อาตี๋นี่ยืนเด่นตรงกลางเลย 5555
นี่คือรูปกลุ่มที่ถ่ายด้วยกันกับเพื่อนร่วมงานที่ทำอาชีพขับรถเมล์ด้วยกันที่ประเทศสหรัฐอเมริกา รายละเอียดจะมาเล่าทีหลังหากเป็นที่สนใจครับ สำหรับโพสต์นี้จะขอเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เรียนรู้จากองค์กรที่ทำนะครับ ชื่อก็คือ King County Metro ตั้งอยู่ที่เมืองซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน เอ้า..เริ่มกันเลย
ที่ King County Metro คนทำงานที่เป็น Operator ซึ่งก็คือตำแหน่งคนขับรถเมล์ ที่นี่มีหลากหลายเชื้อชาติ ทั้ง ดำ ขาว เอเชีย ผสมๆกันไป เมื่อก่อนเป็นงานคนขาว หลังๆก็เริ่มมีการผลัดเปลี่ยนเป็นคนเชื้อชาติอื่นๆขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะแถบแอฟริกาที่เป็นคนเอธิโอเปียน โซมาเลีย เคนย่า และหลากหลายในแถบนั้น
บางทีเราตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จากการแต่งกาย การพูดจา รูปร่างหน้าตา บุคลิกท่าทาง การแสดงออกที่มาจากต่างวัฒนธรรม ผมได้เรียนรู้ว่าหลายคนที่มาทำตำแหน่งนี้ส่วนใหญ่ล้วนมีวุฒิการศึกษาทั้ง ตรี โท และ เอก มาจากประเทศเขา เขาเหล่านี้มาใหม่ๆก็ทำงานเป็น Labor คือใช้แรงงานเพื่อตั้งต้นชีวิตกันทั้งนั้น เพราะทุกคนต้นทุนชีวิตไม่เหมือนกัน จะว่าไปก็เหมือนคนไทยต้นทุนเริ่มต้นเราก็เริ่มที่ร้านอาหารไทย เพราะเป็นงานแรกๆที่พอจะหาได้จากสังคมคนไทยด้วยกัน พอภาษาได้ มีความสามารถแล้ว บ้างก็ยังอยู่วงจรร้านอาหาร บ้างก็ขยับขยายไปเป็นเจ้าของร้าน บ้างก็ศึกษาดิ้นรนออกจากวงจรนี้ไปศึกษาทำอาชีพอื่น พวกคนต่างชาติที่มาจากประเทศแถบแอฟริกาก็เหมือนกัน พวกเขาไม่มีสังคมร้านอาหารให้เริ่ม ส่วนใหญ่ก็เริ่มต้นด้วยการขับรถทำพวก Uber, taxi, Lyft บ้างก็ทำ warehouse พอรู้แหล่งไหนให้เงินดีก้าวหน้าก็มากัน ตอนนี้มาทำงานรถเมล์ที่ Metro กันเพียบ
ความทะเยอทะยานเขาสูงมากครับ ขับรถไปปีนึง ก็พยายามสอบไประดับ supervisor ไประดับ chief กัน ภาษาอังกฤษเขาถือว่าดีมาก ดีกว่าผมอีก วันก่อนไปคุย อึ้งเหมือนกันเป็นคนประเทศ เอริเธีย (ประเทศฝั่งบนของเอธิโอเปีย) เขาจบ ด็อกเตอร์ด้านวิศวกรรมโยธา ไปเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยที่ประเทศอิตาลี่หลายปี พอย้ายถิ่นฐานมาอเมริกา ตอนนี้มาขับรถเมล์ได้ 5 ปีแล้ว คุยกับแกแล้วได้ความรู้เยอะมากเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต
วันก่อนก็เหมือนกันเจอเพื่อนร่วมงานอีกคนมาจากเอธิโอเปียน ผมเป็นคนชอบสรรหากินก็คุยไปเรื่อย จนมาคุยเรื่องไอทีเรื่องระบบเน็ตเวิร์คของมหาวิทยาลับเพราะผมทำด้านนี้มาก่อน ปรากฎว่าแกก็คุยกับผมแบบรู้เรื่องเลย ผมเลยถามว่าเคยทำมาก่อนเหรอ เขาบอกใช่ สมัยอยู่ประเทศเขา เขาทำด้านนี้มา 8 ปี เลยคุยเรื่องการเรียนกัน เขามีใบ certificate เยอะมากเหมือนผมเลย ทั้ง CCNA, MSCE, ComTia Security, Network+ บลาๆๆ น่าสนใจมาก เลยถามไม่สนใจสมัครงานไอทีใหม่เหรอ เขาบอกยัง เพราะก่อนหน้าต้องดูแลลูกเล็กก่อน ภรรยาไปเรียนเป็นพยาบาลกับทำงานเสริม เขาทำงานหลักแล้วก็สลับเวลาหยุดช่วยกันดูแลลูก 2 คนที่บ้าน (กฎหมายที่อเมริกา เด็กอายุต่ำกว่า 12 ห้ามอยู่บ้านโดยไม่มีผู้ปกครองดูแล) ดูเขาก็มีความสุขในการทำงานนะครับ
อีกคนก็มาจากโซมาเลีย เขามาเรียนปริญญาที่นี่ 4 ปี ด้านเน็ตเวิคร์ ก็มาทำงานขับรถเหมือนกัน แต่ก็กำลังหางานด้านไอทีด้วย วันก่อนก็เจอฝรั่งขาว จบยูดับ (University of Washingston) ด้าน จุลชีววิทยา (microbiology) แต่ก็ขับรถเมล์มานาน เขาบอกชอบงานนี้มากกว่าเพราะไม่มี politics ไม่ยุ่งกับใคร และก็มีอีกหลายคนที่ผมได้เรียนรู้จากการพูดคุยครับ
ที่เขียนคือจะสื่อว่าเราตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จริงๆครับจากแค่การดูวัฒนธรรม การแต่ตัว การพูดการจา ต้องไปสัมผัสแล้วจะเข้าใจอะไรเยอะ หลายคนมาทำขับรถก็พอใจขับต่อจนเกษียร พวกนี้ทำงานขับรถ ภรรยาหลายคนก็ไปทำสาย healthcare พยายามไต่ไปเป็นพยาบาลให้ถึงระดับ RN ทำงานมุมานะ ซื้อบ้านอยู่ ส่งลูกเรียน หลายคนก็ขยันมาก พยายามผลักดันให้ก้าวไปตำแหน่งที่สูงขึ้น เป็นอะไรที่น่าเรียนรู้จากคนเหล่านี้ครับ
สำหรับตัวผมเอง ผมจบปริญญาโท เอ็มบีเอ ที่อเมริกาครับ แต่ชีวิตผกผันทำงานหลากหลายเส้นทางอาชีพ ไม่เลือกงาน ผมเคยทำงานส่งพิซซ่า ทำงานร้านอาหาร ทำงานครัว และเคยกลับไปเรียนต่อด้านไอที เคยเป็น เน็ตเวิร์คเอ็นจิเนียร์ หลังจากนั้นก็มีการเปลี่ยนแปลงอีกและมาทำงานขับรถเมล์ ผมไม่กลัวคนดูถูก เพราะมันคือชีวิตของผมในการที่จะยืนหยัดอย่างลูกผู้ชาย หาเลี้ยงลำพังโดยไม่เคยพึ่งพาใคร การเปลี่ยนแปลงอาชีพเป็นไปตามเหตุและผลตามจังหวะและเวลา หนทางการเดินหาเป้าหมายไม่จำเป็นต้องไปทางตรง ไปทางอ้อมก็ได้ อาจถึงช้า แต่ไม่เสียดาย เพราะชีวิตมีสีสรรค์เวลามองย้อนกลับไปครับ
นี่เป็นการลงโพสต์ครั้งแรก บอกตามตรง ผมได้ความรู้จากหลายๆท่านที่แชร์เรื่องราวจากกลุ่มนี้บ่อยๆ ผมก็มาคิดว่าผมได้แต่เสพการอ่านอย่างเดียว จึงคิดว่าถ้าผมขอเป็นผู้ให้บ้าง ไม่แน่สิ่งที่ผมแชร์อาจมีประโยชน์ เป็นสาระต่อผู้อ่านท่านอื่นไม่มากก็น้อย ก็ขอลองลงดูก่อนว่าพอจะมีท่านใดสนใจกันไหม เพราะจริงๆผมมีบทความเรื่องราวประสบการณ์และเรื่องเล่าชีวิตผมเขียนไว้เยอะพอสมควร จึงขอลงคร่าวๆ เริ่มต้นแค่นี้ก่อนครับ ขอบคุณนะครับที่อ่านจบ เก่งมากกกก
สวัสดีครับ
- โอ -
ผู้เขียน "แชร์เรื่องเล่าคนขับรถเมล์ที่อเมริกา"
Facebook: LifeIn AnotherLand
YouTube: Life in Another Land
ความหลากหลายของคนทำอาชีพขับรถเมล์ที่อเมริกา
นี่คือรูปกลุ่มที่ถ่ายด้วยกันกับเพื่อนร่วมงานที่ทำอาชีพขับรถเมล์ด้วยกันที่ประเทศสหรัฐอเมริกา รายละเอียดจะมาเล่าทีหลังหากเป็นที่สนใจครับ สำหรับโพสต์นี้จะขอเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เรียนรู้จากองค์กรที่ทำนะครับ ชื่อก็คือ King County Metro ตั้งอยู่ที่เมืองซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน เอ้า..เริ่มกันเลย
ที่ King County Metro คนทำงานที่เป็น Operator ซึ่งก็คือตำแหน่งคนขับรถเมล์ ที่นี่มีหลากหลายเชื้อชาติ ทั้ง ดำ ขาว เอเชีย ผสมๆกันไป เมื่อก่อนเป็นงานคนขาว หลังๆก็เริ่มมีการผลัดเปลี่ยนเป็นคนเชื้อชาติอื่นๆขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะแถบแอฟริกาที่เป็นคนเอธิโอเปียน โซมาเลีย เคนย่า และหลากหลายในแถบนั้น
บางทีเราตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จากการแต่งกาย การพูดจา รูปร่างหน้าตา บุคลิกท่าทาง การแสดงออกที่มาจากต่างวัฒนธรรม ผมได้เรียนรู้ว่าหลายคนที่มาทำตำแหน่งนี้ส่วนใหญ่ล้วนมีวุฒิการศึกษาทั้ง ตรี โท และ เอก มาจากประเทศเขา เขาเหล่านี้มาใหม่ๆก็ทำงานเป็น Labor คือใช้แรงงานเพื่อตั้งต้นชีวิตกันทั้งนั้น เพราะทุกคนต้นทุนชีวิตไม่เหมือนกัน จะว่าไปก็เหมือนคนไทยต้นทุนเริ่มต้นเราก็เริ่มที่ร้านอาหารไทย เพราะเป็นงานแรกๆที่พอจะหาได้จากสังคมคนไทยด้วยกัน พอภาษาได้ มีความสามารถแล้ว บ้างก็ยังอยู่วงจรร้านอาหาร บ้างก็ขยับขยายไปเป็นเจ้าของร้าน บ้างก็ศึกษาดิ้นรนออกจากวงจรนี้ไปศึกษาทำอาชีพอื่น พวกคนต่างชาติที่มาจากประเทศแถบแอฟริกาก็เหมือนกัน พวกเขาไม่มีสังคมร้านอาหารให้เริ่ม ส่วนใหญ่ก็เริ่มต้นด้วยการขับรถทำพวก Uber, taxi, Lyft บ้างก็ทำ warehouse พอรู้แหล่งไหนให้เงินดีก้าวหน้าก็มากัน ตอนนี้มาทำงานรถเมล์ที่ Metro กันเพียบ
ความทะเยอทะยานเขาสูงมากครับ ขับรถไปปีนึง ก็พยายามสอบไประดับ supervisor ไประดับ chief กัน ภาษาอังกฤษเขาถือว่าดีมาก ดีกว่าผมอีก วันก่อนไปคุย อึ้งเหมือนกันเป็นคนประเทศ เอริเธีย (ประเทศฝั่งบนของเอธิโอเปีย) เขาจบ ด็อกเตอร์ด้านวิศวกรรมโยธา ไปเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยที่ประเทศอิตาลี่หลายปี พอย้ายถิ่นฐานมาอเมริกา ตอนนี้มาขับรถเมล์ได้ 5 ปีแล้ว คุยกับแกแล้วได้ความรู้เยอะมากเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต
วันก่อนก็เหมือนกันเจอเพื่อนร่วมงานอีกคนมาจากเอธิโอเปียน ผมเป็นคนชอบสรรหากินก็คุยไปเรื่อย จนมาคุยเรื่องไอทีเรื่องระบบเน็ตเวิร์คของมหาวิทยาลับเพราะผมทำด้านนี้มาก่อน ปรากฎว่าแกก็คุยกับผมแบบรู้เรื่องเลย ผมเลยถามว่าเคยทำมาก่อนเหรอ เขาบอกใช่ สมัยอยู่ประเทศเขา เขาทำด้านนี้มา 8 ปี เลยคุยเรื่องการเรียนกัน เขามีใบ certificate เยอะมากเหมือนผมเลย ทั้ง CCNA, MSCE, ComTia Security, Network+ บลาๆๆ น่าสนใจมาก เลยถามไม่สนใจสมัครงานไอทีใหม่เหรอ เขาบอกยัง เพราะก่อนหน้าต้องดูแลลูกเล็กก่อน ภรรยาไปเรียนเป็นพยาบาลกับทำงานเสริม เขาทำงานหลักแล้วก็สลับเวลาหยุดช่วยกันดูแลลูก 2 คนที่บ้าน (กฎหมายที่อเมริกา เด็กอายุต่ำกว่า 12 ห้ามอยู่บ้านโดยไม่มีผู้ปกครองดูแล) ดูเขาก็มีความสุขในการทำงานนะครับ
อีกคนก็มาจากโซมาเลีย เขามาเรียนปริญญาที่นี่ 4 ปี ด้านเน็ตเวิคร์ ก็มาทำงานขับรถเหมือนกัน แต่ก็กำลังหางานด้านไอทีด้วย วันก่อนก็เจอฝรั่งขาว จบยูดับ (University of Washingston) ด้าน จุลชีววิทยา (microbiology) แต่ก็ขับรถเมล์มานาน เขาบอกชอบงานนี้มากกว่าเพราะไม่มี politics ไม่ยุ่งกับใคร และก็มีอีกหลายคนที่ผมได้เรียนรู้จากการพูดคุยครับ
ที่เขียนคือจะสื่อว่าเราตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จริงๆครับจากแค่การดูวัฒนธรรม การแต่ตัว การพูดการจา ต้องไปสัมผัสแล้วจะเข้าใจอะไรเยอะ หลายคนมาทำขับรถก็พอใจขับต่อจนเกษียร พวกนี้ทำงานขับรถ ภรรยาหลายคนก็ไปทำสาย healthcare พยายามไต่ไปเป็นพยาบาลให้ถึงระดับ RN ทำงานมุมานะ ซื้อบ้านอยู่ ส่งลูกเรียน หลายคนก็ขยันมาก พยายามผลักดันให้ก้าวไปตำแหน่งที่สูงขึ้น เป็นอะไรที่น่าเรียนรู้จากคนเหล่านี้ครับ
สำหรับตัวผมเอง ผมจบปริญญาโท เอ็มบีเอ ที่อเมริกาครับ แต่ชีวิตผกผันทำงานหลากหลายเส้นทางอาชีพ ไม่เลือกงาน ผมเคยทำงานส่งพิซซ่า ทำงานร้านอาหาร ทำงานครัว และเคยกลับไปเรียนต่อด้านไอที เคยเป็น เน็ตเวิร์คเอ็นจิเนียร์ หลังจากนั้นก็มีการเปลี่ยนแปลงอีกและมาทำงานขับรถเมล์ ผมไม่กลัวคนดูถูก เพราะมันคือชีวิตของผมในการที่จะยืนหยัดอย่างลูกผู้ชาย หาเลี้ยงลำพังโดยไม่เคยพึ่งพาใคร การเปลี่ยนแปลงอาชีพเป็นไปตามเหตุและผลตามจังหวะและเวลา หนทางการเดินหาเป้าหมายไม่จำเป็นต้องไปทางตรง ไปทางอ้อมก็ได้ อาจถึงช้า แต่ไม่เสียดาย เพราะชีวิตมีสีสรรค์เวลามองย้อนกลับไปครับ
นี่เป็นการลงโพสต์ครั้งแรก บอกตามตรง ผมได้ความรู้จากหลายๆท่านที่แชร์เรื่องราวจากกลุ่มนี้บ่อยๆ ผมก็มาคิดว่าผมได้แต่เสพการอ่านอย่างเดียว จึงคิดว่าถ้าผมขอเป็นผู้ให้บ้าง ไม่แน่สิ่งที่ผมแชร์อาจมีประโยชน์ เป็นสาระต่อผู้อ่านท่านอื่นไม่มากก็น้อย ก็ขอลองลงดูก่อนว่าพอจะมีท่านใดสนใจกันไหม เพราะจริงๆผมมีบทความเรื่องราวประสบการณ์และเรื่องเล่าชีวิตผมเขียนไว้เยอะพอสมควร จึงขอลงคร่าวๆ เริ่มต้นแค่นี้ก่อนครับ ขอบคุณนะครับที่อ่านจบ เก่งมากกกก
สวัสดีครับ
- โอ -
ผู้เขียน "แชร์เรื่องเล่าคนขับรถเมล์ที่อเมริกา"
Facebook: LifeIn AnotherLand
YouTube: Life in Another Land