เหมือนฝังใจไปแล้วเหมือนแม่อาการดีขึ้น(มั้ง)จากโรคซึมเศร้าที่เค้าป่วย+อารมณ์รุนแรง ปกติแม่เราไม่ช่วยทำความสะอาดบ้านไรอยู่แล้ว มีช่วงนี้(สักพักละ) ที่เริ่มช่วย แต่ก่อนเค้าทำความสะอาดแล้วหงุดหงิด โมโห แล้วเราก็จำฝังใจไปเลยกลายเป็นว่าเรื่องบ้าน ทำความสะอาดข้าวของไรของพวกนี้ เป็นเราคนเดียวที่ทำ เค้าไม่ยุ่งอยู่แล้ว พอมาช่วงนี้ เค้าเริ่มช่วยกลายเป็นว่าเรามีอาการแบบไม่พอใจที่เค้ามายุ่ง ล่าสุดก็ทะเลาะตรงนี้ เค้าก็บอกว่า ที่ผ่านมาแล้วลืมๆไปไม่ได้หรอ ก็เลยสวนไปที่ตัวเองยังจำได้เลย แล้วทำไมหนูจำบ้างไม่ได้ เค้าก็แบบแล้วเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้หรอ ช่วยปรับทัศนคติกับแม่ใหม่นะ แล้วแบบเค้าก็บ่นๆว่าลูกทำเหมือนแม่เป็นคนไม่ดีสำหรับลูกเลย เรามีความรู้สึกย้อนแย้งในตัวมากอ่ะตอนนี้ คือก็ดีใจที่เค้าดีขึ้น แต่เหมือนความคิดก็ยังจำแบบเดิมอยู่อ่ะ มันเหมือนแม่ที่สร้างบาดแผลกับเรา ดีขึ้นแล้ว และก็ลืมที่ทำไปแล้ว กับเราที่ยังจำฝังใจและลืมมันไม่ได้ และยังปรับตัวรับกับที่เค้าดีขึ้นและอยากเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ กลายเป็นเหมือนเราทำไม่ดีกับแม่แทน เราจะรู้สึกไม่พอใจที่เค้าเข้ามายุ่ง บอกแม่ไม่ต้องยุ่ง ไม่ต้องทำ เดี๋ยวหนูทำเอง แล้วกลายเป็นว่าแม่ก็เสียใจทำไมแม่ช่วยไม่ได้
พอหลังทะเลาะกันเสร็จ แม่ก็เรียกคุยกับเรา ว่าช่วยลืมที่ผ่านมา และปรับทัศนคติกับแม่ใหม่นะ
แม่พูดมันเหมือนง่ายที่จะลืมๆได้ แต่ก่อนที่เราไปหาจิตแพทย์ เพราะเรื่องแม่ก็ด้วยส่วนนึง แม่ไม่เคยรู้ว่าเราหาจิตแพทย์ เป็นซึมเศร้าและแพนิคเพราะเค้าด้วย เค้าคิดว่าเราแพนิคเพราะเรื่องเรียน ไม่เกี่ยวกับเรื่องครอบครัว บวกเราไม่ได้บอกใครสักคนในครอบครัวด้วยว่าเรามีอาการแพนิคเวลาแม่โกรธหรือหงุดหงิด แต่ตอนนี้ดีขึ้นไม่แพนิคแล้ว ส่วนนึงที่เราดีขึ้นจากอาการแพนิคเวลาแม่โกรธหรือหงุดหงิดก็เพราะเราปลงและคิดว่าแม่ไม่น่ามีอาการที่ดีขึ้น แต่มันก็ยังจำฝังใจอยู่ดี มันเลยตอนนี้เราย้อนแย้งในตัวมาก อยากปรับตัวรับกับแม่ที่ดีขึ้นแต่เหมือนความคิดการตอบสนองในหัว ณ ตอนนั้นมันอัตโนมัติทันทีเลย ภาพจำสมัยก่อนมันย้อนมา และรู้สึกว่าเราไม่ต้องการให้เค้าเข้ามายุ่งในส่วนนี้ พอแม่เข้ามาช่วยเราก็หงุดหงิดที่เค้าเข้ามาช่วย(เรื่องงานบ้าน) เราไม่รู้จะทำยังไงที่จะไม่ให้ตัวเองจะไม่จำเรื่องสมัยก่อนได้ และจะลืมมันไปได้เพื่อจะปรับตัวกับแม่ที่ดูเหมือนจะดีขึ้น
ทำตัวไม่ถูกเมื่อแม่ที่ป่วยโรคซึมเศร้าอาการดีขึ้น
พอหลังทะเลาะกันเสร็จ แม่ก็เรียกคุยกับเรา ว่าช่วยลืมที่ผ่านมา และปรับทัศนคติกับแม่ใหม่นะ
แม่พูดมันเหมือนง่ายที่จะลืมๆได้ แต่ก่อนที่เราไปหาจิตแพทย์ เพราะเรื่องแม่ก็ด้วยส่วนนึง แม่ไม่เคยรู้ว่าเราหาจิตแพทย์ เป็นซึมเศร้าและแพนิคเพราะเค้าด้วย เค้าคิดว่าเราแพนิคเพราะเรื่องเรียน ไม่เกี่ยวกับเรื่องครอบครัว บวกเราไม่ได้บอกใครสักคนในครอบครัวด้วยว่าเรามีอาการแพนิคเวลาแม่โกรธหรือหงุดหงิด แต่ตอนนี้ดีขึ้นไม่แพนิคแล้ว ส่วนนึงที่เราดีขึ้นจากอาการแพนิคเวลาแม่โกรธหรือหงุดหงิดก็เพราะเราปลงและคิดว่าแม่ไม่น่ามีอาการที่ดีขึ้น แต่มันก็ยังจำฝังใจอยู่ดี มันเลยตอนนี้เราย้อนแย้งในตัวมาก อยากปรับตัวรับกับแม่ที่ดีขึ้นแต่เหมือนความคิดการตอบสนองในหัว ณ ตอนนั้นมันอัตโนมัติทันทีเลย ภาพจำสมัยก่อนมันย้อนมา และรู้สึกว่าเราไม่ต้องการให้เค้าเข้ามายุ่งในส่วนนี้ พอแม่เข้ามาช่วยเราก็หงุดหงิดที่เค้าเข้ามาช่วย(เรื่องงานบ้าน) เราไม่รู้จะทำยังไงที่จะไม่ให้ตัวเองจะไม่จำเรื่องสมัยก่อนได้ และจะลืมมันไปได้เพื่อจะปรับตัวกับแม่ที่ดูเหมือนจะดีขึ้น