ในอดีตช่อง 7 ถือได้ว่าคือพี่ใหญ่ของวงการละคร กว่า 50 ปีในการทำละคร มีละครระดับตำนานมากมาย แต่จุดเปลี่ยนเริ่มที่ตรงไหน ยังระบุแน่ชัดไม่ได้ แต่มันกัดเซาะทีละนิด เริ่มจากดาราที่เรียกกันว่า “ตัวท็อป” ทยอยออกกันปีต่อปี จนที่แฟนคลับช่องบอกว่าปั้นใหม่ได้ ปั้นยังไงก็ไม่ทัน อย่างที่เห็นปัจจุบันคือถามคนรุ่นใหม่ ไม่รู้จักใครกันแล้ว

อีกเหตุผลก็เพราะกลุ่มคนเมืองที่หายไป ในเขตเทศบาลที่เรตติ้งเคยครองแชมป์ ก็เสียไปให้ช่อง 3 ที่ครองกทม. ในขณะที่นอกเขตเทศบาลช่องวันตีตลาดได้แล้ว ออนไลน์นั้นยิ่งเรียกได้ว่าตัดขาดก้บคนดูกลุ่มคนนี้แทบจะ 100%

ค่ายละครก็อีกปัจจัย ข่าวนักเขียนที่บอกลดงบ เป็นจริงอย่างไรไม่ทราบ แต่สะเทือนสุดคงเป็นกำลังหลักอย่างพอดีคำย้ายไปช่องวัน ในขณะที่ค่ายเก่าแก่อย่างกันตนา ดีด้า และดาราวิดีโอ ประสบภาวะขาดทุนกันหลักร้อยล้าน

ผังละครที่ไม่นิ่ง และการรีรันอย่างเข้มข้น “มวยแทนละคร” “ดีเบตแทนละคร” ยังไม่สะเทือนเท่าการหันครึ่งในเวลาทองช่วงหลังข่าว ซีรีส์เกาหลีล่ม จึงรีรันซ้อนเสาร์อาทิตย์ไปอีก

เรียกได้ว่าหันไปทางไหนก็ดูมืดมนเหลือเกิน และในยุคเศรษฐกิจฝืดเคึอง ละครไทยจะฟื้นได้อย่างไร ยังนึกไม่ออก