สวัสดีคะ เราเครียดมากๆทั้งเรื่องคำพูดของเพื่อน เรื่องงาน
เรื่องเรียน โดยเฉพาะการสะกดภาษาอังกฤษ เราขอบอกเลยนะคะ
ว่าเราไม่เก่งอังกฤษ แล้วเราก็พูดไม่คร่องมีครั้งนึงเราต้องไปพูดสะกดแล้วทีนี้เราก็สะกดผิดเเล้วครูก็ตะคอกใส่เราทั้งๆที่เราก็ไม่ยิ้มไม่ตลกเลย ไม่ขำด้วยซ้ำ เเล้วก็เลียนแบบเราตอนนั้นเราๆด้แค่เก็บอาการและไม่อยากเจอหน้าเค้า ไม่ใช่เพราะอะไรนะคะเรากลัวคะกลัวมากๆอยากจะถามครูคนนั้นมากๆเลยว่าถ้าคุณตะคอกใส่เด็ดแบบนั้นแล้วเด็กเค้าจะกล้าพูดหรอคะ ขอถามหน่อยคะ?แล้วรอบแรกเราเข้าใจเพราะเรายิ้มคะ แต่รอบ2มันไม่ใช่ละคะ เราทั้งเครียด ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ เราร้องไห้แทบจะทุกคืน แต่ไม่ได้บอกใคร เพราะไม่อยากจะรบกวน ได้แต่เก็บอาการและเงียบ เห็นเรายิ้มเราขำเราตลกแต่เราก็ทุกข์มากคะ เรานอนดึก ท้อ เศร้า ถึงเราจะเป็นสภาแล้วมีความมั่นใจและกล้าหาญ แต่เราอ่อนไหวง่ายมากเลยนะคะ เราเกลียดสิ่งที่เรียกว่า"เครียด"คะ...
เราเครียดมากคะ!!!