อยู่คนเดียจนชินแล้ว

คือเราไม่อยากกลับตจวค่ะ เพราะเราเนี่ยอยู่ในเมืองมาตั้งอายุ4ขวบแล้ว มันก็ทำให้เราชินกับที่บ้านมากกว่าที่ตจว เพราะที่ตจว เวลาเราทำอะไรก็ต้องเกรงใจตลอด เมื่อปีที่แล้วเราไปตจว และเราก็ฝังใจกับที่นั่นเพราะ

คือผมไม่เคยมีแฟนเลยครับ เนื่องจากฐานะไม่ดีการงานก็ไม่ดีครับสุขภาพก็ไม่ดีเท่าไหร่ คือน้องชายพี่สาวก็มีลูกกันแล้วจนน้องสาวผมโตเป็นสาวเริ่มมีแฟนแล้ว ผมยังไม่เคยมีกับเขาเลย ไม่กล้ามีด้วยล่ะ ผมรับจ้างทำสวน

เชื่อว่าทุกคนเคยกิน, เคยเป็นมาก่อน มีวิธีแก้แตกต่างกันไป แต่ผมอยากรู้วิธีแก้หน่อย​ ควรทำยังไงให้กลับมาปกติ​ ? กินกลับมาบ้านสักพักเริ่มหนักปาก, มีกลิ่นปากรุนแรงมาก​ แปรงฟันก็ไม่หาย​ รำคาญ​มาก​ ไม่ค่อย

คือเราได้ลองไปเดินไนท์คนเดียวแบบมันรู้สึกแปลกมากเราไม่เคยมาอะไรแบบนี้คนเดียวเลย มันเหงาไม่รู้จะคุยกับใคร ซื้อของก็ไม่มีใครช่วยเลือกเดินไปคือคิดถึงแฟนตลอด แฟนเราไม่ยอมมาด้วยปกติเขาจะมาด้

ผมไปกินเลี้ยงสังสรรค์ประจำปี แลนั้นนแฟนผมไปด้วย แต่ไปช้ากว่าผมมาก ผมไปก่อนก็ไปดื่มไปอะไรจนเมาขาดสติ แล้วแฟนผมก็ไปเมากับเพื่อนๆเค้าซึ่งงอยู่คนละกลุ่มกับผม แล้วมันมีคนผลักมาแรงๆมาจะลวนลาม ซึ่งผมไม่เห็น

เราแอบชอบเพื่อน เรากับเค้าก็เหมือนจะสนิทและไม่สนิท มันจะมีบางช่วงนึงที่แบบหายไป ไม่ได้คุยกันเลยคือช่วงขึ้น ม.ปลาย เรากับเค้าอยู่คนล่ะห้องกัน แทบจะไม่ค่อยได้เจอกันเลยใน รร. ล่ะทีนี้มันก็มาคุยกับเด็กในห

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือมันจะมีประเภทที่แบบกลัวสังคม(social anxiety)อย่างเช่นเราเนี่ย ทำไมต้องบังคับให้กล้าอสดงออกทะงๆที่เด็กเนี่ยเป็นโรคกลัวสังคมไม่เต้นไม่ได้อย่างเราตอนนี้อะ ครูนาฏศิลป์บังคับให้เต้น,ซ้อม