สวัสดีค่ะ เราเพิ่งจบ ป.ตรี มาปีนี้เลย ได้เกียรตินิยมอันดับ 2 ช่วงเดือน มีนาคม หลังจบตอนแรกเคยตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะทำธุรกิจออนไลน์ เดิมๆตอนเรียนอยู่ เราก็มีขายเสื้อผ้ามือสองบ้าง รับออกแบบ ดีไซน์ต่างๆ แล้วก็เปิดร้านขายกำไรข้อมือ ซื้อก็มีลูกค้าพอตัว พอเรียนจบออกมา เราก็กลับมาอยู่บ้านกับพ่อแม่
ซึ่งก็ช่วยกิจการทางบ้านทุกๆวันไปด้วย ควบคู่กับการทำงานเสริมของเรา
แต่จุดเปลี่ยน คือ มันมีอยู่วันหนึ่งที่เพื่อนของเราซึ่งเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด ชวนเราไปนั่งคุยเล่นตามประสาเพื่อนๆ ซึ่งเราก็คิดไว้ว่า ถ้าเสร็จงานเราก็จะไป
ซึ่งเพื่อนเรามารับเราที่บ้าน (ตอนนั้นเวลา 19.30) ก่อนออกจากบ้านเราก็บอกแม่ไปว่า ไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนนะ เพราะเพื่อนเราเปิดร้านขายของเล็กๆในตัวเมือง หลังจากเราไปถึงร้านเพื่อนได้สักพัก ก็มีสายเรียกเข้าจาก พ่อ เราก็กดรับสาย จังหวะนั้น คืองงแบบสุดๆ พ่อด่าเรา ว่าใครให้ออกไป ใครอนุญาตให้ไป
น้ำเสียงเข้มๆแล้ว บอกให้เรากลับบ้าน ว่าเราว่าทำตัวเหลวแหลก (คือ เราก็เอ๋อไปเลยตอนนั้น) เพื่อนได้ยินก็คุยบอกพ่อนะว่า หนูแค่ชวนมาคุยเล่นมากินข้าวเฉยๆค่ะพ่อ ซึ่งพ่อเราก็บอกให้กลับบ้านเลย ณ ตอนนั้น
และหลังจากเหตุการ์ณนั้น สรุปเลยคือ พ่อคิดว่าเราเอาตัวเองยังไม่รอด แล้วยังสรรหาออกจากบ้าน พ่อคิดว่าเราออกไปทำตัวเละเทะนั้นนี้ ทั้งที่ผ่านมา
เราไม่เคยทำตัวเกเร เราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำทุกๆอย่าง ช่วยเหลือกิจการครอบครัวมาตลอด ไม่รู้พ่อเคยมองเห็นตรงนี้มั้ย เราอึดอัดมากแต่พูดอะไรออกไปไม่ได้สักคำ
หลังจากวันนั้นเราเลยสมัครงานประจำทำ ได้ 1 เดือน (ตอนนั้นที่หางาน รีบหามากๆ คือทำอะไรก็ได้แล้วขอแค่ไม่ต้องอยู่บ้านช่วยงานที่บ้านก็พอ)
และผลจากการทำงานครั้งนี้ก็แย่ขั้นสุด เป็นบริษัทที่กดพนักงานมากๆ เราทำงานล่วงเวลาทุกวัน แต่ไม่มีโอที แล้วพี่ที่สอนงานก็โยนงานที่เป็นภาระของ
ตัวเองมาให้เราทำ พองานไม่ดีก็มาโทษเรา มาถามหาเอกสารจากคนเก่าที่ลาออกไป2เดือน ซึ่งเราก็ยังไม่รู้เลย สรุปคือ ไม่ไหวเลยออกมา
หลังจากนั้นพ่อเราเลยเสนอว่าให้เราเรียนต่อ ป.โท จะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นกดเราอีก จะได้เป็นความภูมิใจให้พ่อแม่ เราเองก็เป็นช่วงสับสนมากๆจากหลายๆเรื่องที่เจอ เราก็เลยหาที่เรียนต่อ ซึ่งก็ได้เรียนต่อจริงๆ และได้เข้าเรียนมาแล้ว 3 สัปดาห์ ทุกอย่างมันไวมากๆ เราเรียนแบบ จ-ศ ซึ่งพ่อเราซัพพอตเรื่องค่าเทอมให้เรา แรกๆที่เข้าไปเรียนแทบช๊อก มันเป็นสายที่เราเรียนจบตรีมานั้นแหละ แต่จากตอนแรกที่เราลงหลักสูตรไทย มันกลายเป็นโดนมูฟมาเรียนหลังสูตรอินเตอร์ แรกๆก็พอถูๆไถๆไป สัปดาห์ต่อมามีงาน มีการบ้านหลายวิชาเข้าเราก็ทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ จะถามเพื่อนที่เรียน ก็มีแต่ นร.แลกเปลี่ยน ส่วนมากก็คนจีน ซึ่งทำให้เราสื่อสารลำบากมากๆ เราไม่มีเพื่อนเลยสักคน ตอนนี้มีงานที่ค้างและทำไม่ทันเยอะมากซึ่งเราก็ทำไม่ได้ เราอยากบอกที่บ้านมากๆ แต่ก็กลัว
พ่อ จะผิดหวัง กลัวพ่อจะด่า (ซึ่งในความคิดเราตอนนี้ เราอยากไปเรียนภาษาที่ 2 และ 3 เพิ่ม) อยากสื่อสารกับคนจีนให้เข้าใจกว่านี้ และอยากฝึกภาษาอังกฤษให้ชำนาญ เราไม่รู้ว่าควรจะดรอปไปก่อน หรือทจะทนเรียนไปต่อดี เหนื่อยมากๆ ท้อมากๆ สับสนมากๆ 🥹
อยากปรึกษาเรื่องเรียน ป.โท (ควรไปต่อ / หรือพอแค่นี้?)
ซึ่งก็ช่วยกิจการทางบ้านทุกๆวันไปด้วย ควบคู่กับการทำงานเสริมของเรา
แต่จุดเปลี่ยน คือ มันมีอยู่วันหนึ่งที่เพื่อนของเราซึ่งเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด ชวนเราไปนั่งคุยเล่นตามประสาเพื่อนๆ ซึ่งเราก็คิดไว้ว่า ถ้าเสร็จงานเราก็จะไป
ซึ่งเพื่อนเรามารับเราที่บ้าน (ตอนนั้นเวลา 19.30) ก่อนออกจากบ้านเราก็บอกแม่ไปว่า ไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนนะ เพราะเพื่อนเราเปิดร้านขายของเล็กๆในตัวเมือง หลังจากเราไปถึงร้านเพื่อนได้สักพัก ก็มีสายเรียกเข้าจาก พ่อ เราก็กดรับสาย จังหวะนั้น คืองงแบบสุดๆ พ่อด่าเรา ว่าใครให้ออกไป ใครอนุญาตให้ไป
น้ำเสียงเข้มๆแล้ว บอกให้เรากลับบ้าน ว่าเราว่าทำตัวเหลวแหลก (คือ เราก็เอ๋อไปเลยตอนนั้น) เพื่อนได้ยินก็คุยบอกพ่อนะว่า หนูแค่ชวนมาคุยเล่นมากินข้าวเฉยๆค่ะพ่อ ซึ่งพ่อเราก็บอกให้กลับบ้านเลย ณ ตอนนั้น
และหลังจากเหตุการ์ณนั้น สรุปเลยคือ พ่อคิดว่าเราเอาตัวเองยังไม่รอด แล้วยังสรรหาออกจากบ้าน พ่อคิดว่าเราออกไปทำตัวเละเทะนั้นนี้ ทั้งที่ผ่านมา
เราไม่เคยทำตัวเกเร เราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำทุกๆอย่าง ช่วยเหลือกิจการครอบครัวมาตลอด ไม่รู้พ่อเคยมองเห็นตรงนี้มั้ย เราอึดอัดมากแต่พูดอะไรออกไปไม่ได้สักคำ
หลังจากวันนั้นเราเลยสมัครงานประจำทำ ได้ 1 เดือน (ตอนนั้นที่หางาน รีบหามากๆ คือทำอะไรก็ได้แล้วขอแค่ไม่ต้องอยู่บ้านช่วยงานที่บ้านก็พอ)
และผลจากการทำงานครั้งนี้ก็แย่ขั้นสุด เป็นบริษัทที่กดพนักงานมากๆ เราทำงานล่วงเวลาทุกวัน แต่ไม่มีโอที แล้วพี่ที่สอนงานก็โยนงานที่เป็นภาระของ
ตัวเองมาให้เราทำ พองานไม่ดีก็มาโทษเรา มาถามหาเอกสารจากคนเก่าที่ลาออกไป2เดือน ซึ่งเราก็ยังไม่รู้เลย สรุปคือ ไม่ไหวเลยออกมา
หลังจากนั้นพ่อเราเลยเสนอว่าให้เราเรียนต่อ ป.โท จะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นกดเราอีก จะได้เป็นความภูมิใจให้พ่อแม่ เราเองก็เป็นช่วงสับสนมากๆจากหลายๆเรื่องที่เจอ เราก็เลยหาที่เรียนต่อ ซึ่งก็ได้เรียนต่อจริงๆ และได้เข้าเรียนมาแล้ว 3 สัปดาห์ ทุกอย่างมันไวมากๆ เราเรียนแบบ จ-ศ ซึ่งพ่อเราซัพพอตเรื่องค่าเทอมให้เรา แรกๆที่เข้าไปเรียนแทบช๊อก มันเป็นสายที่เราเรียนจบตรีมานั้นแหละ แต่จากตอนแรกที่เราลงหลักสูตรไทย มันกลายเป็นโดนมูฟมาเรียนหลังสูตรอินเตอร์ แรกๆก็พอถูๆไถๆไป สัปดาห์ต่อมามีงาน มีการบ้านหลายวิชาเข้าเราก็ทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ จะถามเพื่อนที่เรียน ก็มีแต่ นร.แลกเปลี่ยน ส่วนมากก็คนจีน ซึ่งทำให้เราสื่อสารลำบากมากๆ เราไม่มีเพื่อนเลยสักคน ตอนนี้มีงานที่ค้างและทำไม่ทันเยอะมากซึ่งเราก็ทำไม่ได้ เราอยากบอกที่บ้านมากๆ แต่ก็กลัว
พ่อ จะผิดหวัง กลัวพ่อจะด่า (ซึ่งในความคิดเราตอนนี้ เราอยากไปเรียนภาษาที่ 2 และ 3 เพิ่ม) อยากสื่อสารกับคนจีนให้เข้าใจกว่านี้ และอยากฝึกภาษาอังกฤษให้ชำนาญ เราไม่รู้ว่าควรจะดรอปไปก่อน หรือทจะทนเรียนไปต่อดี เหนื่อยมากๆ ท้อมากๆ สับสนมากๆ 🥹