ก็คือผมไม่รู้สาเหตุครับ แต่จะบอกถึงส่วนผมคาใจ
ก็คือตอนนี้ผมหายใจไม่ออกแบบว่าจมูกที่ตันเหมือนตอนใส่แมสหลายชั้นหรือภูมิแพ้นั่นแหละครับ แต่ติดที่ว่าผมไม่ได้เป็นภูมิแพ้
เริ่มจากสิ่งที่ผมสงสัย ก็คือช่วงที่โควิดนั้นไม่ได้รุนแรงพอจนสามารถไปโรงเรียนได้อีกแล้ว ผมจะเป็นพวกขี้อายแหละจึงใส่แมสตลอดเวลาทั้งวัน ถ้าไม่นับตอนกลางวันเวลาทานข้าวและกลับมาถึงบ้าน ผมจะใส่มันตลอดเวลาทุกวันจริงๆ ก็ใส่มาตลอดจนเวลาน่าจะหลายเดือนได้ จู่ๆจมูกผมก็ตันเหมือนที่ใส่แมสตลอดเวลาแล้วหายใจได้ไม่เต็มที่นั่นแหละ แต่ตอนนั้นดูจะไม่ได้ส่งผลกระทบมากนัก ถึงจะมีก็ตาม
เวลาก็ผ่านไป จนน่าจะถึงจุดที่ผมทรมาณจริงๆ ก็คือ ผมไม่รู้ว่ามันจะสามารถเป็นจริงๆได้มั้ยที่ว่า ถ้านอนคว่ำหน้าขณะเล่นมือถือหรือนอนบ่อยๆ ร่างกายก็จะกดทับกับปอดจนหายใจไม่ออกอะไรแบบนี้
ซึ่งเรื่องก็มีอยู่ว่า ผมนั้นติดนิสัยที่จะนอนคว่ำหน้าเวลาเล่นมือถือหรือวาดรูปเขียนหนังสือ เวลาอยู่บ้านอ่ะนะ ผมก็ทำแบบนี้ทุกๆวัน
จนกระทั่งวันนึงที่ผมก็นอนคว่ำหน้าขณะเล่นมือถือนี่แหละ จู่ๆผมก็หายไม่ออกแบบเหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกเลยครับคือแบบตอนนั้นผมก็จึงไปที่โรงเรียน แต่อาการก็ดูจะดีขึ้นกว่าตอนที่มันเกิด หมอก็เลยให้ยาแก้แพ้มาทาน ซึ่งปัญหามันก็คือ มันดีขึ้นกว่าที่เป็นทีแรก แต่มันไม่หายครับ คือมันเหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกจนหายใจไม่ออกเสมอ และมันก็เป็นมาจนถึงทุกวันนี้เลย สิ่งที่จะกระตุ้นให้หนักกว่าเดิม คือการดื่มน้ำอัดลมที่มีแก๊สอะไรแบบนี้ หรือเวลาที่ผมนั้นเครียดมากในกรณีของผมก็คือ จะคิดมากจนแพนิคจนทำให้เวลานั้นผมก็จะหายได้ไม่เต็มที่
ซึ่งในปัจจุบันนี้เนี่ย จมูกผมมันสามารถหายใจได้ก็จริง แต่ว่าสุดท้ายมันก็ไม่ได้หายใจเข้าเต็มที่แบบอากาศไม่พออยู่ดี ผมจึงทำได้แต่หายใยจทางปากตลอดเวลา บวกกับอาการที่เหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกตลอดเวลา ก็คือตอนนี้ผม
ก็ยังหายใจได้ไม่เต็มที่อยู่ดี คือแบบไม่ได้สูดเต็มปอดหรือจมูกโล่งเหมือนคนปกติเลยครับ ผมจำไม่ได้ว่าเป็นนานขนาดไหน แต่น่าจะประมาณช่วงปี 20-21-2022 จนถึงปัจจุบันนี่แหละครับ ทั้งนี้ผมก็มีอาการไอเรื้อรังด้วยไม่รู้ว่าเป็นเพราะการหายใจทางปากตลอดเวลารึป่าวครับ
ถ้าถามว่า ทำไมไม่ไปหาหมอ? ก็คือผมผิดเองครับ ผมเป็นพวกที่ขี้อายและคิดมากสุดๆ เวลาที่จะต้องคุยผมจะเรียบเรียงไม่ได้เลยเอาง่ายๆ คือล่กจัดๆ บวกกับทั้งที่ผมเองยังไม่รู้เลยว่าอาการที่ผมเป็น ผมจะอธิบายกับหมอยังไงทั้งๆที่ตัวเองยังไม่รู้ มันก็เลยจะเป็นสาเหตุที่สุดท้ายก็เหมือนกับ หมดจะคิดแค่ว่าอาการภูมิแพ้ทั่วๆไปอะไรแบบนี้ครับ ก็นั่นแหละถึงผมจะทนมาขนาดนี้แล้วแต่ก็ใช่ว่าผมไม่อยากจะฝืน แต่ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงครับ
อยากรู้เกี่ยวกับอาการหายใจไม่ค่อยออกของผมครับ
ก็คือตอนนี้ผมหายใจไม่ออกแบบว่าจมูกที่ตันเหมือนตอนใส่แมสหลายชั้นหรือภูมิแพ้นั่นแหละครับ แต่ติดที่ว่าผมไม่ได้เป็นภูมิแพ้
เริ่มจากสิ่งที่ผมสงสัย ก็คือช่วงที่โควิดนั้นไม่ได้รุนแรงพอจนสามารถไปโรงเรียนได้อีกแล้ว ผมจะเป็นพวกขี้อายแหละจึงใส่แมสตลอดเวลาทั้งวัน ถ้าไม่นับตอนกลางวันเวลาทานข้าวและกลับมาถึงบ้าน ผมจะใส่มันตลอดเวลาทุกวันจริงๆ ก็ใส่มาตลอดจนเวลาน่าจะหลายเดือนได้ จู่ๆจมูกผมก็ตันเหมือนที่ใส่แมสตลอดเวลาแล้วหายใจได้ไม่เต็มที่นั่นแหละ แต่ตอนนั้นดูจะไม่ได้ส่งผลกระทบมากนัก ถึงจะมีก็ตาม
เวลาก็ผ่านไป จนน่าจะถึงจุดที่ผมทรมาณจริงๆ ก็คือ ผมไม่รู้ว่ามันจะสามารถเป็นจริงๆได้มั้ยที่ว่า ถ้านอนคว่ำหน้าขณะเล่นมือถือหรือนอนบ่อยๆ ร่างกายก็จะกดทับกับปอดจนหายใจไม่ออกอะไรแบบนี้
ซึ่งเรื่องก็มีอยู่ว่า ผมนั้นติดนิสัยที่จะนอนคว่ำหน้าเวลาเล่นมือถือหรือวาดรูปเขียนหนังสือ เวลาอยู่บ้านอ่ะนะ ผมก็ทำแบบนี้ทุกๆวัน
จนกระทั่งวันนึงที่ผมก็นอนคว่ำหน้าขณะเล่นมือถือนี่แหละ จู่ๆผมก็หายไม่ออกแบบเหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกเลยครับคือแบบตอนนั้นผมก็จึงไปที่โรงเรียน แต่อาการก็ดูจะดีขึ้นกว่าตอนที่มันเกิด หมอก็เลยให้ยาแก้แพ้มาทาน ซึ่งปัญหามันก็คือ มันดีขึ้นกว่าที่เป็นทีแรก แต่มันไม่หายครับ คือมันเหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกจนหายใจไม่ออกเสมอ และมันก็เป็นมาจนถึงทุกวันนี้เลย สิ่งที่จะกระตุ้นให้หนักกว่าเดิม คือการดื่มน้ำอัดลมที่มีแก๊สอะไรแบบนี้ หรือเวลาที่ผมนั้นเครียดมากในกรณีของผมก็คือ จะคิดมากจนแพนิคจนทำให้เวลานั้นผมก็จะหายได้ไม่เต็มที่
ซึ่งในปัจจุบันนี้เนี่ย จมูกผมมันสามารถหายใจได้ก็จริง แต่ว่าสุดท้ายมันก็ไม่ได้หายใจเข้าเต็มที่แบบอากาศไม่พออยู่ดี ผมจึงทำได้แต่หายใยจทางปากตลอดเวลา บวกกับอาการที่เหมือนมีอะไรกดทับหน้าอกตลอดเวลา ก็คือตอนนี้ผม
ถ้าถามว่า ทำไมไม่ไปหาหมอ? ก็คือผมผิดเองครับ ผมเป็นพวกที่ขี้อายและคิดมากสุดๆ เวลาที่จะต้องคุยผมจะเรียบเรียงไม่ได้เลยเอาง่ายๆ คือล่กจัดๆ บวกกับทั้งที่ผมเองยังไม่รู้เลยว่าอาการที่ผมเป็น ผมจะอธิบายกับหมอยังไงทั้งๆที่ตัวเองยังไม่รู้ มันก็เลยจะเป็นสาเหตุที่สุดท้ายก็เหมือนกับ หมดจะคิดแค่ว่าอาการภูมิแพ้ทั่วๆไปอะไรแบบนี้ครับ ก็นั่นแหละถึงผมจะทนมาขนาดนี้แล้วแต่ก็ใช่ว่าผมไม่อยากจะฝืน แต่ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงครับ