ผมอายุ19 เริ่มชวนกันทะเลาะด้วยเรื่องเดิมๆซ้ำๆด้วยความที่เป็นวัยรุ่น บางทีญาติๆก็เคยพูดให้ผมสาระพัด ตามประสาคนแก่ แต่ว่าผมเป็นคนที่เดือดง่าย อาจเป็นเพราะ สัน..ตัวเอง มั้ง ผมมีสวนยางอยู่2ที่ สวนนึงจ้างคนอื่น สวนนึงนิดๆหน่อยๆทำเอง บางทีไปทำงานเสริมข้างนอกมาเหนื่อย ก็ไม่มีเวลา มาทำงานที่บ้าน คนแถวบ้าน น้องสาวย่า อีก6คน เขาจะชอบมานั่งว่าผมขี้เกียจไปทำเพียงเพราะเขาไม่เห็นเรา ว่าทำนู้นนั่นนี่ กลับมาเหนื่อย ไม่ใช่ว่างานสวนนั้นไม่ทำเลย
จุดเริ่มประเด็นวันนี้คือ ผมไปสวนแต่แม่ต้องการไปด้วย คือผมไม่อยากให้เขาเหนื่อยหรอก คุยกันมาพักนึง สาระพัดระเพ แม่จะมาด้วย แล้วพอกลับบ้านก่อนหน้านี้เขาจะชอบพูดว่า (ผมไปรั้งเขามารังแกข่มเหง ??!!!)
แต่แม่เองที่อยากจะมาด้วย วันนี้ผมเลยบอกว่า แม่มาทำไม สรุปเเม่นอย หนีกลับบ้าน ให้อามาส่งโดยไม่บอก เขาก็นั่งร้องไห้อยู่บ้าน ผมถามว่ามาทำไมไม่บอก สรุปแม่ไม่พูดด้วย คงรู้ว่า คงไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์แน่นอน ผมพยายามที่จะไม่เถียงไม่อะไร ไปไหนผมจะไม่ไปด้วยกันเด็ดขาด เพราะไปไหนก็มีแต่วีนใส่กัน ถ้าผมไม่เริ่ม แม่ก็จะเริ่มคุ้ยเรื่องเดิมๆเอามาปวดหมอง เหมือนเรื่องทวงหนี้บุญคุณ อันนี้หนัก ผมเข้าใจ ผมไม่อยากให้เขามาช่วยมาเหนื่อยส่วนของผมเท่านั้นเอง บางทีผมก็เป็นคนเริ่ม บางทีถ้าผมไม่เริ่ม แม่ก็จะเอาอยู่นั่นแหละในเรื่องเดิมๆ ผมพยายามที่จะไม่พูดไม่เริ่ม ไม่อะไรสรุปวันนึง มันก็เกิดที่เขาเอง
ปัญหาอย่างนี้ควรแก้ไขอย่างไรดีครับ แม่ๆพี่ๆท่านไหน เคยมีแบบนี้มั่งช่วยแนะนำทีครับ จะรับฟังแล้วนำไปปรับใช้ให้ดีที่สุด
ปล.แม่เป็นคนจีน นิสัยส่วนใหญ่ของคนจีนเป็นแบบนี้รึป่าว เวลาเขาทะเลาะจะเสียงดังเป็นพิเศษ หรือว่าผมคิดไปเอง
ผมทะเลาะกันกับแม่บ่อยมาก เพราะเรื่องเดิมๆ
จุดเริ่มประเด็นวันนี้คือ ผมไปสวนแต่แม่ต้องการไปด้วย คือผมไม่อยากให้เขาเหนื่อยหรอก คุยกันมาพักนึง สาระพัดระเพ แม่จะมาด้วย แล้วพอกลับบ้านก่อนหน้านี้เขาจะชอบพูดว่า (ผมไปรั้งเขามารังแกข่มเหง ??!!!)
แต่แม่เองที่อยากจะมาด้วย วันนี้ผมเลยบอกว่า แม่มาทำไม สรุปเเม่นอย หนีกลับบ้าน ให้อามาส่งโดยไม่บอก เขาก็นั่งร้องไห้อยู่บ้าน ผมถามว่ามาทำไมไม่บอก สรุปแม่ไม่พูดด้วย คงรู้ว่า คงไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์แน่นอน ผมพยายามที่จะไม่เถียงไม่อะไร ไปไหนผมจะไม่ไปด้วยกันเด็ดขาด เพราะไปไหนก็มีแต่วีนใส่กัน ถ้าผมไม่เริ่ม แม่ก็จะเริ่มคุ้ยเรื่องเดิมๆเอามาปวดหมอง เหมือนเรื่องทวงหนี้บุญคุณ อันนี้หนัก ผมเข้าใจ ผมไม่อยากให้เขามาช่วยมาเหนื่อยส่วนของผมเท่านั้นเอง บางทีผมก็เป็นคนเริ่ม บางทีถ้าผมไม่เริ่ม แม่ก็จะเอาอยู่นั่นแหละในเรื่องเดิมๆ ผมพยายามที่จะไม่พูดไม่เริ่ม ไม่อะไรสรุปวันนึง มันก็เกิดที่เขาเอง
ปัญหาอย่างนี้ควรแก้ไขอย่างไรดีครับ แม่ๆพี่ๆท่านไหน เคยมีแบบนี้มั่งช่วยแนะนำทีครับ จะรับฟังแล้วนำไปปรับใช้ให้ดีที่สุด
ปล.แม่เป็นคนจีน นิสัยส่วนใหญ่ของคนจีนเป็นแบบนี้รึป่าว เวลาเขาทะเลาะจะเสียงดังเป็นพิเศษ หรือว่าผมคิดไปเอง