**** ที่รัก ****

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

ถุงมือนี้ เป็นการระลึกถึงความหลังของ จขกท. ที่มีต่ออดีตคนรักครับ... ซึ่งหลังจากอ่านบทกลอนทั้งหมดก็จับใจความได้ว่า จขกท. ยังคงรักและคิดถึงเธออยู่ ไม่เสื่อมคลาย แม้เธอจะมีคนอื่นก็ตาม... มาอ่านกันครับ

หัตถศิลป์ เด่นล้ำ ช่ำชองมาก ทำหลายหลาก ทั้งกระเป๋า เก้าอี้หวาย เสื่อตะกร้า งามจริง พริ้งพรรณราย สวยมากมาย "ข้าวสาร" เก่งงานทอ เธอมาจาก ราชวงศ์ ดุจหงส์ฟ้า แสนโสภา บรรเจิด เลิศแท้หนอ เพราะเธอ

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

แรงบันดาลใจ จาก++++++++++++++++++++++++++++++(กลบท​ผวนกลางใจ)​.@เฝัาเขียนนำ"คำเลี่ยง" แทนเสียงสื่อ "เคียงร่ำ"คือ"พจน์ร้อย" เป็นสร้อยสาย "พลอยรส" รื่น​

แรงบันดาลใจ จาก++++++++++++++++++++++++++++++(กลบท​ผวนกลางใจ)​.@เฝัาเขียนนำ"คำเลี่ยง" แทนเสียงสื่อ "เคียงร่ำ"คือ"พจน์ร้อย" เป็นสร้อยสาย "พลอยรส" รื่น​