาผ่านไปสักพักผมก็รู้สึกหายใจได้ขึ้นมาบ้าง แต่ว่าอาการที่ผมหายใจไม่ออกมันไม่หายไปครับผมแค่รู้สึกดีขึ้นแค่เล็กน้อยไม่ได้หนักเกินไปจนหายใจไม่ได้เลย
คือด้วยความที่เป็นแบบนี้เวลาจะทำกิจวัตรต่างๆในชีวิตมันก็ลำบากสุดๆเลยครับ อย่างออกกำลังกาย หรืออะไรก็ตามที่ใช้แรงผมจะรู้สึกเหนื่อยแบบหายใจไม่ออกเลยครับ คือไอ้ผมก็ทนมาทำไม2-3ปีก็ไม่รู้แหละ จนช่วงนี้มันก็มีอะไรหลายๆอย่างมาเพิ่มจนทรมาณเลยครับ เรียกว่าผมไม่รู้สึกอยากจะทำอะไรเลย แค่แรงเอาไว้พยายามหายใจก็ลำบากสุดๆเลยครับ ยิ่งถ้าเครียดผมก็จะมีอาการแพนิคและหายใจได้ไม่ออกอีก คือทุกวันนี้ผมได้แต่หายใจทางปากเลยครับ