ไม่อยากดูแลพ่อแม่เท่ากับอกตัญญูไหม

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ30 ไม่อยากดูแลพ่อแม่(เลี้ยง)เพราะตั้งเเต่จำความได้เราโตมาแบบชีวิตน่าเวทนามากในความคิดเราโดนตีแบบทารุณตั้งแต่จำความได้ทั้ง3คนพี่น้อง ยกตัวอย่างให้ฟังค่ะ โดนพ่อกระทืบแล้วเอาไม้ช๊อตยุงตีซ้ำตอนนั้นป.4 เราไม่ได้ล้างจานโดนเขวี้ยงกับตะกร้าแตกบาดขาเลือดอาบตอนป.2 โดนตีกับไม้พรองลูกเสือหักเดินเกือบไม่ได้ป.2 โดนตีกับไม้กวาดหักคามือ ตีกับไม้ต้นมะขามตีจนหักแล้วไปเอามาตีใหม่หักแล้วมามาตีใหม่ซ้ำอย่างอย่างนั้นทั้งสามคนพี่น้อง และอีกหลายเหตุการณ์ส่วนของพี่เราที่จำได้เเม่นๆฝังใจเลยคือเอามีดพร้ามากดที่คอดันไปที่ผนังจนขาลอย พี่ร้องให้หนักมากตอนนั้น บังคับให้พี่ต่อยมวยพอพี่ไม่ได้ได้วิ่งซ้อมมวย วันนั้นบังคับให้พี่นั่งแล้วเอาลูกแก้วใส่ปางนูยิงใส่ขา พอพี่จะลุกหนียิงซ้ำจนพี่ไม่ไหววิ่งหนีเข้าป่าหน้าบ้าน  ส่วนน้องชายก็โดนไม่เเพ้กันโดนบังคับให้ต่อยมวยมีไฟล์หนึ่งที่ต่อยจนน้องเเขนหักแต่พ่อบังคับให้ไปนวดกับหมอบ้านจนกระดูกแตก เรื่องผ่านไปนานจนเรารู้เรื่องเลยพาน้องไปโรงพยาบาลเพราะเเขนน้องเบี้ยวพอเอกซเรย์ถึงรู้ว่ากระดูกที่แตกโดนพังผืดยึดเข้าด้วยกันเราไม่ได้ดามจัดให้ดีเลยติดแบบผิดรูปไป เราร้องไห้สงสารน้องมาก และยังอีกหลายเหตุการณ์ที่เล่าก็ไม่หมด เคยไปขอข้าววัดกินกันเพราะพ่อเลิกกับเเม่แล้วไม่มูฟออนจนเราต้องดูเเลตัวเองในขณะที่เราอยู่ป.2 น้องยังไม่เข้าโรงเรียนพี่อยู่ป.5 พ่อชอบทิ้งให้พวกเราอยู่กันเองแล้วบอกไปทำงานต่างอำเภอเราจำไม่ได้ว่าตอนนี้เอาอะไรกิน แต่เพื่อนพี่เพิ่งมาบอกตอนโตแล้วว่าตอนเด็กๆพี่ชายชอบเดินไปขอข้าวที่บ้านบอกเอามาให้น้องๆกินพวกเราสามคนชอบลักเล็กขโมยน้อยเพราะคำว่าไม่มีเคยขโมยของกินแล้วโดนจับได้เข้าโรงพักสุดท้ายโดนตีเกือบตายได้ทุนโรงเรียนทุกครั้งเพราะยากจนข้นแค้นมากถุงเท้าขาดรองเท้าขาดกระเป๋าขาดเสื้อผ้าไม่เคยรีดไปเนื้อตัวมอมแมมต้องดูแลตัวเองตั้งแต่อยู่อนุบาล โตกันเเบบรอดตายไปวันๆ จนสุดท้ายพี่หนีออกจากบ้านตอน15 ปี เราเคว้งมากเเต่สุดท้ายโดนส่งไปเรียนที่โรงเรียนประจำสำหรับเด็กยากจนซึ่งที่นั้นเด็กยากจนน้อยมากทุกคนมีกินมีใช้กันหมดเราหาเพื่อนคบยากมาก เราจึงกลายเป็นเเกะดำไปอย่างสิ้นเชิง พ่อมาเยี่ยมเดือนละครั้งให้เงินครั้งละ20-100 บาทไว้ซื้อขนมและของใช้เรารู้สึกเวทนาตัวเองมาก เคยคิดโทษพ่อว่าให้เราเกิดมาทำไม เราสามคนพี่น้องเป็นซึมเศร้าทั้งสาม เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมาแชร์สิ่งตัวเองโดนมาตั้งเเต่ตอนเด็ก ได้เเต่คิดในใจเราเก่งกันมากเลยแต่โตจน30 แล้วก็ยังไม่รู้สึกอยากตอบแทนบุญหรืออยากดูและอะไรเลย พ่อไม่เคยคิดถึงเรื่องอนาคตอะไรเลยจนตอนนี้อายุ60ก็ยังจีบเด็กรุ่นอ่อนกว่าลูกเอาเงินที่ได้มาโอนให้หมดส่วนตัวเองเเละเเม่เลี้ยงจะมาอาศัยกินข้าวบ้านเราซึ่งเราไม่ได้ทำงานแฟนทำงานคนเดียวเราเลี้ยงลูก2คนที่บ้าน เราไม่ได้รู้สึกอยากตอบแทนอะไรพ่อเลยส่วนแม้ลี้ยงยิ่งแล้วใหญ้เสี้ยมพ่อทุกครั้งที่มีโอกาสบ่อยครั้งที่พวกเราโดนตีเพราะแม่เลี้ยงแต่พอเราโตแกก็เปลี่ยนบทเป็นแม่เลี้ยงใจดี ยังอีกหลายๆอย่างหลายๆเรื่องที่เล่ายังไงก็ไม่จบเเต่บอกได้เลยชีวิตบัดซบสุดๆ ยังมีอีกอย่างเเม่เลี้ยงชอบพาเราไปนวดให้พวกเฒ่าหัวงูแลกกับเงินกับการที่เราโดนลวนล่ามอยู่เป็นประจำอันนี้คือเศร้าสุดสำหรับเราเลย แล้วผิดไหมที่เราไม่อยากดูแลไม่อยากสนใจเป็นไปได้คือไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรเลยถ้าไม่จำเป็น